پری – ملایر – همدان

شاید ساده‌ترین دلیل سفر به این روستا، بهار و تابستان مطبوع و دلپذیر آن باشد اما کلی بهانه و دلیل دیگر می‌توان برای یک سفر خاطره‌انگیز داشت؛ خاطراتی که لحظه به لحظه آن در دوربینتان ثبت و ضبط خواهد شد.

روستای پری در دل یک دره جا خوش کرده که این خود بر زیبایی‌های آن افزوده است؛ به همین دلیل جغرافیایی و طبیعی، خانه‌ها به صورت متراکم بنا شده‌اند.

هنگام عبور از کوچه پس کوچه‌های پر پیچ و خم آن، دوباره ایام کودکی در وجود آدمی زنده می‌شود، دوست داری در همین کوچه‌ها مانند دوران بچگی‌ات قایم باشک بازی کنی ، نمی‌دانم در این عصر اینترنت و بازی‌های رایانه‌ای آیا هنوز کودکان، این بازی‌ها را می‌پسندند؟ آیا از کودکان کسی بادبادک درست کردن با کاغذ و حصیر و سریش را به یاد دارد؟ کسی از بازی هفت سنگ به شور می‌آید؟ و…

خرید از این روستا به شما این اطمینان خاطر را می‌دهد که اولا جنس اصیل، مطمئن و غیرچینی می‌خرید و دوم و مهم‌تر این که برای اقتصاد روستا کمک با ارزشی است. اما چه چیز را باید
خرید؟

مهم‌ترین صنعت دستی روستا، انواع قالی و گلیم با رنگ‌های متنوع و نقش‌های مختلف است. غیر از اینها، روستاییان این دیار شیره انگور خوشمزه‌ای تولید می‌کنند که باید بخورید و بخرید؛ البته کشمش، باسلوق، گردو و بادام را نیز می‌توانید در سبد خریدتان جای
دهید.

راستی غذای محلی فراموشتان نشود، البته فراموش هم نخواهد شد چون زنگ گرسنگی دیر یا زود در این هوای پاک به صدا در خواهد آمد. ترخینه، کاچی، آش جو با سیرابی، آش رشته ترش، آش خیار، اشکنه و بلکه پلو از غذاهای محلی و متداول این دهکده تاریخی
است.

حیات وحش منطقه جاذبه خودش را دارد‌. پرندگان و چرندگان نادری را می توان در این منطقه دید که زیبایی آنها شما را مسحور می‌کند‌. اما صدافسوس که هر روز اخبار ناگواری از نابودی یا در خطر انقراض قرار گرفتن گونه‌های مختلف جانوری می‌شنویم. اگرچه تدابیری در سطح ملی برای حفاظت از حیات وحش ایران اتخاذ شده است اما گویا انسان دوست ندارد آنها را به حال و روز خودشان حتی در محدوده‌ای کوچک رها سازد. در روستای پری منطقه‌ای حفاظت شده به وسعت ۱۶۰۰ هکتار وجود دارد که گونه‌های متنوع جانوری ،‌ همچون روباه، گرگ، کبک، خرگوش و تیهو را در خود جای داده است.

لطفا اگر اهل شکار نیستید به دیدن آنها بروید، البته اگر موفق به دیدارشان شوید خود سعادتی است که کلی هیجان به دنبال دارد. حیات وحش جاذبه‌ای است که هیچ گردشگری نمی‌تواند دل و دیده از آن برکند.

نمی‌توان و نمی‌شود فرهنگ و تاریخ یک روستا را در چند سطر نوشت و توصیف کرد هیچ نوشته‌ای جای یک لحظه دیدار را نمی‌گیرد. آیا آوازهای بومی که همراه با سازهای محلی خوانده می‌شوند؛ یا بازی‌های چاهکی، هوار، دوزبازی و گردوبازی و غیره را می‌توان ترسیم کرد؟ شاید برخی چیزها را بتوان به تصویر کشید اما هیجان بودن و دیدن را هرگز! صد البته این تمام آن چیزی نیست که شما در روستای پری خواهید دید. روستایی با شش تپۀ باستانی که روایتگر تاریخ کهن آن است و حمام قدیمی و امامزاده دو خواهران گرچه ویران شده‌اند اما دیدنشان خالی از لطف نیست.

کریم خان اهل اینجاست!

«کریم خان زند اهل روستای پری بوده است»! این را اهالی روستا می‌گویند و سخت بر آن پای می‌فشارند، ما که نمی‌دانیم. اما این گفته روستاییان دلیلی دارد و آن هم وجود قلعه‌ای بر بلندای روستا به نام قلعه «کریم خانی» است. البته بر اساس شواهد تاریخی و اذعان باستان شناسان این قلعه بر آثار قلعه‌ای دیگر، که چهار قرن پیش از میلاد مسیح بنا شده بود، ساخته شده است؛ وجود این قلعه، دلیل محکمی است تا قدمت روستا را به ۴ قرن قبل از میلاد ذکر کنند.

با این وصف قلعه‌ای که اینک به آن قلعه کریم‌خانی گفته می‌شود، منتسب ‌به کریم‌خان‌زند است ؛ اهالی می‌گویند آن پادشاه که خود را وکیل‌الرعایا می‌نامید، روزگاری لشکریانش را در اینجا اسکان داده بود.

تپه پری یکی از مراکز مهم و مورد علاقه گردشگران است؛ این تپه که برای نخستین بار در سال ۱۳۴۹ مورد کاوش و حفاری قرار گرفت، بسیاری از اسرار ناگشوده عهد قدیم را گشود. یکی از موارد جالب نحوه دفن اجساد مردگان در این تپه بود. نسل‌های گذشته مردگان خود را روی بازوی چپ یا راست قرار می‌دادند؛ به گونه‌ای که دست‌ها روی سینه قرار می‌گرفت و زانوها خم می‌شد. برخی بر این باورند که دلیل این کار به نحوه استقرار خورشید در آسمان باز می‌گردد و به طور معمول رخسار جسد را رو به خورشید قرار می‌دادند. البته علاوه بر ‌نحوه دفن‌کردن اجساد، اشیای زینتی همچون انگشتر و دستبند را همراه مردگان به خاک می‌سپردند. ضمن این‌که در این کاوش‌ها ۱۵۰ قبر در تپه پری شناسایی شد.