نشل – آمل – مازندران
سایتها و وبلاگهای روستای نشل
شهرستان آمل – استان مازندران
http://www.neshele.blogfa.com/
درحدود ۱۲۰ کیلومتر درجاده هراز به سمت آمل که از تهران فاصله میگیری در روستای بایجان یک جاده خاکی جدا می شود که از میان روستاههای بلقلم و هفت تنان و پردمه و خرم می گذرد و مجموع طول این جاده پر پیچ و خم و صعب العبور کوهستانی حدود ۴۵ کیلومتر است که در دهه ۵۰ قبل از انقلاب احداث شد و به روستای نشل ختم می شود روستای نشل روستائی بسیار با صفا و دنج در دامنه یک کوه زیبا می باشد که از نظر قدمت و دیرینه بر اساس آنچه که از قدیمیها نقل می شود بسیار کهن و قدیمی می باشد و آثار و نشانه های بسیار قدیمی از دوره های گذشته در گوشه و کنار آن یافت شده است روستا از یک قسمت با بافت قدیمی و یک قسمت با بافت جدید تشکیل شده است که کم کم در حال گسترش و بزرگ شدن می باشد و بافت قدیمی نیز کم کم در حال تخریب و باز سازی می باشد و در کل با افزایش روند تخریب و نوسازی و بازسازی روستا در حال تبدیل شدن به یک بافت نوسازی شده می باشد که این مطلب در عکسهای زیر که می بینید کاملا مشهود و قابل درک است.
در هرصورت آنطور که به نظر می رسد کلمه نشل به معانی مختلفی از قبیل قلاب ماهیگیری یا دوختن دو چیز یا دو شئی به همدیگر و یا پختن گوشت بدون استفاده از دیگ و ابزار لازمو یابرگرفتن گوشت از دیگ بدون استفاده از کفگیر یا قاشق و یابه دست گرفتن عضوی از بدن حیوانات و خوردن گوشت آنراو یابرون آوردن انگشتری از دست و شستن آنراو یاگزیدن مار کسی را و امثال این معانی که در کتب لغت فارسی و عربی زیاد یافت می شود ولی به نظر نمی رسد برای نامگذاری روستا از این معانی بهره گرفته شده باشد . البته نقل قولی نیز در بین اهالی نشل معروف می باشد که در زمانهای بسیار قدیم یعنی زمانی که روستا شکل گرفت و می خواستند برای آن نامگذاری کنند در محل نه نفر فرد لنگ (شل) زندگی می کردند و از اینرو نام روستا را نه شل (نشل) گذاشتند که این قول چندان معقول و منطقی به نظر نمی رسد و بیشتر به یک داستان شبیه است در هر صورت این نامگذاری بی دلیل و بی منطق نمی باشد و حتما از یک دلیل و برهانی یروی می کند که ما از آن بی خبریم.
روستای نشل در منطقه ای معروف به بالا کوه بندپی قرار دارد که البته الان جزء آمل شده است و در بین روستاههای بالاکوه بزرگترین و پر جمعیت ترین روستا می باشدو علاوه بر جاده ارتباطی بالا که برایتان شرح دادم دو جاده ارتباطی دیگر نیز دارد که یکی از آن جاده ها از روستاههای ناردشت و برزو دشت و اندوار می گذرد و در نقطه ای به دو شاخه تقسیم می شود که یک شاخه پس از گذر از جنگل سیاه بیشه به جاده هراز وصل می شود و شاخه دیگر پس از گذر از روستاههای – تیرون و شه کلا و چند روستای دیگر در منطقه پنجاب به جاده هراز وصل می شود و جاده دیگر از گلوگاه بندپی آغاز می شود و پس از گذر از چندین روستا ی جنگلی و کوهستانی در منطقه جنگلی پریجا (پرتاس) در نهایت از روستای گریوده می گذرد و به روستای نشل متصل می شود البته این جاده به دلیل طولانی بودن کمتر مورد استقبال قرار می گیرد و راه اصلی و پر تردد محلیها همان جاده مسیر پنجاب می باشد.
روستای نشل بسیار سرسبز و خرم می باشد و از جاذبه های تفریحی و دیدنی بسیار بالائی برخوردار است و از جمعیت نسبتا بالائی برخوردار است و در مسیر ارتباطی خو دبا روستاههای زیبای دیگری نیز همسایگی دارد که عبارت از پردمه و خرم و گریوده و ورزنه و نار دشت و برزو دشت و اندوار و تیرون و شه کلا و…… می باشد که هر کدام از این روستاهها خود بسیار زیبا و پر جاذبه می باشند.
زبان مردم روستا همان زبان مردم مازندران یعنی طبری ( گیلکی) به اصطلاح خودمان می باشد منتها با برخورداری از لهجه خواص خودش که خصوصیت زبان گفتاری همه مردم استان است و گاه دو روستائی که از نظر مرز جغرافیائی بسیار به هم نزدیک می باشند از لهجه متفاوتی برخوردارند.
سلام.