روستای فش / کنگاور / کرمانشاه
سایتها و وبلاگهای روستای فش
شهرستان کنگاور-استان کرمانشاه
روستای فش از توابع بخش مرکزی شهرستان کنگاور استان کرمانشاه، با مختصات جغرافیایی ۴۷ درجه و ۵۶ دقیقه طول شرقی و ۳۴ درجه و ۳۵ دقیقه عرض شمالی، در ۱۰ کیلومتری غرب شهر کنگاور و ۱۰۰ کیلومتری غرب کرمانشاه قرار گرفته است . این روستا از جنوب به کوه سه سنگه، از شمال شرقی و شرق به کوه کیتی و از شمال غربی به کوه سه تخت محدود شده است. روستای فش از سطح دریا ۱۵۶۰ متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و مطبوع و در زمستان سرد کوهستانی است. رودخانه سراب فش در غرب روستا جریان دارد.
روستای فش در قلمرو شهرستان کنگاور استقرار یافته است. با توجه به قدمت گورستان قدیمی و بنای زیارتگاه امامزاده سید جمالالدین بن جعفر صادق (ع)، میتوان پیشینه تاریخی روستای فش را به قرون گذشته مرتبط دانست.
مردم روستای فش به گویش فشی که ترکیبی از زبان کردی با لهجه لکی است، سخن میگویند و مسلمان و اکثراً پیرو مذهب شیعه جعفری هستند و برخی نیز پیرو اهل حق میباشند.
براساس نتایج سرشماری سال ۱۳۸۵، روستای فش ۲۵۰۰ نفر جمعیت داشته است. نظام تولید و بهرهوری در روستای فش براساس فعالیتهای زراعی، دامداری و باغداری استوار است. گروهی نیز به فعالیتهای خدماتی و تولید صنایع دستی اشتغال دارند.
مهمترین محصولات زراعی این روستا شامل گندم، جو، چغندر قند، عدس، سیبزمینی و پیاز است. زردآلو، سیب، انگور و گردو نیز از محصولات باغی روستا به شمار میرود. مهمترین محصولات دامی روستای فش علاوه بر گوشت شامل تولید انواع لبنیات از جمله شیر، ماست، کره روغن حیوانی است. در کنار فعالیتهای زراعی و دامداری، زنان و مردان روستا به تولید انواع صنایع دستی مانند قالی و انواع سازها از جمله تار، سه تار و تنبور اشتغال دارند.
روستای فش، در دشت واقع گردیده و بافت مسکونی متراکمی دارد.این روستا دارای دو بخش شمالی و جنوبی است که به دلیل جریان شاخههای سراب فش از یکدیگر مجزا شدهاند.
عمده ترین مصالح به کار رفته در خانههای روستاییان شامل آجر، خشت، سنگ و گل میباشد.اکثر خانهها یک طبقه ساخته شدهاند و سقفهای مسطحی دارند که با تیرهای چوبی و اندود کاهگل و یا قیرگونی پوشیده شدهاند. تقریباً در همه خانهها فضاهای مشترک مانند اتاقها، مطبخ، انبار غله، تنور نانوایی و سرویسهای بهداشتی وجود دارد. اما به لحاظ معیشتی نحوه ساخت خانهها متفاوت است. برای مثال در خانه خانوارهایی که به دامداری اشتغال دارند مکانی برای نگهداری دام (آغل یا طویله) و در خانه اشخاصی که به تولید صنایع دستی میپردازند، محلی برای انجام فعالیتهای مربوطه اختصاص یافته است. جاذبههای گردشگری روستای زیبای فش به دلیل موقعیت طبیعی و اقلیمی خاص، به خصوص در فصول بهار، تابستان و اوایل پاییز، مناظر طبیعی و جلوههای حیرتانگیزی را به نمایش میگذارد.
چشمانداز درختان بلند و سرسبز چنار و تبریزی، باغهای زیبا و مزارع خرم روستا بسیار دیدنی و تماشایی است. یکی از مهمترین جاذبههای طبیعی روستا، سراب زیبا و باشکوه فش است که در نزدیکی روستا قرار دارد و اطراف آن را درختان بلند جنگلی و گلها و گیاهان خودرو فرا گرفته است. روستای فش، از اطراف به وسیله کوههای بلند و مرتفع احاطه شده است. سطح این کوهها که از درختان و درختچههای کوتاه پوشیده شده، در فصول بهار و تابستان از سرسبزی و طراوت سرشار میشود. انواع گیاهان دارویی مانند گل گاوزبان، گل ختمی، شیرین بیان، آویشن و گون نیز در دامنه این کوهها یافت میشود. قلمرو حیاتوحش روستا زیستگاه انواع گونههای جانوری مانند شغال، گرگ، روباه، خرگوش و کبک است که از دیگر جاذبههای طبیعی این روستا محسوب میشوند.
