نینه – دلیجان – مرکزی

از لحاظ نژادی این روستایی که الان ۱۵۰ نفر هم دیگه جمعیت نداره چندین اقلیت قومی داشته که شامل لک/ اخوندی/ قلعه ای/قنبری/براممی/ سر لک…بودند و هنوز هم در روستا و نسلهای جدیدترشان در تهران پراکنده اند 

این روستا قدمت طولانی از لحاظ تاریخی داشته و گویش اغلب اهالی بسیار نزدیک به لهجه لری است وبه لر های بختیاری مسجد سلیمان شبیه است.

در داخل روستا پشت خانه دخیل منطقه پا چنار یکی از زیارتگاه های بسیار خفن نینه ای است. چهار چنار که روبروی هم روییده اند و مردم باور دارند که قبر یکی از نوادگان ائمه است! چند سال قبل ادمهای فرصت طلب بین چنار ها را به هوای گنج حفر کردند و البته چیزی پیدا نشد . حتی قبر..!

اهالی هنوز  در زمانهای که نذر دارند داخل این محوطه چهار چنار میروند و اش می پزند و به اش آقا  چار چناری معروف است

بعد از آبگرم پایین داخل محوطه آب گبری که جلوتر میرویم به کوهی میرسیم که غاری دارد و به آقا شاه بلبل معروف است مردم نینه و روستاهای اطراف مثل خورهه اعتقاد عجیبی به آن دارند و اغلب برای آنجا نذر گوسفند میکنند و باید بدانید که این دو زیارتگاه هیچ پایه ای جز خرافات محلی ندارند…

این روستا چندین منطقه داره از حدود شمال که سرازیری روستاست و مردم می گویند پایین ده تا قلعه بالا در جنوب روستا که روی کوه و بلندی است هر زمین کشاورزی یه اسم خاص داره!(شبیه برره مردم جتوب روستا می تونند آب رو بر شمال روستا ببندند.!)

قلعه بالا/ قلعه پایین/سیل برده/دره قلعه بالا/خاکشیره/در حموم/باقر آباد/ توت عباسقلی/چشمه تلخه/

قبر شهید/محمود کش/مرتضی قلی/چشمه نرگس/چشمه خونه خا/قبرستون/پاچنار/سر کنده/تپه مور

کبوده/کوه سیا/ سنگه سولاخ/ گدار شتر مرده/….

چند جور غذا هست که در نینه خیلی طرفدار داره

کله جوش/ آب دوغ خیار/ او گرمه/بورونی کدو/ نخود او(ابگوشت دروغی)/

اش اسفندی/ ماشو/ اشکنه/ گوره ماست/ هله دوغ/ ترخینه…

همانطور که ملاحظه میکنید این غذا ها با حداقل مواد درست می شود  و ماست و دوغ ترش هم برای این غذا ها بسیار استفاده می شود.