کوانج – اسدآباد – همدان

سایتها و وبلاگهای روستای کوانج

شهرستان اسدآباد – استان همدان

http://www.kavanaj.com/

http://kavanaj.blogfa.com/

موقعیت  :

روستای کوانج یکی از روستاهای شهرستان اسدآباد استان همدان میباشد .فاصله این روستا تا مرکزاستان (همدان ) ۷۰ و تا مرکز شهرستان (اسدآباد) حدود ۲۵ کیلومتر است فاصله تا مرکز شهرستان کنگاور ۳۰ و مرکز استان کرمانشاه (کرمانشاه) حدود ۱۳۰ کیلومتر است  در واقع کوانج  مرز استانهای همدان و کرمانشاه میباشد.

حدود:

کوانج از سمت شرق به روستای لک لک از غرب به کوه سیردر از شمال به روستاهای صادق آباد(تازه کن) ، پیریوسف و گاوگدار از جنوب به اکبرآباد  و از جنوب شرقی به روستاهای بیتروان،  کاظم آباد منتهی می شود.

 وسعت:

وسعت زمینهای کشاورزی روستا حدود ۸۰۰ هکتار می باشد .طول کل روستا ۱۵۰۰ متر و عرض آن حدود ۵۰۰ متر است.

محلات : 

کوانج به دو محله ی  ذوله  و دیاتی تقسیم می شود. البته در یک تقسیم بندی محله پشت تپه که بخشی از محله ذوله می باشد جدا به حساب می آید.

همچنین مناطق مختلفی در اطراف روستا به نامهای گوناگون خوانده می شوند که عبارتند از:

در زاغه (Dar Zaghe) ، بنه بنگه (Bena Bange)  ، هورتو – خورتو (Hora Taow – Khorataw) ، شارضا (shareza) ، نثار (Nesar) ، بلوک شریف (Bolook Sharif) ،  ژرسرو (Zher Seraw) ، سرچردولی (Sar Chardooli) ،پشت خرمان (Pesht Kharman) ، هره سه – خره سه  (Harese – Kharese) ، جوگزر (joogazar) ،  کلجو(Kolajoo) ، مافی (Mafi) ، کینی دیشتی (Kayni dayshti) ، اکبرآوا ره (Akbarawa Re) ، برزه برزیل (Barza barzail) ، زقو (Zeghaw) ، پارچه (Parche) ،جوقلا (jooghela) ،درآسیاو (Darasiaw) ، ژرپل (ZherPol) ، سم دلدل (DolSom Dol) ، پا دریژ (Pa Derizh) ، پاکل (Pa Kol) ، سربرز (Sar barz) ، خرره – چال خر (chalKher -Kherra) ، زرنگقلی (Zerang gholi)

 مختصات جغرافیایی:

کوانج در ۴۷ درجه و ۵۳ دقیقه شرقی و ۳۴ درجه و ۳۹  دقیقه شمالی کره زمین واقع است.

ارتفاع از سطح دریا:

روستای کوانج ۱۵۴۷  متر بالاتر از سطح دریای آزاد است.

قناتها و چشمه ها:

اصلی ترین و بزرگترین چشمه روستا سراب حق نظر است که در جنوب غربی کوانج در دامنه کوه سیردر در  منطفه ژرسرو قرار دارد. چشمه های دیگری نیز در روستا وجود دارد از جمله "کینی مشی" در دامنه کوه و در منطقه نثار ، "کینی موسی"  واقع در کوه شمال غربی روستا، "کینی ممدبگ"  بین منطقه هورتو و نثار،"کینی کینیل" مجموعه جشمه های که در منطقه نثار و پایین "کینی مشی" قرار دارد. در انتهای روستا و ضلع غرب آن چندین چشمه  در کنار  کوه چسبیده به روستا (کمریل) وجود دارند که بخش عظیمی از آب مورد نیاز کشاورزی را مخصوصا در فصل تابستان تامین می کنند.دو قنات در کوانج وجود دارد :

قنات "کینی دیشتی " که در منطقه  مافی  و کینی دیشتی واقع شده است. و قناتی که از سرچردولی و پشت خرمان شروع می شود و به چشمه های انتهای روستا منتهی می شود. 

جمعیت :

کوانج  دارای ۵۹ خانوار و حدود ۲۷۰ نفر جمعیت می باشد.  به علت مهاجرت به شهر در ۳۰ سال اخیر جمعیت روستا رشد منفی داشته و به علت نبود شغل در روستا جمعیت جوان کمتر مایل به اقامت در روستا هستند . در یک براورد ، جمعیتی بیش از جمعیت کنونی روستا تنها در تهران حضور دارند همچنین در دهه ۶۰ تمامی خانواده های طایفه ترکاشوند با وجود داشتن اراضی قابل توجه کشاورزی به کنگاور مهاجرت کرده اند . از جمله شهرهایی که افراد متولد روستا در آنها زندگی می کنند عبارتند از : تهران ، کرج ، اسلامشهر ، رباط کریم ، شهریار ،سنندج ، کرمانشاه ،  صحنه ، کنگاور ، اسداباد ، تویسرکان ، همدان ، سمنان

شغل :

شغل بیشتر مردم  کشاورزی و دامداری می باشد .محصولاتی مانند گندم ، جو ، نخود ، عدس ، ذرت ، گشنیز ، هندوانه ، گوجه ، سیب زمینی ، کدو  و …  از مزارع برداشت می شود.  پرورش گوسفند و گاو بیشتر بصورت  سنتی  می باشد .البنه یک واحد گاوداری صنعتی و یک واحد دامداری صنعتی در روستا وجود دارد.

زبان و فرهنگ :

زبان مردم روستا کردی است . روستا دارای دو محله ذوله و دیاتی است که با گویشهای متفاوتی صحبت می کنند علاوه در تفاوت در گویش به لحاظ فرهنگی  و خرده هنجارهای فرهنگی اجتماعی  بین این دو محله تفاوتهایی وجود دارد و این از نکات قابل توجه در کوانج به شمار می آید که در نگاه اول برای هر تازه وارد جلب نظر می کند اما با این وجود اتحاد و همدلی مردم مثال زدنی است و این دو گروه سالیان سال در کنار هم در صلح و صفا زندگی کرده اند و ازدواجهایی که بین افراد این دو گروه شکل گرفته است پیوند آنها را قوی کرده و در یک کلام ملت واحدی را شکل داده است.

 

در فرهنگ لغت دهخدا در برابر کلمه کوانه چنین نوشته شده است :

کوانه . [ ک َ ن ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان جلگه ٔ افشار دوم است که دربخش اسدآباد شهرستان همدان واقع است و ۳۳۸ تن سکنه دارد.

 (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۵).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *