روستای فش / کنگاور / کرمانشاه

سایتها و وبلاگهای روستای فش

شهرستان کنگاور-استان کرمانشاه

http://fashblog.blogfa.com/

fash263.rozblog.com

fashnews.blogsky.com/


دهستان فش ، به عنوان یکی از دو دهستان بزرگ شهرستان کنگاور در دوازده کیلومتری شمال این شهر بر سر محور ارتباطی کنگاور _ سنقر قرار دارد . ارتفاع آن از سطح دریا ۱۵۵۰ متر و آب و هوایی معتدل،مایل به سرد دارد . از شمال به کوه های اَمروله و شهرستان سنقر و کلیایی، از شرق به اسدآباد همدان ، از غرب به روستاهای تابع فش و شهرستان صحنه و از جنوب به کنگاور متصل می شود . دهستان فش به مرکزیت روستای فش ۱۸ روستا را تحت پوشش خود دارد.

روستای فش از توابع بخش مرکزی شهرستان کنگاور استان کرمانشاه، با مختصات جغرافیایی ۴۷ درجه و ۵۶ دقیقه طول شرقی و ۳۴ درجه و ۳۵ دقیقه عرض شمالی، در ۱۰ کیلومتری غرب شهر کنگاور و ۱۰۰ کیلومتری غرب کرمانشاه قرار گرفته است . این روستا از جنوب به کوه سه سنگه، از شمال شرقی و شرق به کوه کیتی و از شمال غربی به کوه سه تخت محدود شده است. روستای فش از سطح دریا ۱۵۶۰ متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و مطبوع و در زمستان سرد کوهستانی است. رودخانه سراب فش در غرب روستا جریان دارد.

روستای فش در قلمرو شهرستان کنگاور استقرار یافته است. با توجه به قدمت گورستان قدیمی و بنای زیارتگاه امامزاده سید جمال‏الدین‏ بن جعفر صادق (ع)، می‏توان پیشینه تاریخی روستای فش را به قرون گذشته مرتبط دانست.

مردم روستای فش به گویش فشی که ترکیبی از زبان کردی با لهجه لکی است، سخن می‏گویند و مسلمان و اکثراً پیرو مذهب شیعه جعفری هستند و برخی نیز پیرو اهل حق می‏باشند.

براساس نتایج سرشماری سال ۱۳۸۵، روستای فش ۲۵۰۰ نفر جمعیت داشته است. نظام تولید و بهره‏وری در روستای فش براساس فعالیت‏های زراعی، دامداری و باغداری استوار است. گروهی نیز به فعالیت‏های خدماتی و تولید صنایع دستی اشتغال دارند.

مهم‏ترین محصولات زراعی این روستا شامل گندم، جو، چغندر قند، عدس، سیب‏زمینی و پیاز است. زردآلو، سیب، انگور و گردو نیز از محصولات باغی روستا به شمار می‏رود. مهم‏ترین محصولات دامی روستای فش علاوه بر گوشت شامل تولید انواع لبنیات از جمله شیر، ماست، کره روغن حیوانی است. در کنار فعالیت‏های زراعی و دامداری، زنان و مردان روستا به تولید انواع صنایع دستی مانند قالی و انواع سازها از جمله تار، سه تار و تنبور اشتغال دارند.

روستای فش، در دشت واقع گردیده و بافت مسکونی متراکمی دارد.این روستا دارای دو بخش شمالی و جنوبی است که به دلیل جریان شاخه‏های سراب فش از یکدیگر مجزا شده‏اند.

