طره – نطنز – اصفهان
سایتها و وبلاگهای روستای طره
شهرستان نطنز – استان اصفهان
http://roostayetareh.blogfa.com/
موقعیت و تاریخچه
روستای طره از توابع بخش مرکزی شهرستان نطنز، با مختصات جغرافیایی ۵۱ درجه و ۳۷ دقیقه طول شرقی و ۳۳ درجه و ۳۵ دقیقه عرض شمالی، در ۳۷ کیلومتری شمال غربی نطنز، ۳ کیلومتری غرب ابیانه و ۱۶۵ کیلومتری اصفهان قرار دارد. این روستا از جنوب به کوه ریزند، از شمال به کوه هیمند، از شمال شرقی به کوه وردشت و از جنوب غربی به کوه دومیلان محدود می‌شود. روستای طره از سطح دریا ۲۱۰۰ متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن معتدل کوهستانی است.
آسیاب آبی، مسجد قدیمی و خانه‌های قدیمی با درهای چوبی و تزیینات خاص و نیز کشف یک گورستان باستانی با قدمت ۲۵۰۰ ساله، به تاریخ کهن استقرار انسانی در محل این روستا دلالت دارد. مردم روستای طره به زبان فارسی، با گویش محلی سخن می‌گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند.
الگوی معیشت و سکونت در سال ۱۳۸۵ جمعیت روستای طره ۱۳۹ نفر گزارش شده است. درآمد عمده مردم روستای طره براساس فعالیت‌های زراعی، باغداری و تولید صنایع دستی استوار شده است. مهم‌ترین محصولات زراعی روستای طره شامل گلابی، زردآلو، گیلاس، گندم، جو و صیفی‌جات است. در اکثر خانه‌های روستایی دار قالی برپاست و زنان و دختران روستا ضمن همکاری در فعالیت‌های زراعی به تولید قالی‌های مرغوب با طرح و نقوش معروف نایین و کاشان نیز می‌پردازند. فرش‌های تولیدی این روستا عموماً در بازار فرش شهرهای نائین، کاشان، اصفهان و تهران عرضه می‌شود.
روستای طره در کهپایه استقرار یافته و از بافت مسکونی متمرکزی برخوردار است. کوشش روستاییان، عبور رودخانه دائمی از میان روستا و جریان چشمه‌سار لوت، روستای طره را با پوشش سرسبز درختان و باغات گسترده زینت داده است. شکل و کالبد خانه‌های روستایی، از نوع معیشت و فعالیت‌های شغالی ساکنین آن تأثیر پذیرفته است. فضاهای خانه‌ها، شامل حیاط، اتاق‌های متعدد، آشپزخانه، راهرو، انبار و سرویس بهداشتی است. مصالح به کار رفته در ساخت خانه‌های روستایی عموماً از سنگ، چوب و خشت می‌باشد. واحدهای مسکونی دارای سقف‌های مسطحی هستند که با چوب، گل و سرشاخه‌های محکم پوشیده شده‌اند.کف حیاط اغلب خانه‌ها خاکی هستند و به ندرت با آجر یا موزاییک پوشیده شده‌اند. کف کوچه‌های محدوده قدیمی روستا نیز خاکی است.
بقایای آثار ادوار گذشته از قبیل آسیاب آبی، مساجد، خانه‌های قدیمی و گورستان قدیمی، سیمای تاریخی جالب توجهی به روستا بخشیده‌اند. جاذبه‌های گردشگری گورستان باستانی روستای طره نزدیک به ۲۵۰۰ سال قدمت دارد. سنگ قبرها و کتیبه‌های موجود بر بالای برخی از قبور نشانگر این دیرینگی است.
آسیاب آبی روستا، از نشانه‌های تلاش انسان برای بهره‌گیری از انرژی آب، در ساماندهی فعالیت‌ها و ضرورت‌های زندگی بوده است. در حال حاضر، بقایایی از آسیاب آبی روستا به جا مانده است.
تزیینات ارزشمند درهای چوبی، سردرها و ایوان‌های خانه‌های قدیمی روستای طره، نشانگر معماری شکوهمند این روستا در گذشته است.
