روستای پابند / بهشهر / مازندران
سایتها و وبلاگهای روستای پابند
شهرستان بهشهر – استان مازندران
روستای پابند در جنوب شرقی شهرستان گلوگاه ، بخش یانه سر و در استان مازندران واقع
می باشد. این روستا از سمت شمال به روستای گت چشمه و سنکروج و از سمت شرق به
روستای سرخگریوه و از سمت شمال غربی به روستاهای غلامی و کوا و از سمت غرب به
روستاهای لند و بادابسر و ورفام و همچنین از از ضلع جنوب به روستای بند بن وصل می باشد
**********
هزارجریب نامی است که از دیرباز تاکنون به منطقه ای مشتمل بر مناطق کوهستانی شهرستان
های بهشهر، نکاء، ساری، و شرق سوادکوه در استان مازندران و قسمتی از ناحیه کوهستانی
شهرستان های سمنان و دامغان اطلاق می شود.
هزارجریب بهشهر جزئی از هزارجریب بزرگ است که در جنوب و جنوب شرقی شهرستان بهشهر
قرار دارد. هزارجریب بهشهر به عنوان جزئی از منطقه کوهستانی البرز دارای روستاهای پراکنده
و کوچک است که با توجه به امکانات و پتانسیل های غنی از معادن- جنگل انبوه- آب
فراوان و … ولی به علل ضعف مدیریت و ساختار برنامه ریزی، نه تنها قادر به جذب جمعیت
نمی باشد بلکه جمعیت خود را از دست می دهد.
منطقه هزارجریب بهشهر در تقسیمات سیاسی کشوری، تقریبا منطبق بر بخش یانه سر می
باشد.بخش یانه سر در جنوب شرقی شهرستان بهشهر، بین سه استان مازندران- گلستان و
سمنان قرار دارد. مساحت آن در حدود ۷۶۳ کیلومتر مربع و جمعیت آن طبق سرشماری عمومی
سال ۱۳۷۵ برابر با ۱۱۸۸۸ نفر است.این بخش به مرکزیت روستای بیشه بنه، مشتمل بر دو
دهستان به نام های عشرستاق و شهدا و ۶۸ روستا می باشد.از خصوصیات بارز این منطقه
کوهستانی، تراکم اندک جمعیت و فراوانی منابع طبیعی از جمله آب، خاک، زمین و… می باشد و
لیکن به دلایل گوناگون توانمندی های محیطی آن مورد بهره برداری قرار نگرفته و استعداد های
بالقوه به بالفعل تبدیل نشده است.
در بعضی از کتب تاریخی آمده است که این سرزمین در سال های ۸۹ قبل از هجرت تا ۷۵۰
هجری به مدت ۸۳۹ سال پایتخت سلسله باوندیان یا آل باوند در هزار جریب بوده است. این
سلسله در برابر حمله اعراب به هزارجریب ایستادگی نموده و این منطقه(هزارجریب) را از گزند
اعراب مصون داشته است و مردم این منطقه نه به اجبار بلکه با اختیار خود در سال ۲۵۰
هجری قمری در زمان حکومت مامون عباسی به دین اسلام و تشیع علوی مشرف شدند.
چندین گورستان گبری و هرمزد پرستی در مناطق هزارجریب وجود دارد که قدمت تاریخ این
سرزمین را نیز تا قبل از اسلام می رساند .
من روستای پدریم راا خیلی دوست دارم ولی به علت مسافت زیاد نمی توانیم بیشتر از سالی یک بار به انجا بروم متاسفانه این روستای زیبا بافت زیبای خود را از دست داده است و طبیعت زیبایی مانند ککچال در حال راه سازی و اسفالت شدن است امیدوارم که با تمام شدن کارشان به فکر خراب کردن جای دیگر نیفتند صبا رضایی ۱۰ ساله ازتهران ۶/۱۲/۹۰
سلام صبا جون منم امیدورم میراث پدریمون حفظ بشه
صبا جون ماهم بیشتر از یک بار در سال نمیتونیم بریم ولی این باعث نمیشه وطن خودمون فراموش کنیم. مهسا قاسمعلی از گرگان
خیلی زیباست