عمده‏ ترین مصالح به کار رفته در خانه‏های روستاییان شامل آجر، خشت، سنگ و گل می‏باشد.اکثر خانه‏ها یک طبقه ساخته شده‏اند و سقف‏های مسطحی دارند که با تیرهای چوبی و اندود کاهگل و یا قیرگونی پوشیده شده‏اند. تقریباً در همه خانه‏ها فضاهای مشترک مانند اتاق‏ها، مطبخ، انبار غله، تنور نانوایی و سرویس‏های بهداشتی وجود دارد. اما به لحاظ معیشتی نحوه ساخت خانه‏ها متفاوت است. برای مثال در خانه خانوارهایی که به دامداری اشتغال دارند مکانی برای نگهداری دام (آغل یا طویله) و در خانه اشخاصی که به تولید صنایع دستی می‏پردازند، محلی برای انجام فعالیت‏های مربوطه اختصاص یافته است. جاذبه‏های گردشگری روستای زیبای فش به دلیل موقعیت طبیعی و اقلیمی خاص، به خصوص در فصول بهار، تابستان و اوایل پاییز، مناظر طبیعی و جلوه‏های حیرت‏انگیزی را به نمایش می‏گذارد.

چشم‏انداز درختان بلند و سرسبز چنار و تبریزی، باغ‏های زیبا و مزارع خرم روستا بسیار دیدنی و تماشایی است. یکی از مهم‏ترین جاذبه‏های طبیعی روستا، سراب زیبا و باشکوه فش است که در نزدیکی روستا قرار دارد و اطراف آن را درختان بلند جنگلی و گل‏ها و گیاهان خودرو فرا گرفته است. روستای فش، از اطراف به وسیله کوه‏های بلند و مرتفع احاطه شده است. سطح این کوه‏ها که از درختان و درختچه‏های کوتاه پوشیده شده، در فصول بهار و تابستان از سرسبزی و طراوت سرشار می‏شود. انواع گیاهان دارویی مانند گل گاوزبان، گل ختمی، شیرین بیان، آویشن و گون نیز در دامنه این کوه‏ها یافت می‏شود. قلمرو حیات‏وحش روستا زیستگاه انواع گونه‏های جانوری مانند شغال، گرگ، روباه، خرگوش و کبک است که از دیگر جاذبه‏های طبیعی این روستا محسوب می‏شوند.

بنای امامزاده سیدجمال‏الدین بن جعفر صادق (ع)، که از آثار مذهبی و تاریخی روستاست، ساختمانی بسیار قدیمی و آجری دارد. این بنا از خارج چهار ضلعی و از داخل دایره‏ای شکل است و قطر دایره آن ۶۷/۴ متر می‏باشد. بلندی بنا تا زیر گنبد ۱۸۵ سانتی‏متر است که گنبدی آجری بر روی آن احداث کرده‏اند. در وسط بنا ضریح چوبی ساده‏ای قرار دارد و در زیر آن سنگ قبری است که عباراتی با خط کوفی بر سطح میانی آن نوشته دشه است. در اطراف امامزاده گورستان قدیمی و وسیعی قرار دارد که به قبرستان «کوفی فش» مشهور است. در این گورستان سنگ قبرهای شکسته و قطعه قطعه شده‏ای وجود دارد که نوشته‏هایی به خط کوفی در آن‏ها مشاهده می‏شود.

از بازی‏ها و ورزش‏های بومی این روستا می‏توان به بازی‏های محلی قمچان، کوره کوره، پرش، سه پر، دو، کلارونکی، کتون باتزی، اقلانکم، قایم قایمکی و خزلوکه اشاره کرد.

مهم‏ترین موسیقی رایج روستا شامل نواختن ارگ در مراسم عروسی، تنبور در مراسم اهل حق و سنج و طبل‏نوازی در مراسم عزاداری‏های آیینی است. مقام چمری که مخصوص مراسم عزاست، در موسیقی این روستا اهمیت خاصی دارد. موسیقی چمری نوعی از موسیقی است که برای مردان و بزرگان قوم و ائمه در مراسم سوگواری نواخته می‏شود. تار وسه تار از آلاتی است که در این روستا ساخته می‏شود و نوازندگان چیره‏دست تار و سه تار در این روستا کم نیست.

