روستای امره / ساری / مازندران

در خصوص وجه تسمیه روستا نظرات زیادی ارائه شده است که به دو مورد مشابه از آنها اشاره می شود.روایت اول اینکه بیان شده است که امره ابتدائا" سرخده بوده و ترکیبی از چهارآبادی در اطراف روستای فعلی بوده است .اسامی آنها "سرخ ده" , "میان ده" , "بالاده" و "پایین ده" بوده و مردم آن همگی حشم دار بوده اند.این چهارآبادی در عین اینکه مراوداتی با هم داشته اند مستقل بوده اند.از طرفی در جنگهای ایران و روس گاها" مورد دستبرد و آزار و اذیت قرار می گرفتند.عده ای به عنوان راهدار (نگهبان روستا) در محل ورودی روستا که فعلا" راهدار خانه نام دارد کشیک می دادند  تا با وقوع حمله به روستا اهالی را مطلع سازد و به کمک اهالی از آبادی ها دفاع نمایند.به مرور راهدارها پیشنهاد کردند یا به عبارتی به اهالی امر کردند که به جهت قوی شدن امنیت روستا برای حراست , چهارآبادی در نقطه ای که به راهدار خانه نزدیکتر بود جمع شوند تا بهتر بتوان از آنها حراست کرد.این محل حدودا" از حمام پایین تا قبرستان احمد آباد می باشد.به این ترتیب کلمه ی امری بر این روستا مانده است.

روایت بعدی همین تعبیر را با کمی تغییر اینگونه بیان می کند که قضیه ی حراست راهدارها  وحمله به روستا  به دوران قتل و غارت ایلخانان مغول و سلسله ی تیموریان برمیگردد.(حدودا" از اواخر قرن هفتم  هـ.ق و اوایل قرن هشتم) . به این طریق که تیمور در سال ۷۹۵ هـ.ق که خاندان سادات مرعشی حاکم ساری بوده اند به این منطقه حمله کرد و با غارت شهر ساری به هر آبادی که می رفت  مردم حضور نداشتند زیرا با توجه به اضطرابی که از مردم در اثر کشتار فجیع داشتند پا به فرار می گذاشتند و منطقه را ترک می کردند به همین دلیل معمولا" تیمور در سر راه خود کسی را نمی یافت هنگامی که رسیدند  به امره ناباورانه مشاهده کردند که مردم مشغول کار روزانه ی خود بوده و نسبت به پیامد این حمله ایشان بی اعتنا هستند.تیمور از این امر متعجب گشت  و علت آنرا جویا شد مردم اینگونه بیان کردند که ما قومی ساداتیم و در همجواری ما کافر قلعه . گبری ها زندگی می کنند که ما را مورد تعدی قرار می دهند جور گبری ها دیدیم و می خواهیم ظلم تیمور را ببینیم . چرا از شما بترسیم ؟ می گویند از هیبت  و پایداری اهالی تیمور را خوش آمد و گفت ما به شما امر مینکم در یک محل (میان دله بن فعلی) تجمع و سکنی گزینید تا از شما حمایت کنم که از هجوم قبایل به شما آسیبی نرسد و از آن پس نام امری بر این روستا باقی ماند

این روستا تا سال ۱۳۳۵ از توابع شهرستان قائم شهر محسوب می شد یعنی از نظر آماری و تقسیمات کشوری زیر مجموعه ی این شهر بود.وابستگی مردم از نظر مراودات به ساری نزدیکتر بود و از طرفی به علت وجود جاده ی ساری – کیاسر که در آن زمان شوسه بوده است مشکلات مردم در ساری بهتر حل می شد .

به هر جهت اطلاعات و آمار روستا از سال ۴۵ به بعد در حوزه ی تقسیمات کشوری ساری آمده است.این روستا از همان سالها که ساری دارای سه بخش بوده است زیر نظر بخش مرکزی ساری و از مجموعه دهستان کلیجانرستاق علیا محسوب میشد .بخش مرکزی شامل شش دهستان می باشد که مساحت کلیجانرستاق علیا ۴۲۳.۷ کیلومترمربع و مساحت روستای امره بدون احتساب زمین های مزروعی ۱.۲۴ کیلومترمربع می باشد.

بنظر می رسد محدوده ی روستای امره امتیازاتی داشته است که موجب تشکیل هسته های اولیه ی زیستی در آن شده است امتیازات را به طور اجمال یادآوری می نماییم :عوامل جنگل , کوهستانی بودن منطقه , آب کافی , حاصلخیزی زمین و سرسبزی روستا و اطراف آن با توجه به اقلیم خاص منطقه  می توانند از امتیازات  تشکیل یک زیستگاه انسانی باشد .