خره – کنگان – بوشهر
سایتها و وبلاگهای روستای خره
شهرستان کنگان – استان بوشهر
http://www.kherreh.blogfa.com/
موقعیت ، طبیعت روستا و بیوگرافی انسانی
روستای خرّه از توابع شهرستان کنگان بخش عسلویه و در آخرین نقطه استان بوشهر از شمال به روستای کنارخیمه و از جنوب به ۳ کیلومتری روستای تمبو شمالی از توابع استان هرمزگان و از غرب به کوههای کم ارتفاع و خلیج فارس و از شرق به رودخانه ی شور محدود می شود .جمعیت آن ۵۰۰ نفر و دارای دین اسلام و زبان گویش عربی می باشد. خرّه سرزمینی هموار دارای خاکهای حاصل خیز برای کشاورزی بسیار ی مساعد است در سالهای گذشته اطراف روستا محصولات صیفی جات مانند هندوانه ، خربزه و محصولات فصل زمستان عدس،نخود سبز، گندم و جو، هویج محلی، بادمجان که به روستاهای مجاور صادر می کردند. و درسالهای بسیار دور از طریق بندر«خوادون بِریده»(علف خشک شده) و حیوانات اهلی همچون بَز به کشورهای مجاور خلیج فارس صادر می شود . درختان بومی این روستا درخت کور ، کُنار و گز که در ارتفاعات و تپه های ماسه ای درختانی مانند غوبان و قصدَ و … دیده می شوند. میوه ی گرم سیری این روستا از درخت نخل به دست می آید که این درخت هرتکه اش کاربردی در زندگی دارد. حصیر، سبد، طبق، سفره و … از برگهایش سقف منازل از چوبش، بند از لیفهایش و از چوبهای کوچک آن در ساختن قایقهای چوبی به نام ورجیه استفاده می شود.یکی از درختانی که متأسفانه در حال انقراض می باشند درخت « لیر» که فقط دو درخت به یادگار مانده است و مردم به دلیل تغییرات وضعیت معیشتی و اشتغالات جدید از تکثیر این درخت غافل شدند غالباً مردم دامدار بوده و شغلهایی همچون سفر به خارج(کشورهای قطر و امارات) و اشتغال در کارهای خدماتی آنجا و بقیه شغلهایی همچوم جا شویی، ماهیگیری و تعداد کمتر از ۱۰ نفر بعنوان کارمند مشغول به کار هستند اطراف روستا باغ نخیلات و درختان زیادی یافت می شود امّا به دلیل خشکسالی پی در پی آثار کمی بجای مانده است البته نا گفته نماند دلیل حفظ درختان اطراف روستا اولاً بخاطر بومی بودن مسئول محیط زیست در چند سال قبل ، ثانیاً علاقه و اهمیت مردم این دیار به درختان و طبیعت می باشد.آثار بجای مانده از قدمت این دیار حکایت می کند که عمر این سرزمین بسیار زیاد و به دوران ما قبل از اسلام بر می گردد که بعضاً بعد از اسلام بوجود آمده اند در این جا به برخی از آنها اکتفا می کنیم:۱چاهی بنام« طُوی الکفر» در دره ای از ارتفاعات غربی روستابنام وادی الخان. ۲- دو تپه بنام کوت در جنوب و جنوب غربی روستا.۳- هفت چاه شیرین در یک کیلومتری جنوب غربی که درقدیم الزمان روستاهای مجاور برای نوشیدن از آن آب می بردند.۴- دو قبرستان متروکه و قدیمی که در نزدیکی پاسگاه ژاندرمری قدیم جنوب روستا واقع اند.۵- قلعه ای ا ز خشت گلی ساخته شده و در کنار مدرسه ی اسد آبادی واقع است. این روستا به دلیل درگیریهای قومی و قبیله ای آل حرم و آل نصور و طوایف دیگر در زمان قدیم در سه نقطه جابجا و تغییر مکان داده است. یکی از مکانهای زیبا بندر خوادون که در زمان گذشته زیر نظر پاسگاه بندر تبن کوشکنار اداره می شود. متأسفانه ماهیگیران که به منظور صید ماهی به آنجا رفت و آمد می کنند در این مسیر مارباریکی و مرتفع متحمل سختی های زیادی می شوند تا ماهی تازه به محل زندگی برسانند.
