باورس – البرز – قزوین
روستای باورس در ۱۵ کیلومتری شرق قزوین و در شمال شهرک محمدیه (زیباشهر؛ نخستین شهرک نوبنیاد در ایران) قرار دارد.
مرحوم دهخدا در لغت‌نامه به نقل از فرهنگ جغرافیائی ایران (ج ۱) درباره باورس گفته است؛ «دهی از دهستان حومه بخش مرکزی قزوین، در ۱۶هزارگزی خاور مرکز بخش . سکنه آن ۳۴۴ تن می‌باشد. آب آن از رودخانه باورس تامین می‌شود.»
این روستا روی تپه‌ای در شمال بزرگراه قزوین-تهران قرار گرفته است. اهالی آن به کشاورزی، دامداری، صنعت، رانندگی اتوبوس و مینی‌بوس اشتغال دارند.
باورس در واقع پدر معنوی محمدیه است و در آغاز نام رسمی محمدیه(زیباشهر) به دلیل ایجاد در املاک باورس شهرک باورس بود.
در اول شهریور ۱۳۷۴ با تصویب اکثریت وزرای عضو کمیسیون سیاسی – دفاعی هیأت دولت، با توجه به اختیار تفویضی هیأت وزیران (موضوع تصویب‌نامه شماره.۹۳۸۰۸ت ۹۰۷ مورخ ۱۳۶۸.۱۰.۲۴) بنا به پیشنهاد شماره ۱.۴.۴۲.۳۶۱۳ مورخ ۱۳۷۴.۴.۱۰ وزارت کشور، در اجرای ماده (۴) قانون تعاریف و ضوابط‌تقسیمات کشوری – مصوب ۱۳۶۲ – و تبصره (۱۵ الحاقی به آن – مصوب ۱۳۷۱ – و به استناد ماده (۱۳)) قانون یاد شده، تصویب نمودند: «شهرک زیباشهر (باورس) از توابع بخش مرکزی شهرستان قزوین به شهر تبدیل و "محمدیه" نامیده شود.» این تصویب‌نامه در تاریخ ۱۳۷۴.۶.۵ به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده و از سوی حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور وقت ابلاغ گردید.
باورس امروزه از نظر تقسیمات کشوری جزو شهرستان البرز، بخش محمدیه و دهستان حضارخروان می‌باشد.
