قرمز چشمه – فراهان – مرکزی

محور اصلی تأمین معاش مردم بر پایه کشاورزی بوده و در کنار آن دامپروری نیز رواج دارد. خوش نشینی و امرار معاش از طریق انجام کارهای ساختمانی ، حمل و نقل و… در خارج از روستا نیز بعضاً وجود دارد .

افراد در این روستا نسب از پدر می‌برند . ازدواج‌‌ها در این منطقه سابقآْ بیشتر نسبی بوده ولی امروزه عمدتاً غیر فامیلی است و هیچ‌گونه اجبار یا ممنوعیت در ازدواج وجود ندارد. فامیلی‌های مهم روستا عبارتند از: قرمزچشمه ، قرمزچشمه ای ، یوسفی ، جمشیدی ، کریمی ، کوچکی ، امینی ، فراهانی ، کردآبادی ، صفری ، فشکی و …

طوایف این روستا عبارتند از : رضائی‌‌ – بخشعلی – مدعلی(محمدعلی) – هاشمی – علیمردانی ، علی نقی ، جمشیدی – کوچک بکی – و…

مساحت و اراضی قابل کشت روستای قرمزچشمه :

روستای قرمزچشمه در منطقه آب و هوائی کوهستانی سردسیر و خشک کاملاً چهار فصل و در ارتفاع ۳۱۶۰ متر از سطح دریا قراردارد .

کل مساحت روستا بالغ بر ۳۰۰۰ هکتار است که از این مقدار حدود ۱۰۰ هکتار اراضی قابل کشت آبی و ۴۰۰ هکتار اراضی قابل کشت دیم می‌باشد و بقیه آن حدود ۲۵۰۰ هکتار کوهستانی و مراتع غیر قابل کشت است .

کل تولید غذای سالم و ارگانیک در روستا بالغ بر ۴۵۰ تن (۳۰۰ تن محصولات زراعی و باغی و ۱۵۰ تن محصولات پروتئینی و لبنی ) و تولید علوفه بالغ بر ۳۰۰۰ تن در یک سال زراعی می‌باشد .

محصولات زراعی روستای قرمزچشمه :

گندم ، جو  ،‌ سیب زمینی ، پیاز ، لوبیا ، نخود ، عدس ، ماش ، شاه دانه ، یونجه ، شبدر ، سبزی جات و صیفی جات و . . . 

محصولات باغی مهم قرمزچشمه :

انگور ، بادام ، گردو ، سیب ، گلابی ، توت و . . . 

درختان غیر مثمر مهم قرمزچشمه :

بید ، صنوبر ، کبوتر و … 

مالکیت زمین زراعی :

مالکیت زمین در روستا به‌صورت خرده مالکی است و مالکیت خصوصی و متعلق به مردم روستا است . قبل از سال ۱۳۴۲ (اصلاحات اراضی) تنها یک چهارم از کل املاک متعلق به مردم روستا بود و سه چهارم آن متعلق به ارباب بود که رعیت برای او کار می‌کرد و بعد از سال ۴۲ اراضی از سوی ارباب به مردم فروخته شد .

مزرعه‌های مهم قرمزچشمه :

دشت (مزرعه مرکزی) ، اوچ گل ، اوچور ، دشت بولاغ  ، هاجر چائی ، آنتیکه قازان (بازرگان دره) ، هماوا ، همواره ، یل درسه .

لازم به توضیح است که مزارع آبی هر دشت به ۳۲ قسمت یا جزء تقسیم می‌شود که هر قسمت یا جزء را شعیر می‌گویند و مراتع غیر آبی (دیم یا مرتع) شش دانگ همان شعیر مزارع آبی دشتها هستند (هر دشتی برای خود آبریز دارد یعنی بارش باران در کلیه اطراف هر دشت طبق توپوگرافی زمین به سمت آن دشت سرازیر میشود که آن مساحت را آبریز آن دشت و به عبارتی شش دانگ اراضی آبی آن دشت میگویند) و هر فردی به نسبت اراضی آبی خود در هر دشت مالک اراضی دیم و یا مرتع (شش دانگ) آن دشت نیز هست .

قبل از اصلاحات اراضی کمتر از ۱۰ شعیر از املاک دشتها مخصوصا دشت مرکزی متعلق به مردم بود و بیش از ۲۲ شعیر متعلق به ارباب بود و مردم زارع ارباب بودند که بعد از اصلاحات اراضی تمامی املاک به مردم واگذار شد (در اصلاحات اراضی – زمینهای کشاورزی معمولا به کشاورزانی که سر آن زمین کار میکرد با بازپرداخت مدت دار فروخته شد ُمگر اینکه آن کشاورز توانائی خرید زمین مورد نظر را نداشت و یا نمی خواست زمینی بخرد در اینصورت افراد با بضاعت اراضی را خریداری کرده اند . در آن زمان به صاحبان زمین کشاورزی بیشتر اصطالاحاْ ملکه صاحاب میگفتند)

دشت مرکزی روستا که از اراضی کشاورزی مرغوب و استراتژیک روستا است و با قیمت بالائی خرید و فروش میشود به دو قسمت دشت بالا و دشت پائین تقسیم می‌شود (محل اتمام باغهای انگور در جنوب دشت مرز بین دشت بالا و پائیین است) و هر یک شعیر ملک آبی این دشت نصف در دشت بالا و نصف در دشت پائین است و این دشت از آبریز ( ششدانگ یا ازاضی دیم و یا مرتع) بسیار بالائی و مرغوبی نیز برخوردار است که امروزه برخی از این ششدانگها تسطیح و نوسازی و به اراضی آبی تبدیل و یا مسکونی شده اند و افرادی که اقدام به خرید املاک آبی می‌کنند باید به این موضوع دقت لازم داشته باشند که هم به نسبت دشت بالا و پائین زمین تحویل بگیرند و شش دانگهای این اراضی (دیم و مراتع ) نیز فراموش نشود . ضمنا دشتهای هاجر چای – یول دره سی – دشت بازرگان دره سی – باغات انگور دشت مرکزی – اطراف کوله چشمه – کلیه زمینهای مسکونی روستا -سدهای بالادست روستا تماماْ از ششدانگهای دشت مرکزی روستا هستند که در گذر زمان تسطیح و نوسازی و به اراضی آبی تبدیل و یا تغییر کاربری به مسکونی داده شده اند .

اکنون نیز بعضاْ ملاحظه میشود اراضی کشاورزی فروخته میشود ولی این اراضی (ششدانگها) بدرستی شناسائی نمی شود و به خریداران تحویل نمی شود .  

نوع کشت :

در روستای قرمزچشمه  کشت آبی و دیم ، پائیزه و بهاره کشت غالب روستا است . در سالهای اخیر کشت درختان مثمر مانند گردو و بادام و… در اراضی شیب دار انجام می شود .

منابع تامین آب :

چشمه سارها ، قنوات ، آبریزهای سطحی ، چند رودخانه فصلی ، چند سد خاکی که آبهای سطحی در فصول بارش را ذخیره و به سفره های زیر زمینی هدایت می کند و نیز نوع آبیاری متاسفانه قرق آبی است . و هیچ گونه روش نوین آبیاری (قطره ای  ، بارانی ، هیدروپونیک و…)بکار گیری نشده است .