عروسان گلستان – خور و بیابانک – اصفهان

سایتها و وبلاگهای روستای عروسان گلستان

شهرستان خور و بیابانک – استان اصفهان

http://aroosan-golestan.blogfa.com/

عروسون قدیم جدید

 اون قدیما تو دشت لوت   

                   که خشک میشد حلق وگلوت

                                                                  روستای با صفایی بود

                                                                                        مردونگی    وفایی بود

             خونه ی  در بسته نبود

                                         مفنگی و خسته نبود

                                                                              مردها پی کار توی دشت

                                                                                            زن ها سر جو با یه تشت

                    زمینارو آب میدادن

                   گوسفندا رو تاب میدادن

                                                        میپختن ومیکوفتن

                                                        رو ایوونا میروفتن

                نه جنگی بود نه بلوا

                                     نه سرکه ایی نه حلوا

               یه سلخی بود پر از لوچ

                                     تو هر خونه دو تا هوچ

                                                              تیروکمون می ساختن

                                                                                         توی باغا می تاختن

                صبح تا شبا سار میزدن

                                         شب آبگوشتا بار میزدن

   هرکی میومد و میخورد

                  اضافه ها شم می برد

                                                                      همه با هم یار بودن

                                                                                          مونس و غمخوار بودن

                                                اون روستای باصفا

                                                                     با مردم با وفا

نداره دیگه چیزی

              نه سفره ایی نه میزی

                                                نه خرما نه اناری

                                              نه ساری نه  قناری

                                             نه دشتی نه درختی

                                              نه ایوونی نه تختی

                                            نه صبحی نه سلامی

                                              نه باهم یه کلامی

   سر آب با هم جنگ می کنن

                         راها به هم تنگ میکنن

                                زمین خوارو زمین دار هردو به فکر دیوار

                                                  میکشن و می سازن به همدیگه می تازن

                                 نق میزنن غر میزنن همدیگه رو دور میزنن

                                     نفرین و فحش و چرت و پرت

                                                         سنگ و چماق و خرت و پرت

                                        حواله هم میکنن روزیشونا کم می کنن…

                                 دیگه از اون زمونه نمونده هیچ نشونه