امکانات آموزشی
این روستا دارای یک باب مدرسه مختلط ابتدایی بافضای آموزشی کم و دانش آموزان مقطع راهنمایی و متوسطه برای ادامه ی تحصیل به روستاهای چاه مبارک و زبار می روند.
تاریخچه روستا:
از تاریخچه ی روستای خرّه و سابقه ی آن اطلاع دقیق و درست وجود ندارد اما با توجه به آثار موجود مانند چاه کفر در دره ایبه نام »وادی الخان» و امثال آن حکایت از عمر طولانی این سرزمین به قبل از اسلام دارد اما مطلبی از وجه تسمیه ی خرّه در کتاب فارس نامه ناصری آمده است توجه کنید:
در کتابهای تاریخی روایت است اولین قوم عربی که پس از ظهور اسلام از شبه جزیره ی عربستان بسوی جنوب ایران کوچ کردند گروهی از بنی تمیم به سر کردگی (باسل بن ضبه) بودند و در محلی که اکنون به نام بندر دیلم معروف است ساکن شدند باسل بن ضبه با زنی از اهالی منطقه ازدواج کرده، صاحب سه فرزند ذکور می شود پسر بزرگ را دیلم و پسر کوچک تر را بویه اسم گذاری می کند پس از آن این بندر به نام بندر دیلم معروف می گردد. به مرور زمان جمعیت آنها زیاد می شود و آنها نیز به اطراف پراکنده می شوند. در بَرهه ای از تاریخ فرزندان بویه که بنام آل بویه معروف اند به حکومت عراق فارس می رسند و گروهی از فرزندان به سر کردگی شخصی به نام «فخرا» از بندر دیلم به رأس نایبند کوچ می کنند و در محلی که اکنون روستای « خرّه » واقع است ساکن می شوند فرمانده ی آن که فخرا نام داشته است پس از دو سال سکونت در آن محل فوت می کند و از آن پس بنام فخرا معروف می گردد نام روستای خرّه از نام فخرا گرفته شده است. قبیله ی فخرا پس از آن آنها را بنام فخروها یا آل فخرو معروف می شوند آنها چندین قرن در کوشکنار زندگی می کنند. فخروها از ثروتمندترین مردم منطقه بوده اند آنها دارای کشتی های بادی زیادی بوده اند. و همیشه در بنادر ایران و دیگر بنادر از قبیل بحرین،قطر و … در رفت و آمد بوده اند. در اواخر قرن سیزدهم هجری قمری در اثر اختلاف بین نصوری ها و حرمی ها به بحرین و قطر کوچ کردند.
خرّه در آن مدَّت به عنوان عاصمه ی بنی ما لک معروف بوده است.
چکیده ای از وضعیت مردم بعد از انقلاب
مردم این دیار بعد از پیروزی انقلاب ودر سالهای جنگ خدمتهای زیادی تقدیم نظام مقدس جمهوری اسلامی نمودند در عرصه جهاد مقدس کمکها ی زیادی به جبه های نبرد ارسال کردند و اقدام به دایر کردن کتابخانه و فعالتهای فرهنگی دیگر با همکاری برادران جهاد سازندگی و بسیج سپاه پاسداران نمودند در پایان این مقوله شایسته است انتظارات و خواسته های مردم توجه به رشد سریع صنعت در منطقه گنجانده شوند تا شاهد اقدامات دولتمردان دلسوز باشند: ۱- ایجاد راه و تسطیح موانع به طرف بندر خوادون.۲- احداث مدرسه ی راهنمایی.۳- آسفالت نمودن جاده ی خره تمبو شمالی.۴- تعریض جاده ی خرّْه- چاه مبارک.۵- حفظ اکوسیتم طبیعی منطقه.۶- احداث پارک کودک.
