زیباترین روستاهای استان اصفهان / روستای قهی اصفهان

زیباترین روستاهای استان اصفهان / روستای قهی اصفهان

 

روستای قهی کجاست؟

قِهی روستایی در ۸۰ کیلومتری شرق اصفهان و ٣٧ کیلومتری شهرستان ورزنه و از توابع بخش جلگه شهرستان اصفهان. این روستا در یازده کیلومتری جنوب غرب کوهپایه و هفت کیلومتری غرب هرند مرکز بخش جلگه قرار دارد و دارای ۱۵۷۵ متر ارتفاع نسبت به سطح دریاست.روستای تاریخی قهی در تاریخ ۲۳ مهر ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۳۶۰۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این روستا از شمال به شهر کوهپایه، از شرق به شهر هرند، از جنوب به رودشت و دهستان شاه طور و از غرب به شهر سگزی و مزرعه شور محدود شده است

روستای تاریخی قهی به علت قرار گرفتن در دل کویر تا ۵۰ سال قبل، مرکز شترداری ایران بوده‌است اما با ورود اتومبیل و کامیون این حرفه کم‌کم در روستا رو به فراموشی سپرده شد و جمعیت روستا نیز که شترداری حرفه اصلی‌شان بود به مرور از روستا کوچ کرد و از جمعیت ۳۰۰۰ نفری آن طی ۵۰ سال گذشته کمتر از ۸۰۰ نفر باقی مانده‌است.

 

وجه تسمیه روستای قهی :

نام این روستا که براساس روایات متعلق به دوره‌های قبل از اسلام و در واقع به نام کهی بوده به معنای جای پست مقابل واژه کوهپایه‌است.

 

آثار تاریخی روستای قهی :

 

روستای قهی یکی از تاریخی‌ترین روستاهای استان اصفهان است. برخی از خانه‌های تاریخی این روستا قدمتی برابر با دوره صفویه دارند و کلیت بافت آن را خانه‌هایی از دورهٔ قاجار تشکیل داده‌است. ۶۵ درصد از بافت تاریخی روستای قهی سالم مانده‌است.

در این روستا حدود ۴۷ اثر ثبت شده ملی مربوط به دوره صفویه و قاجار و خانه‌های قدیمی زیادی مربوط به ۵۰۰ سال پیش وجود دارد. در میان این ساختمان‌ها، شترخانه‌ها و کاروانسراهای زیادی که هنوز ثبت نشده نیز به چشم می‌خورد.

باستان‌شناسان معتقدند مسجد جامع قهی پیش از اسلام آتشکده زرتشتیان بوده‌است.

معماری خاص روستای قهی :

 

معماری گذشته روستای قهی شامل دیوارها، برج و باروها و سردرهای بلند که شکلی نیمه اشرافی دارد، متفاوت از بناهای سادهٔ روستایی هم عصر خود است. این معماری علاوه بر ساختمان‌های شترخان، خانه‌های مسکونی را هم در بر می‌گیرد.

 

از شاخصه‌های معماری این روستا خانه‌های بزرگ و اربابی به شکل قلعه‌است. این روستا دارای برج، مساجد،مسجد جامع،امامزاده عبدالواحد ،حمام، دوآب‌انبار، کاروانسرا، دو حسینیه که تقریباً از بین‌رفته‌اند، امامزاده پیر شمس‌الدین و آتشگاه است. مصالح خاص معماری آن نیز از خشت و گل و گاهی چوب است.

وجود شیشه‌های رنگی، گچبری‌ها، ظریف‌کاری‌ها و نقاشی‌های بسیار در معماری این روستا نشان از کار استادکاران اصفهانی در این منطقه دارد و رونق بسیار شترداری در این روستا و اربابان توامند، دلیل وجود خانه‌های مجلل آن است.

 

زبان مردم روستای قهی :

اهالی و مردم این روستا به زبان و لهجه منحصر بفردی با هم تکلم می‌کنند که رواج چنین زبانی نشان از وجود فرهنگ دیرینه این روستا دارد.گویش این روستا به (ولاتی) معروف است.مثلاً به دختر میگویند دوتی،به گربه میگویند میلی.