مردم روستای فش از پوشاک محلی خاص استفاده نمی‏کنند و لباس متداول آن‏ها، همان لباس مردم عادی متداول در کردستان و کرمانشاه می‏باشد.انواع آبگوشت، خورشت قیمه، قورمه سبزی، عدس پلو، هلیم، ترخینه (ترکیبی از بلغور گندم و دوغ ترش)، آش شول، آش ترش، خورش خلال بادام و آش سوردام از غذاهای محلی در این روستا هستند.از مهم‏ترین تولیدات صنایع دستی این روستا می‏توان به انواع آلات موسیقی و سازهای ضربی و کوبه‏ای و انواع قالی‏های دستبافت اشاره نمود.

دسترسی: روستای فش از طریق شهرهای اسدآباد و تویسرکان در استان همدان و صحنه و کنگاور در استان کرمانشاه قابل دسترسی می‏باشد و جاده‏ای آسفالت دارد.

******************
طبق گفته بسیاری از قدیمی ها ، آمار و اسناد ، روستای فش ابتدا ((حبش)) نام داشته ولی در کتابی نوشته " خاراکسی " جغرافی دان یونان در اواسط قرن اول میلادی نام "هُوُش" در اطراف کنکور ( نام قدیم کنگاور ) ذکر شده است . فش پیش از جنگ نهاوند بین اعراب و ایرانیان شهری آباد و پر زرق و برق بوده ، یکی از قطب های تجاری مهم و مستقل از کنگاور به حساب می رفته ، که در آن جنگ به کلی ویران ، متروک و خالی از سکنه شده بود. ولی به علت خوبی آب و هوا مجددا توسط بومی های قبلی و ایالات مختلف از نو ساخته ، تمدنی باستانی با زبانی متمایز از شهرها و روستاهای اطراف تشکیل دادند . همین مسئله تا به امروز ادامه یافته و باعث شده تمام روستا های تحت پوشش فش گویش کردی داشته باشند ولی اهالی فش مخلوطی از کردی ، لری ، فارسی و لکی به عنوان لهجه فشی یا به قول اهالی "پشی" صحبت کنند. کلمه فش در فارسی به معنای آراستگی سر و صورت و ظاهر مرد و در عربی به معنای یال اسب گفته می شود .به گفته ی بسیاری از قدیمی ها زمانی فش شکارگاه خسروپرویز بوده و هنگام شکار گراز در میان نی زارها ، بر اثر وزش باد ، نی ها به شکل یال اسب که که در آن زمان پش (فش) گفته می شد در امده و از آن پس این نام را برای شکارگاه خود انتخاب کرده بود.

بلایای طبیعی مانند زلزله ، سیل ، طوفان مانع پیشرفت و اقتدار فش شده به طوری که فش در طول تاریخ ۳ بار شاهد زلزله مخرب بوده که شدید ترین آنها مربوط به سال 1336 است که به طور کلی روستا تخریب شده بود . مردمی که از این زلزله جان سالم به در برده بودند ، تقریبا به صورت طایفه ای به ۴ قسمت تقسیم شده و هر کدام به قسمتی از زمین های اطراف روستای ویران شده کوچ کرده و محل های ۴ گانه فش که امروز نیز باقی مانده را تشکیل دادند.از نظر نژادی عده بسیاری از مردم معتقدن اعقاب آنها همراه شیرین از "ارمن" به اینجا آمده اند . حقیقی ها و اشرفی ها را از کردهای سنجابی و  گوران میدانند. عظیمی ها فارس و مهاجر لرستانی هستند ، طایفه شیخ ها از اعراب هستند . مرآتی ها عده ای ارمنی و عده ای مهاجران لر هستند .سایر مردم را به ایل های زوله ، کلهر و کردهای مهاجر ربط می دهند . به طوری که مشخص است با همه ی این تنوع نژادی ، مردم روستا به یک گویش صحبت میکنند و این نشان دهنده قدمتی بسیار طولانی است که آنها با هم به مرور هم زبان شده اند.


مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *