روستای پارسا / بهشهر / مازندران

سایتها و وبلاگهای روستای پارسا

شهرستان بهشهر – استان مازندران

http://parsa-village.blogfa.com/

 قبایل پارسا:

پارسا   دارای چهار قبیله موسوی ،رئیسی ، صفری و رایجی می باشد

 تاریخ قبایل : از قبیله رئیسی ها اطلاعاتی در دست نیست ولی قدیمی تر از سایر قبایل می باشندکه بعد از آنها  جد بزرگ  قبیله موسوی، میر رضا فرزند میرزا حسین  از روستای اراء واقع در کیاسر دشت ساری ، جد بزرگ  قبیله رایجی ،کربلایی ملاعلی از روستای یانسر وهمچنین کربلایی علی جان، جد قبیله صفری از روستای سالیکنده کردکوی  به این روستا مهاجرت نمودند .

 رئیسی ها :

مشخص نیست که این قبیله از کجا به این روستا مهاجرت نمودند و یا شاید اصالتاً پارسائی بودند ولی گفته میشود که  این قبیله از روستای همجوار( ویوا ) به پارسا آمدند و به دو قبیله رئیسی و صادقی تقسیم شدند گلعلی فرزند کربلائی صادق  دارای چهار پسر به نامهای مشهدی الله قلی ، کربلایی محمد ، کربلایی محمد صادق و مشهدی علی اصغر بود.

 سادات پارسا:

سادات پارسا از فرزندان و نوادگان میر عمادالدین می باشند که بارگاه آن بزرگوار، واقع در کیاسر دشت ساری است میر عماالدین هم از نوادگان   امام  موسی کاظم (ع) می باشد درمورد حضرت میر عماد گفته میشود که ایشان در زمان امیر تیمور گورکانی زندگی می کردند و  بر هزارجریب حکومت داشته که مرکز حکومتشان  کیاسر  دشت ساری بود و بعد از رحلت در روستای ورئ  به خاک سپرده شد

 جد بزرگ سادات پارسا میر رضا پسر میرزا حسین ارائی بود که سه برادر به نامهای میر علی و میر نصیر و میر مرتضی داشت

میر رضا به همراه برادران  به سبب دامدار بودن از روستای اراء  در مجاورت  کیاسر دشت ساری  به روستای کلیا مهاجرت کرد و سپس هریک از برادران به دلایلی از هم جدا شده و میر علی به روستای بالا جاده کردکوی ، میر نصیر به روستای الارز و   میر مرتضی هم به روستای ارضت مهاجرت نمود

میر رضا هم  به سبب مشکلات ، تصمیم گرفت به دشت مازندران مهاجرت کند که در سر دو راهی ارضت و پارسا ( چکل سر ) به چوپانی  که جد بزرگ رئیسی ها بود برخورد کرده و ایشان به میر رضا پیشنهاد ماندن در روستای پارسا را داده و خواسته که املاک روستا را دو قسمت کرده و در کنار هم زندگی کنند و میر رضا هم پذیرفت و در پارسا اقامت گزید.

 رایجی ها :

 میر رضا  جد سادات پارسا دارای چهار پسر به نامهای میر فتح الله ، میر مفید، میر محمد علی و میر رضی  بود و سه دختر داشت که در روستا های اراء ، ارضت و یانسر  ازدواج نمودند ملا علی یانسری  جد بزرگ رایجی ها  نوه دختری میر رضا بود که به سبب آنکه در پارسا روحانی یا ملائی وجود نداشت به روستای مادری اش  پارسا مهاجرت کرد و به تدریس پرداخت که زمینهای کنار روستا به نام شیخ مله را به کمک شاگردان آباد نمود و دو فرزند به نامهای حامد و وهاب داشت.

 صفری ها :

 کربلائی علیجان فرزند صفر قلی سالیکندی بود که در کودکی یتیم گشت مادرش پارسائی و دختر گلعلی و خواهر کربلائیی محمد بود که مادرش بعد  از مرگ همسرش با کربلائی محمدحسین ازدواج کرد و علیجان نزد مادرش رفت و ناپدری اش کربلائی  محمد حسین سرپرستی او را بر عهده گرفت . کربلائی علیجان  در پارسا  ازدواج کرد و صاحب چهار پسر با نامهای نجفعلی ، غلامعلی ،  صفرعلی و عباسعلی گشت.

