شعری برای پیته نو

شعری برای روستای پیته نو

شهرستان بهشهر – استان مازندران

http://piteno.blogfa.com/

بسم الله الرحمن الرحیم

                                           پیته نو

پیته نو   ته     شهیدای     بلارم              پیته نو ی     علمای    بلارم

پیته نو   ته    بلارم   ته     بلارم              ته دله من هزارون گال بکارم

درنه ته دله بیست و هفت فامیل              الهی  ته دله  هرگز  نو   تیل

پیته نو ی مله   گت گت  آغوزدار               یادش بخیر  قدیمای چاربدار

چاربداری    و     ویوا    و    پدیار               لو سرو  گرسجار و کاندسدار

اول او  و       انجیلی   و    بندبن              پیاده راه  و رووار  و مرز هامن 

قیل اسب  و  کهر یابو   و    جوال              تنگو رسن و یاسه  با ونه نال

گردنی  و  یال  و  زنگاله  و   مرکا              سنه بند و  دمبنی  و   چمتا

بزمی رسن و  گالی و   عرق گیر              اسب پالن هکن برار  بیه دیر

اون  ماقع   چرم پاتو   با   میاوند              پوستین کالا چاقاو  شلواربند

پشلوار و ساق پیچ با ته بشلوق             پیر پایین جه یمو کاردمی ذوق

پیته نوی   گال و گیاه  ره  هارش             ونه تلپا و سوزی   وونه خارش

ته   ازبنا    درزنی    و    کلاچ په              ته انارجه غوزه واش و  ته مکه

ته زولنگ و  انیرکا  تش سری نون            ته مورمبو هض علف و فتیرنون

ته گال زون  ته  مرجی و  ته کیی             ته سب زمنی،لوبیاو سرماقی

ته گرس آشو ته دو آش و ته هپتی            بنه بزه،ترشی آش و ماش پتی

ته چنا،ته خاکشیر  و ته   شلمی             ته ول گوش،مردلقاچ و کاسنی

ته پمبول،ته   پیلم     و  ته   گزنه             پیتنک و  ته سرسم   مزه دارنه

ته شیر آش،ته ماست آش و حلیم او        ته خمیر آش  و  پلا  با    پیاز او

ته چلو  و  ته قارمه  و   دوغ حیله             ته ککو و  تم پختی اسبه شله

ته پشت زیک و حلوا  با ته شغزی            ته آغوز دونه جه من هستمه راضی

ته کنف برونی     با  ته  سمشکه           ته سمنی و دشو  با نشاسته

پیته نو   یک   صفای   دیگه  دارنه            پیته نو   حرفا  در  سینه  دارنه 

پیته نو   چه  قشنگه  چه  تمیزه             پیته نو ی  جوانها  چه   عزیزه 

پیته نوی  کاشتی گیرا   پهلونها              پیته نو  فوتبالی ها قهرمونها

پیته نویی همه یک حرف و یک دل             پیته نویی   ایشالا  نو  خجل

^{اسکندر رضائی}