مسجد برج عقاب که از ابنیه قدیمی روستا است، از نظر الگوی معماری و مصالح به کار رفته، بسیار قابل توجه است.
حاشیه‌های رودخانه برز رود و تفرجگاه چشمه‌سار لوت از عمده‌ترین چشم‌اندازها و جاذبه‌های طبیعی روستای طره است. ویژگی‌های اقلیمی مساعد، شرایط و بافت ییلاقی و فضای سرسبز، روستای طره را به یکی از مراکز جذاب طبیعت دوستان و گردشگران علاقه‌مند به فضاهای کوهستانی تبدیل نموده است. در فصول بهار و تابستان، آرامش این منطقه ییلاقی بر انسان تأثیری به سزا دارد.
مردم روستای طره در اعیاد نوروز، قربان، فطر، غدیر و همچنین روزها و شب‌های شادی‌های ملی از جمله سیزده به در، یلدا و امثالهم مشارکت می‌کنند. سوگواری‌های ماه‌های محرم و صفر نیز همراه با مراسم «نخل گردانی» برگزار می‌شود. بردن نخل بر مزار فرد تازه فوت شده نیز از دیگر رسم‌های مردم این روستاست. روزهای شاد و مراسم عروسی معمولاً با موسیقی محلی همراه است. در عروسی‌ها مراسم «پاانداز» توسط دختران و زنان جوان برگزار می‌شود. رقص‌های فامیلی و آوازهایی که در مراسم عروسی اجرا می‌شود، از جلوه‌های فرهنگ بومی مردم این روستاست. پوشاک محلی مردان روستای طره، شامل شلوار مشکی، پیراهن یقه‌دار، قبا، آرخالیق، شال (برای بستن کمر) و گیوه می‌باشد. زنان نیز از لباس‌های محلی مانند کلاه مخصوص، چارقد، چادرشب، پیراهن راسته، شلوار قردار، یل و گیوه، استفاده می‌کنند.
خشکبار، گلابی و قالی‌های دستباف از سوغاتی‌های روستای طره است.بازی‌های محلی در میان جوانان و نوجوانان روستا رایج است. از آن جمله میتوان به بازی‌های شال پروانه و لاکچو اشاره کرد. انواع غذاهای محلی که در روستای طره طبخ و مصرف می‌شوند عبارتند از پلوجو، آش ترشی، کشتوا، قل‌قلی آب و هلیم جو. ماست مخصوص و بسیار خوش‌طعم، از غذاهای همیشگی و زینت‌بخش سفره روستاییان است.
دسترسی: روستای طره با شهر نطنز ۳۷ کیلومتر فاصله دارد و با جاده‌ای مناسب و آسفالت قابل دسترسی است.
از کاشان که به طرف نطنز حرکت کنی ، پس از طی راهی پر از نشیب وفراز والبته پستی وبلندی بسیار به یک چهارراه می رسی ( البته امروزه از طریق آزاد راه "کاشان- نطنز-اصفهان" هم میتوان به این چهارراه رسید) که در بین اهالی محلی به "سرپل " معروف است . نشان آن پاسگاه نیروی انتظامی است .
از یک راه که آمده ایم ، راه دیگر به سوی نطنز می رود که البته زیبایی کوه کرکس در آن چشم نواز است، می ماند دو راه دیگر که هر کدام شامل روستاهایی است که در کنار رودخانه ای واقع شده است یکی به روستاهای چیمه رود می رسد و دیگری به برزرود .
راه برزرود را پی می گیریم و پس از طی راهی پر پیچ وخم و گذر از روستاهای هنجن ، یارند ، کمجان و برز به روستای طره می رسیم . ( خوش آمدید)
اولین چیزی که در نزدیکی روستا در این راه به شما خوش آمد می گوید ، کوهی است که اهالی روستا به آن " ور اسپه( var ?espe) " به معنای " یک طرف سپید " گویند . چرا؟ چون یک طرف این کوه به علت دارا بودن سنگهای آهکی سفید به نظر می رسد .
بعد از آن که به تابلوی خوش آمد روستا رسیدی ، به طرف چپ بپیچ ، وارد راهی خاکی می شوی اینجا را اهالی محل " سر خطه " گویند چون در کنار جاده است . اگر همین جا قدری درنگ کنی نمایی از قبرستان بزرگ روستا را خواهی دید .