 لازم به ذکر است که در روستای سالیکنده دو  قبیله با نامهای پارسائی و میدانی  و جود دارد که در روزگار نه چندان دور از میدان واقع در بالای روستای پارسا به سالیکنده مهاجرت نمودند  که چهار  دانگ ازشش دانگ املاک میدان را به کربلائی علیجان ، به سبب آشنایی و فامیل بودن ، فروختندو یک دانگ آن را علی اصغر ارضتی خریداری ویکدانگ دیگررایکی ازمیدانیهای مقیم سالیکنده  مالک بود، که به مرور زمان ارضتی ها آن  زمینها را تصاحب نمودند وبا اصلاحات ارضی انجام شده این املاک از آن ارضتی ها شد.

قبرستان روستا:

قبرستان اصلی  آن واقع در سفید چاه می باشد که نخستین قبرستان مسلمانان در ایران می باشد و ملک بادله حاکم شمال و همچنین ابراهیم ، منصور و عبدالرحمن سه فرزند امام موسی‌ابن جعفر(ع) و چندین تن از سادات مرعشی که روزگاری در آمل حکومت می‌کردند در سفیدچاه مدفون شده‌اند که  گفته شده ضریح چوبی امام‌زاده آن ۸۴۰ سال قدمت دارد. سفیدچاه که به روایتی قبر حاج جرجیس سفیدجایی، سفیدجا و در روایت‌های دیگر اسپ ِ‌چاه، اسپ ِ تن و روبار نامیده شده است .

ولی قبرستانهای مسلمین  متفاوت دیگرچون ولکی ،مزارآباد، قبرستانی دم وچکلسر که نشان از وجود انسانهایی در ادوار گذشته در این روستا می باشد هم وجود دارد .

بسوی پارسا از راه قال قالی

دره نکا رود دره بسیار زیبایی است. به نظر من بهترین زمان برای دیدن زیبایی های این منطقه اردیبهشت ماه است. این دره در جهت شرق به غرب امتداد دارد . دامنه شمالی آن که روستای کلکت و روستاهای دیگری مثل ویوا ، دهی ، چین پارچ و آغوزدره در آن واقع است از لحاظ پوشش گیاهی و جنگلی نسبتا ضعیف است و از درختچه ها و درختان پراکنده پوشیده شده که در اصطلاح محلی به این مناطق " تاور " میگویند. شیب کوهه در این سمت نسبت به جانب جنوبی ملایمتر است .اما قسمت جنوبی دره بر خلاف سمت مقابل آن با جنگل های متراک فرش شده است . این سمت بین مردم منطقه به" کمربند" معروف است. و اما کف دره که سر چشمه رود نکا از آن میگذرد ، زمین های کشاورزی روستاهای اطراف است که اکثرا هم به علت آب فراوان در آن به کشت برنج مشغولند . خلاصه بریم سر اصل مطلب ؛ بعد از رسیدن به کف دره و بالا رفتن از سمت دیگر آن به زمین های کشاوزی روستای پارسا میرسید . حالا دیگر سفر چند ساعته ما تقریبا به پایان رسیده. کمی جلوتر از لبه دره به یک دو راهی میرسیم که راه سمت چپی به روستای ارضت و راه سمت راستی به پارسا میرسد .  500-600 متر که راه پارسا را ادامه دهید به روستا میرسید.

بسوی پارسا از مسیر گلوگاه

ابتدا به شهر گلوگاه میرویم و از خیابان اصلی شهر به سمت جاده توسکا چشمه میرویم.بعد از خارج شدن از شهر به جنگلهای مصنوعی حاشیه شهر میرسیم و پس از مدتی وارد جنگلهای بومی و زیبای منطقه میشویم جنگلی با درختان کهنسال بلند و هوایی مطبوع در بعضی اوقات که جنگل جلوی دید شما را نگیرد سواحل خلیج گرگان و شبه جزیره میانکاله مانند تابلویی زمینهای دوردست را تا افق زینت بخشیده .

بعد از مدتی طی مسیر در جنگل به چشمه ای در دل جنگل و نزدیک قله کوه میرسیم که به توسکا چشمه معروف است . منطقه اطراف چشمه را برای درست کردن زیر ساخت های گردشگری مسطح و قهوه خانه و سرویس بهداشتی در محل بنا کرده اند .

پس از گذشت از توسکا چشمه به بالای قله کوه میرسیم و مسیر یواش یواش سرازیر میشود . کمی پایینتر به پمب بنزینی تازه تاسیس میرسیم . با عبور از پمب بنزین سقف خانه های روستای نیالا نمایان میشود . روستای نیالا روستای زیبایی است که به تازگی در آن خانه های قدیمی جای خود را به خانه های مدرن امروزی میدهد . روستای نیالا قبرستانی دارد که مانند قبرستان سفید چاه جزو گورستانهای باستانی ایران است.