ساختن تنور گلی در روستای راونج / دلیجان
ساختن تنور به روش سنتی که زمانی در راونج رونق داشت
اگر نگاهی گذرا به تاریخ پرافتخار راونج داشته باشیم، در زمینه‌های فرهنگی، هنری، اجتماعی و غیره شاهد پیشینه درخشانی خواهیم بود که باعث فخر و مباهات همه اهالی آن می‌باشد، در مورد صنایع دستی نیز، هرچند در حال حاضر تنها نام و خاطره‌ای از آنها بجای مانده است؛ راونج از سابقه طولانی برخوردار است؛ در این مقال نیز بد ندیدم در مورد هنر ساختن تنور در راونج، مطلبی هر چند کوتاه را جهت یادآوری آن دوران پر افتخار خدمتتان عرضه کنم.
اکثراً این کار توسط دستان هنرمند زنان راونج انجام می‌شد، بدین ترتیب که مرد و زن خانه، بعد از تهیه خاک رس از حوالی روستا، با افزودن آب و موی بز و یا یال اسب و با لگد کردن طولانی مدت(با پاشنه پا)، گِل مخصوص را آماده می‌کردند.
سپس به صورت تکه‌های کوچک استوانه‌ای، روی زمین با محیط مورد نظر که اندازه مرد نظر برای تنور بود، روی هم می‌چیدند و هنرمندان ، تکه‌های گِل را بهم می‌چسباندند و داخل و بیرون تنور را صاف و صیقلی می‌نمودند.
قسمت بالای تنور را کمی پهن‌تر و قوی‌تر از دیواره آن در نظر می‌گرفتند و حاشیه کناره این قسمت را، طرح “دندانه‌دار” می ساختند.
در قسمت پایین تنور، دریچه کوچکی، جهت ورود هوا، تعبیه می‌کردند که در اصطلاح محلی به آن گربه‌رو می‌گفتند .
موقع نصب تنور در تنورخانه که اتاق مخصوصی برای پخت نان بود یا در داخل یکی از اتاق‌ها که بیشتر برای گذاشتن کرسی انجام می‌گرفت، از دریچه پایین تنور که قبلا گفته شد کانال کوچک و تونل مانندی می‌ساختند و ورودی آن را با کمی فاصله از تنور، قرار می‌دادند، تا به عنوان هواکش تنور عمل کند.
یاد آن هنرمندان و خاطرات آن روزها گرامی باد.
تصاویر زیر مربوط به ساخت یک تنور گلی کوچک در شهرک الهیه راونج توسط خانواده آقای خادمی و تقی زاده می‌باشد.
منبع:
