musaaskari کاربر ویژه وضعيت: آفلاين 27 تير ماه ، 1390 تعداد ارسالها: 6429 امتياز: 1929860 تشکر کرده: 1 تشکر شده 48 بار در 46 پست
ارسال شده در: جمعه، 16 مرداد ماه ، 1394 21:36:58 موضوع مطلب: اَتَلی گل مَتَلی / دوان کازرون
بازی کودکانۀ اَتَلی گل مَتَلی
اَتَلی گُل مَتَلی atali, gol matali
بازی کودکانۀ « اَتَلی گُل مَتَلی» همان بازی « اَتَل مَتَل توتوله» است که معروف خاص و عام می باشد.
در این بازی تعداد بازیکنان نامحدود است. افراد در کنار هم می نشینند و پاهای خود را دراز می کنند. یک نفر بزرگتر که خود نیز در وسط بازیکنان نشسته و پایش را نیز دراز کرده است به عنوان استاد، ضمن خواندن هر بخش از دو بخش هر مصرع شعر زیر، دستش را روی یکی از پاهای افراد می نهد. شعر را ادامه می دهد تا به مصرع آخر برسد. آخرین بخش از این مصرع یعنی « ای در کُ» روی پای هر کس افتاد، آن فرد پایش را تا مچ باید طوری زیر خودش پنهان کند که در دید استاد نباشد. اگر پیدا باشد، استاد قسمت پیدایش را نیشگون می گیرد. بازی به همین صورت ادامه می یابد و استاد هر بار شعر را از اول می خواند. آخرین بخش شعر روی پای هر کس افتاد طرف پایش را پنهان می کند. در نتیجه در هر دور بازی یک پا کم می شود. پای آخر از هر کس ماند، سوخته است و باید مجازات شود.
اَتَلی، گُل مَتَلی
atali, gol matali
خاجِیِ ما، می تِلَوی
xâje-ye mâ, mitelav-i
از کاری، از باری
az kâr-i, az bâr-i
پُشتِ قِلَم، دَسمالی
pošt-e qelam, dismal-i
دِی اَحمَدو، جونِ کُرِِت
dey-a:maδu, jun-e kor-et
تُ تیشَ وَردار، مُ تِوَر
to tiša vardâr, mo tevar
بیریم اَ جَنگِ، کانِزَر
bir-im a jang-e, kâ-nezar
کانِزَر هی کِ، هو کِ
kâ-nezar hi ke, hu ke
گَلِّیِ شاه، ر َ–َ م کِ
galle-ye šâ, ra:m ke
سیوُ سُتُش، کَم کِ
si vo soto-š, kam ke
ای بِزّن و، ای دَر کُ
i bezzan-o, i dar ko
مجازات فرد سوخته با بازی « تپ تپو» انجام می شود.
فرد سوخته را به صورت سجده رفته می خوابانند. افراد دورش می نشینند و با آهنگ شعر زیر که استاد می خواند، با کف دست به پشت فرد سوخته می کوبند.
تپتپو، نون تپو
tap-tapu, nun-e tapu
ایور تپو، اووَر تپو
i-var-e tapu, u-var-e tapu
سیخ یا سُپایَ
sioyâ so-pâya
در پایان شعر، افراد از زدن، دست می کشند و استاد یا انگشت سبابه اش را سیخ می کند، یا دستش را به صورت سه پایه در می آورد و از فرد سوخته می پرسد: سیخ یا سه پایه؟ اگر درست بگوید، بازی تمام میشود در غیر این صورت باز استاد شعر را از نو می خواند و بقیه به پشتش می کوبند. تا بالاخره فرد سوخته درست بگوید و از زیر بار کتک رها گردد.