بنای امامزاده سیدجمالالدین بن جعفر صادق (ع)، که از آثار مذهبی و تاریخی روستاست، ساختمانی بسیار قدیمی و آجری دارد. این بنا از خارج چهار ضلعی و از داخل دایرهای شکل است و قطر دایره آن ۶۷/۴ متر میباشد. بلندی بنا تا زیر گنبد ۱۸۵ سانتیمتر است که گنبدی آجری بر روی آن احداث کردهاند. در وسط بنا ضریح چوبی سادهای قرار دارد و در زیر آن سنگ قبری است که عباراتی با خط کوفی بر سطح میانی آن نوشته دشه است. در اطراف امامزاده گورستان قدیمی و وسیعی قرار دارد که به قبرستان «کوفی فش» مشهور است. در این گورستان سنگ قبرهای شکسته و قطعه قطعه شدهای وجود دارد که نوشتههایی به خط کوفی در آنها مشاهده میشود.
از بازیها و ورزشهای بومی این روستا میتوان به بازیهای محلی قمچان، کوره کوره، پرش، سه پر، دو، کلارونکی، کتون باتزی، اقلانکم، قایم قایمکی و خزلوکه اشاره کرد.
مهمترین موسیقی رایج روستا شامل نواختن ارگ در مراسم عروسی، تنبور در مراسم اهل حق و سنج و طبلنوازی در مراسم عزاداریهای آیینی است. مقام چمری که مخصوص مراسم عزاست، در موسیقی این روستا اهمیت خاصی دارد. موسیقی چمری نوعی از موسیقی است که برای مردان و بزرگان قوم و ائمه در مراسم سوگواری نواخته میشود. تار وسه تار از آلاتی است که در این روستا ساخته میشود و نوازندگان چیرهدست تار و سه تار در این روستا کم نیست.
مردم روستای فش از پوشاک محلی خاص استفاده نمیکنند و لباس متداول آنها، همان لباس مردم عادی متداول در کردستان و کرمانشاه میباشد.انواع آبگوشت، خورشت قیمه، قورمه سبزی، عدس پلو، هلیم، ترخینه (ترکیبی از بلغور گندم و دوغ ترش)، آش شول، آش ترش، خورش خلال بادام و آش سوردام از غذاهای محلی در این روستا هستند.از مهمترین تولیدات صنایع دستی این روستا میتوان به انواع آلات موسیقی و سازهای ضربی و کوبهای و انواع قالیهای دستبافت اشاره نمود.
دسترسی: روستای فش از طریق شهرهای اسدآباد و تویسرکان در استان همدان و صحنه و کنگاور در استان کرمانشاه قابل دسترسی میباشد و جادهای آسفالت دارد.
طبق گفته بسیاری از قدیمی ها ، آمار و اسناد ، روستای فش ابتدا ((حبش)) نام داشته ولی در کتابی نوشته " خاراکسی " جغرافی دان یونان در اواسط قرن اول میلادی نام "هُوُش" در اطراف کنکور ( نام قدیم کنگاور ) ذکر شده است . فش پیش از جنگ نهاوند بین اعراب و ایرانیان شهری آباد و پر زرق و برق بوده ، یکی از قطب های تجاری مهم و مستقل از کنگاور به حساب می رفته ، که در آن جنگ به کلی ویران ، متروک و خالی از سکنه شده بود. ولی به علت خوبی آب و هوا مجددا توسط بومی های قبلی و ایالات مختلف از نو ساخته ، تمدنی باستانی با زبانی متمایز از شهرها و روستاهای اطراف تشکیل دادند . همین مسئله تا به امروز ادامه یافته و باعث شده تمام روستا های تحت پوشش فش گویش کردی داشته باشند ولی اهالی فش مخلوطی از کردی ، لری ، فارسی و لکی به عنوان لهجه فشی یا به قول اهالی "پشی" صحبت کنند. کلمه فش در فارسی به معنای آراستگی سر و صورت و ظاهر مرد و در عربی به معنای یال اسب گفته می شود .به گفته ی بسیاری از قدیمی ها زمانی فش شکارگاه خسروپرویز بوده و هنگام شکار گراز در میان نی زارها ، بر اثر وزش باد ، نی ها به شکل یال اسب که که در آن زمان پش (فش) گفته می شد در امده و از آن پس این نام را برای شکارگاه خود انتخاب کرده بود.
بلایای طبیعی مانند زلزله ، سیل ، طوفان مانع پیشرفت و اقتدار فش شده به طوری که فش در طول تاریخ ۳ بار شاهد زلزله مخرب بوده که شدید ترین آنها مربوط به سال 1336 است که به طور کلی روستا تخریب شده بود . مردمی که از این زلزله جان سالم به در برده بودند ، تقریبا به صورت طایفه ای به ۴ قسمت تقسیم شده و هر کدام به قسمتی از زمین های اطراف روستای ویران شده کوچ کرده و محل های ۴ گانه فش که امروز نیز باقی مانده را تشکیل دادند.از نظر نژادی عده بسیاری از مردم معتقدن اعقاب آنها همراه شیرین از "ارمن" به اینجا آمده اند . حقیقی ها و اشرفی ها را از کردهای سنجابی و گوران میدانند. عظیمی ها فارس و مهاجر لرستانی هستند ، طایفه شیخ ها از اعراب هستند . مرآتی ها عده ای ارمنی و عده ای مهاجران لر هستند .سایر مردم را به ایل های زوله ، کلهر و کردهای مهاجر ربط می دهند . به طوری که مشخص است با همه ی این تنوع نژادی ، مردم روستا به یک گویش صحبت میکنند و این نشان دهنده قدمتی بسیار طولانی است که آنها با هم به مرور هم زبان شده اند.