مورک – سمیرم – اصفهان

سایتها و وبلاگهای روستای مورک

شهرستان سمیرم – استان اصفهان

http://www.semirom-morak.blogfa.com/

روستای مورک یکی از بزرگترین روستاهای استان اصفهان و جنوبی ترین روستای این استان از توابع شهرستان سمیرم می باشد و در ۶۵ کیلومتری شهر سمیرم قرار دارد.

جنگ تحمیلی

شرکت مردم این روستا در جنگ تحمیلی  جای تحسین دارد،و دارای چندین جانباز،  آزاده ،ایثارگر،شهید و… نیز می باشد.

 آموزش و پرورش
روستای مورک دارای دبستان ،راهنمایی و دبیرستان میباشد.

میانگین سطح سواد

میانگین سطح سواد در روستا ۷۸ درصد می باشد.

گویش

گویش اهالی روستا فارسی میباشد

آب و هوا و پوشش گیاهی و مراتع

آب  کشاورزی و باغداری روستا ازقنات تامین می شود.

دارای چند رود فصلی و دائمی می باشد که مهم ترین رودخانه دائمی روستا " رود خانه ماربر" میباشد که پس از طی مسافتی طولانی  به کارون می ریزد.

منظره رشته کوه های دنا از دوردست در این روستا بسیار جلوه میکنند،
رشته کوه های دنا که در۳۰ کیلومتری این روستا،واقع در روستای خفر که سالانه ده ها هزار گروه کوهنورد اعم از خارجی وایرانی را به خود دعوت می کند.

بی می توان گفت که روستای مورک بیشترین مراتع را در سطح شهرستان دارا میباشد.

ودر کوههای اطراف روستا گیاهانی همچون موسیر،تره،لیزک،قارچ،ریواس،آویشن،گیاهان معطر مانند گل خاری و چویل و… است.

و گیاهی منحصر بفرد و صادراتی روستا بنام کنگر که به فراوانی در روستا یافت میشود.

محصولات

میوه های این روستا سیب،انگور، هلو، کنگر،گردو،آلوچه و دیگر میوه ها می باشد.

کشاورزی روستا دیم وآبی می باشد (دیمی وآبی):گندم،جو،نخود،لوبیا،عدس،سیب زمینی ودیگر و…

شغل

شغل اکثر مردمان این روستا باغدار(کشاورزی)،دامداری،کارمند،شغل های آزاد،مردمانی خونگرم و مهمان نواز.

سایر

دارای جاده ماشین رو اسفالت،خانه بهداشت،جهاد سازندگی،مخابرات،تلفن ثابت، دکل آتن دهی تلفن همراه،گاز،و…

مورک : [رَ] (اِخ) دهی است از دهستان بخش سمیرم بالای شهرستان شهرضا واقع در ۴۷هزار گزی جنوب سمیرم با ۲۵۰ تن سکنه. آب آن از قنات و چشمه و راه آن ماشین رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۱۰).

منبع : لغت نامه دهخدا

خوشا مورک  و  خوشا آب وهوایش

خوشا برف سرکوه دنایش

خوشا یک لحظه ای زیر درختان

که بلبل  می پرد بر شاخه هایش

بیا ساقی دمی روی چمنزار

خوشا باغ  گل وآن سایه هایش

خوشا در اردیبهشتش

که چینم از دل خاک کنگری ناب

خوشا در ماه بهمن در زمستان

بروبم برفهای  سر بامهایش

عزیزم خوش بود در عید نوروز  

بگردم من یکایک  خانه هایش

از آن خوش تر بود در روزسیزده  

روم تفریح بسوی دشت هایش

که چینم از دل خاک کنگری ناب

بریزم در برنج  وبسازم من غذایی

خوشا دنبال جوی آب رفتن    

خوشا مورک ، خوشا آب و هوایش