راه خاکی راپی گیر تا به داخل بخش مرکزی روستا که تا حدودی شبیه یک میدان است برسی به این مکا ن " میانمار (miyan mar) " گویند . همین جا قدری استراحت کن تا بعد به جاهای دیگر روستا برویم .
میانمار مانند میدان هایی است که در شهر می بینیم ، امروزه تقریبا حکم مرکز ده را پیدا کرده است و تقریباً از این مکان می توان به همه جای ده رفت .
رو به شمال به همان جایی می رود که قبلاً از آن آمدی ، یعنی به سرخطه . از شمال شرق به طرف خانه های پشت قلعه می رود و البته از این راه می توان به باغ ها والبته رودخانه وهمین طور جنوب روستا دسترسی پیدا کرد .
از طرف شمال غرب که بروی ،پس از گذر از کوچه ها و البته خانه ها می توانی به همان سرخطه برسی وهمین طورقبرستان را هم خواهی دید .
خوب می رسیم به جنوب ، این راه بسته است چه در میدان وچه بعد از آن . تعدادی ازخانه ها وباغهای کوچک شخصی در این طرف قرار دارند .
اما جنوب شرقی ، از این راه به محله ای می رسی که به آن "سرسوله مار sarsule mar " گویند .در همین محل حلیم روز عاشورا پخته می شود . اگر مسیر خود را مستقیم ادامه دهی به یک دالان می رسی که به " سباط سعید sobat saeed " معروف است این راه راکه ادامه بدهی اول در دست چپ یک سربالایی می بینی که به طرف خانه های پشت قلعه می رود ( قلعه امروزه از بین رفته وفقط سنگچین آن پیداست) . اگر راه را به طرف پایین ادامه دهی به محله " کوچه " خواهی رسید . مسجد "کوچه" که امروزه به آن امام خمینی می گویند وهمین طور حسینیه نخل در این محله واقع است .
در اینجا اگر به چپ بروی به خانه های پایین دست والبته در انتها به رودخانه می رسی. اگر مستقیم بروی به پلکان " شوگا shooga " می روی که از آنجا باز به رودخانه خواهی رسید .و اگر به راست بروی به محله "میون ده miyoon deh " خواهی رسید . گیج شدی نه ‼
خوب دوباره برگرد به" میان مار" یا خودمونی تر "میون مار" اما این بار به طرف راه جنوب غربی برو . اول از همه به یک فضای نسبتاً باز می رسی که یک کم بلندتر از میون مار است اینجا را " پله مسح pale laseh " گویند البته املاء درست آن " پال مسیح " است . درست در این محل یک مسجد قرار دارد که به مسجد جامع موسوم است . اگر به چپ نگاه کنی محله سر سوله مار را خواهی دید .
حال راه خود را تا کنار مسجد ادامه بده ، از اینجا که نگاه کنی دو راه را می بینی یکی به طرف غرب ( یا همان دست راست ) که اگراز این راه بروی وطرف خارج روستا ودر نهایت قبرستان خواهی رسید . ولی اگر به طرف جنوب ( راه پایینی ) بروی اول از همه ساختمان نوساز حسینیه روستا خود نمایی می کند نزدیک همین جا قناتی است که سر از زیر زمین در می آورد و به آن " موشونه mooshoone " گویند . این محله به همین نام معروف است .
حال اگر راه خود را به طرف پایین ادامه بدهی ، بعد از طی یک سرپایینی به محله " میون ده" می رسی . در این جا یک مسجد قرار دارد که به همین نام یعنی "میون ده" معروف است .حالا بازبه دوراهی می رسی دست چپی به محله کوچه می رود ولی را مستقیم به طرف حمام وپس از آن به مسجد بسیار قدیمی" برج عقاب " ( در اصطلاح محلی برجوقاو bargoghaav ) خواهی رسید . صدای رودخانه گوش نواز است ،خوب نگاه کن می بینیش .
خیلی خسته شدی نه ؟ عیبی نداره عوضش بیشتر جاهای روستا والبته محله های مهم آن را شناختی .
