روستای اسطلخ جان / رودبار / گیلان

موقعیت جغرافیایی و تاریخچه آن :

روستای اسطلخ جان  از توابع بخش رحمت آباد شهرستان رودبار زیتون، با مختصات جغرافیایی ۴۹ درجه و ۳۶ دقیقه طول شرقی و ۳۷ درجه و ۱ دقیقه عرض شمالی، در ۱۰کیلومتری شمال شرقی شهر رستم آباد و ۲۲ کیلومتری شهرستان رودبار قرار دارد. ( آدرس : اتوبان تهران –رشت – قبل از تونل دوقلو  / پایگاه حلال احمر –بعد از روستای شهران – روستای اسطلخ جان)

این روستا، از شمال  به روستای شهران و اتوبان قزوین رشت، از غرب به کوههای درفک و  ارتفاعات جنگلی از جنوب به روستای لیسن،فتحکوه،دیورش و شیرکوه   و شرق به روستای خرشک و شهر توتکابن منتهی می شود

روستای اسطلخ جان از دو بخش : جلگه‏ای و کوهپایه‏ای تشکیل شده است. نواحی کوهپایه‏ای آن، مساحت بیشتری دارد و ارتفاع آن از سطح دریا در حدود ۳۲۰ متر است. میزان بارندگی سالیانه آن ۱۳۰۰ میلی‏متر گزارش شده است. آب و هوای آن در قسمت دامنه‏ای معتدل و مرطوب و در قسمت جلگه‏ای گرم و مرطوب است. این روستا قدمتی چند صد ساله دارد و نام قدیم آن « سلچان» بوده است که بعد به مرور زمان و با توجه به فراوانی استخر به با گویش محلی به اسطلخ جان تعغیر نام یافت  . براساس سنگ قبور های موجودوکتیبه هایش ازمردم. ، به زبان‏ وگالشی سخن می‏گویند، دین اسلام دارند و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. که یکی از جاذبه های توریستی این منطقه امامزاده محتشم  آن می باشد که در قلب جنگل انبوه قرار دارد و هر ساله توریست های زیادی برای زیارت و سیاحت به آن مراجعه می کنند

الگوی  معیشت  و سکونت:

براساس نتایج سرشماری سال ۱۳۸۷، روستای ۱۱۱۵نفر جمعیت داشته است که در اثر مهاجرت اکنون جمعیت روستا رشدی چندان نداشته است
اقتصاد روستایی اسطلخ جان ، بر پایه فعالیت‏های زراعی، دامداری و خدمات استوار است. گذر رودخانه پر آب سفید رود از جنوب  روستا باعث رونق شالیکاریشده و برنج مهم‏ترین محصول زراعی آن است. پرورش گاو، گوساله و گوسفند به طور سنتی در روستا متداول است و گوشت، ماست، شیر و پنیر از فرآورده‏های مهم آن است. پرورش طیور خانگی مرغ و اردک و بافت انواع جوراب و شال توسط زنان روستایی از دیگر فعالیت‏های مردم روستای می باشد این روستای کوهپایه‏ای- جلگه‏ای، بافت پراکنده خطی دارد و به موازات، رودخانه سفیدرود و جاده گسترش یافته است.

معماری خانه‏‏های روستای اسطلخ جان  دارای دو شکل قدیمی و جدید است. مصالح به کار رفته در خانه‏های قدیمی شامل چوب، گل، سنگ و پوشال است،‏ اما در ساخت خانه‏های جدید از آجر، سیمان، تیرآهن و ورق گالوانیزه استفاده می‏شود. اکثر خانه‏ها با سقف‏های شیروانی از اتاق‏های تو در تو تشکیل یافته که از طریق ایوان به یکدیگر مرتبط هستند و حیاط‏های بزرگی دارند. این خانه‏ها با ایجاد پرچین یا دیوارهای بلوکی، از یک‏دیگرجدا شده اند.