کوجنق – مشکین شهر – اردبیل
از لحاظ جغرافیایی روستای کوجنق یک دشت محسوب می شود .به دلیل اینکه روستای کوجنق در میان حصاری از کوه ها قرار گرفته که به آن رود های وارد می شود .
نام کوه هایی که روستای کوجنق را محاصره کرده اند:
-از شمال: کوه قره کلک
-از مشرق: کوهای ایلان داغی (به زبان محلی ایلاننی) و سیاه کوه ( به زبان محلی قره قالاع)
-از مغرب: کوه احمد اوچان
-از جنوب: کوه حاچا داش
رود های ورودی به روستای کوجنق :مشکین چایی و اهر چایی می باشد.
نام روستاهایی که در اطراف روستای کوجنق را قرار گرفته اند:
-از شمال:به روستاهای ساریخانلو وصاحب دیوان
-از مشرق: به روستاهای قره باغلار و احمد بیگاو
-از مغرب:به قشلاق های شهرستان اهر (مانند قشلاق آتمیانلو)
-از جنوب: به روستاهای خان کندی واهریمان و مزرعه جهان و قصابه
ختم می شود.
*********************
وجه تسمیه:
۱- در روزگاران قدیم زمانی که شهر باستانی وراوی (اورامی) آباد بود، قره قالا حاکم نشین بود. حاکم شهر در محل فعلی روستا، باغ بزرگ و با شکوهی داشت. این باغ متعلق به دختر حاکم بنام کوجه نه بود که به آن کوجه نه باغی می گفتند. با گذشت زمان و بنا به دلایلی نا معلوم و به احتمال زیاد به علت خشکسالی این باغ از بین می رود و مردم از اطراف آمده و در آنجا ساکن می شوند. بدین طریق این روستا، کوجه نه نام می گیرد.
۲- از قدیم الایام اهالی این روستا به علت گرمای بیش از حد، کمبود آب، چرانیدن احشام و جمع آوری محصولات در اواخر فصل بهار به منطقه سرسبز و خرم و باصفای گوزدک کوچ می کردند و روستا خالی از سکنه می ماند که به این وضعیت کوونچیلیک می گفتند. به خاطر این وضعیت و کوچندگی اهالی، این روستا به کوچنی و یا کوچری معروف شده و به مرور زمان به کوجه نه تغییر یافته است.
۳- عده ای هم عقیده دارند که به علت وجود گنج زیاد، موقعیت سوق الجیشی و استراتژیکی، این منطقه در طول تاریخ به کوه گنج، کوی جنگ و کوه جنگ مشهور بوده است که با گذشت زمان و طی مراحلی از زبانی به زبان دیگر تغییر یافته و این روستا به کوجنق مشهور می شود.
۴- کوجنق در گویش محلی، کوجه نه تلفظ می شود که در هیچ یک از لغت نامه ها و اعلام معتبر فارسی، ترکی و عربی درج و ریشه یابی نشده است. به احتمال زیاد این اسم یک کلمه باستانی است که ریشه در تاریخ این منطقه دارد و در گذر زمان اصالت خود را حفظ کرده و سینه به سینه به یادگار مانده و در مراحلی از تاریخ به علت سختی در تلفظ و نوشتار به کوجنق تغییر یافته است و آنچه از قراین برمی آید در دوره ای از تکامل زبان پسوند{ق} به اسم بعضی از روستاها اضافه شده است. مثل جبدرق، تبنق، حیق، … . ترکیب پسوند {ق} به این روستاها در زمان رضاشاه رایج شده است؛ زیرا زمانی که شناسنامه به اهالی روستاهای این منطقه صادر می شد، چون کاتب و نویسندگان معمولاً افسر و درجه داران فارسی زبان بودند به اتفاق هم مصمم می شوند به روستاهایی که به {ه} غیر ملفوظ ختم می شوند حرف {ق} اضافه نمایند.
منبع: کتاب نگاهی گذرا به منطقه کوجه نه(کوجنق)، تألیف محرم فرج زاده
***********
این روستا در دو طـرف رودخـانه پراکنـده شـده است و به وسیلـه پل عظیمـی شش دهـانـه که در سـال ۱۳۶۵بوسیلـه اداره راه وتـرابـری بر نقطه پیوند رودخـانـه اهـر چـایـی و مشکیـن چایـی احـداث شـده، با هم ارتبـاط دارند. پـل کوجنـق یکی از پل هـای بـزرگ منطقه می باشد که ارتبـاط اهر (ارسبـاران)، هـوراند و ورگهـان را با منطقه مشکین شهر ( استان اردبیل ـ آذربایجان شرقی ) برقرار می سازد.
ایلانلـی داغ(۱۱۴۷متر) ، دمیـرلی داغ ، جیده قیه، کچـی گَذر، آق داغ و … از کـوه های بلند ایـن منطقـه هستند. از نظـر پـوشش گیاهی در کوه ها و زمیـن های هموار این منطقـه گیاهـان گوناگونـی دیده می شود و پوشش غالب مراتع یوشان(درمنه) و کدوری(پوا) است و در آغاز فصـل بهار بـه علّت داشتـن رطـوبت کافـی از بـرف زمستانـی و باران هـای اوایـل بهـاری سراسر دشت هـا ، کوه هـا و دره هـای ایـن منطقه پـر از گیاهـان و گلهـای رنگا رنگ می گـردد و تفرج گاه و گردشگاه زیبایی بوجود می آید که همه ساله تعداد زیادی از مشتاقان و دوست داران طبیعت را از شهر های اطراف به سوی خود می کشاند.
این منطقه علاوه بر قدمت باستانی اش، طبیعت زیبا و مناظر طبیعی زیادی دارد که در نوع خود بسیار دیدنی و کم نظیر هستند. از جاهای دیدنی آن می توان به معدن، قره قالا، اورامی، گوزدک، سکی داش، چهار دیوار، دیم و حاشیه رودهای اهر چایی و مشکین چایی اشاره کرد که دیدن این مناظر خالی از لطف نیست و به خستگی راه می ارزد. امـا در ایـن مناطق پس از پایان دومیـن مـاه بهار و افزایش درجه حرارت و تبخیر آب مـوجـود در طبیعـت پوشـش گیـاهی به خزان می گرایـد.
در فصل تابستـان همه گیاهـان خشک می شوند و قسمتی از منطقه شکل کویری به خود می گیرد. بافت خاک منطقه از نوع شنی- لومی بوده و میزان بارندگی سالانه آن بر اساس آمار دوازده ساله ایستگاه مشیران ۵/۲۰۶ میلی متر است. این آبادی به علت داشتن مراتع غنی، هر سال مدت کوتاهی میزبان عده ای از عشایر شاهسون مغان بوده که در اوایل بهار و اواخر تابستان در چهار دیوار، گوزدک و اورامی اتراق می کنند.
