دلنوشته های یک معلم منامینی

منامین روستای من …
سلام برمنامین ،سلام برزادگاهم که نگاهم همیشه به سوی آن است.سلام بروطنم که چون پاره ی تنم دوستش دارم.سلام بر مهدقهرمانان وشیران که دربرگ های زرین تاریخ کشور ایران ،نامش چون نگینی درخشان می درخشد وپرتوافشانی می کند.سلام بر دل های تپنده ازعشق منامین که عاشقند برروستایشان منامین چون ویس بررامین،سلام بر یاران قدیمی ودیرین که وجودی دارند بس شیرین وهمیشه لذت شیرینی رادرفضای آسمانی دل های هم وطنانشان به ارمغان دارند.
سلام بر روستای شهیدان بزرگ وجاودان چون شهید علی نظرزاده فرمانده محورعملیاتی لشگر ۳۱عاشورادرچند عملیات،شهید بقیه الله عبادی،شهید سبحانعلی فرخی ،شهید سالار بابایی،شهید علی معصومی،شهید بهارعلی غلامی ،شهید احمد نوری ،شهید سیامک نظامی وشهید رسول علیاری.
منامین عزیز ودوست داشتنی، تک تک شهیدان یادشده ی بالا،ستاره ی درخشانی هستنددر آسمان اعتباروافتخارت ؛برخودببال وافتخارکن. چنین عزت واعتباری قسمت هرجاومکانی نمی شودکه آرامستان آنانی باشد که قتلوا فی سبیل الله اندوعندربهم یرزقون.