میناباد – نمین – اردبیل

صورت “مینا آباد” و “مین آباد” نیز نوشته می شود. این روستا مرکز دهستان میناباد، بخش عنبران شهرستان نمین، استان اردبیل است و در طول جغرافیایی َ٣۴ َْ۴٨ و عرض جغرافیای َ٢٨ َْ٣٨ ارتفاع متوسط ۱۶٠٠متر قرار دارد. سرزمینی پایکوهی و سرد و خشک است و در ٣کیلومتری شمال شرقی شهرستان نمین و در ۴ کیلومتری منطقه مرزی جمهوری آذرباییجان واقع شده است. این روستا ازسمت شمال به جمهوری آذرباییجان و از سمت جنوب به روستای خشه حیران منتهی و از سمت شمال غرب به روستاهای میرزانق و جید و از طرف جنوب غربی به شهر نمین محدود می شود. میناباد از لحاظ طبیعی کوهستانی بوده و دارای تابستان معتدل و زمستان سرد است و وسعت محدوده خدماتی روستا به استناد نقشه طرح هادی در سال ۱۳۶۹ بالغ بر ۳۳ کیلومتر مربع می باشد. رودخانه مین آباد که از کوههای هفت دران سرچشمه گرفته و از وسط آبادی گذشته و به نمین می ریزد.کوه ارزروم در شمال خاور و کوه تپی در شمال باختر آبادی است. گویش مردم طالشی است و به دین اسلام گرایش دارند و اهل تسنن می باشند. طبق بررسی به عمل آمده در مرحله اول شغل ساکنین روستای میناآباد کشاورزی ـ دامداری و در مرحله دوم تولیدات صنایع دستی و کارگری می‌باشد. بطوریکه تعداد زیادی از مردان و جوانان روستا به صورت فصلی یا به ‌طور دائم به کارگری مشغول می‌باشند. از طرفی تعدادی از کسانی که به مشاغل خدماتی، تجاری و غیره اشتغال دارد در واقع دارای دو شغل بوده و شغل اصلی آنها کشاورزی می‌باشد. بنابرآمار جهادکشاورزی شهرستان نمین ( سال ۱۳۸۴) کل زمینهای زیرکشت روستا معادل۶۷۰ هکتار است که مقداری از آن به صورت آبی و بقیه به علت ناهموار بودن زمین به صورت دیم کاشت می‌شود. با توجه به بازده کم زمینهای زراعی در واحد سطح از یک طرف و کمبود زمین زراعی و بالا بودن افراد استفاده کننده از آن از طرف دیگر، عدم توانایی زمین در بهره‌دهی و تغذیه افراد روستا را نشان می‌دهد. بنابراین کشاورزی در روستای فوق از اهمیت زیادی در امر صدور محصولات مازاد به مناطق دیگر برخوردار نیست و زارع صرفاً به خاطر رفع نیازهای خانوادگی خود به کشت برخی محصولات می‌پردازد، بطوریکه بعضی از مواقع روستائیان آرد مورد نیاز خود را از شهرستان نمین تهیه می‌کنند. زمینهای زراعی روستای میناباد از مرزکشورآذربایجان شروع و در ادامه به روستای خشه‌حیران، شهر نمین، روستاهای جید و میزرانق محدود می‌گردد. محصولات زیرکشت روستا را بیشتر گندم، جو، گاودانه، عدس و نباتات علوفه‌ای تشکیل می‌دهد. برداشت محصولات بیشتر بصورت دستی انجام ‌گرفته و از وسایل مدرن کشاورزی مانند کمباین و… در این روستا اثری نیست. در روستای میناباد، مجموعاً ۹ هکتار باغ وجود دارد که عمدتاً درحاشیه رودخانه فصلی میناآبادچایی ایجاد شده است. فرآورده های باغداری کشاورزان نیز سیب، گلابی، آلوچه و زردآلو می باشد. دامداری نیز به عنوان یکی از فعالیتهای عمده روستا درکنارکشاورزی مطرح بوده که یکی دیگر از منابع درآمد روستا می‌باشد. هرخانوار بیشتر به طور سنتی در طویله‌های واقع در محوطه‌های مسکونی خود مبادرت به نگهداری احشام می‌کند. محل چرای دامها در بهار و تابستان و چند ماهی از پاییز مزارع و ارتفاعات شرقی روستا می‌باشد.