پارم – بهشهر – مازندران

ناشناس گفت:

به یاد آن بزرگ و مقدس که باران تلاوت می کرد تا خشکسالی سرزمینی را طراوت بخشد.آن که در ظلمتی غلیظ ،فجر آفرید .چقدر از مروارید کلامش خوشه های بشارت چیدیم .یاد آن دهه ی آغازین و زیبای فجر بخیر که یاران ،عاشقانه شعر همدلی می سرودند .یاد آن دهه ی اهورایی بخیر که فریاد ها مقدس و صداقت پر مشتری بود .سلام ها ترک خورده و کال نبود .خیابان ها عصمت قسمت می کرد .کسی فاصله نمی کاشت تا نفرت درو کند .جاده ی دوستی ها هموار بود .یاران شعر همدلی می سرودند .شهادت معنا یافت تا درخت انقلاب گل داد .و امروز امتداد دیروز است .دهه ی فجر مبارک .