روستاهای شهرستان آمل استان مازندران

توسط · منتشر شده · بروزرسانی شده

روستاهای شهرستان آمل استان مازندران

روستاهای شهرستان آمل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 

آ

ا

ب

ت

ت (ادامه)

ج

ح

خ

د

ر

ز

س

س (ادامه)

ش

ص

ط

ع

غ

ف

ق

ل

م

م

ن

ه

ه (ادامه)

و

پ

چ

ک

ک (ادامه)

گ

ی

  اسامی محله ها و آبادی های آمل به همراه معانی برخی از آنها

ـ دهستان بالا لاریجان (از اوستایی زائیری کان یعنی جای سرسبز و پرآب و شاداب)

ـ اخا(محل چشمه آب)،

ـ ترا (کناری یا سه آب)،

ـ دینان (پوشیده، مه آلود)،

ـ شاهان دشت (دشت شایسته)،

ـ شمس آباد ،

ـ شنگلده (ده میوه جنگلی شنگل)،

ـ گل پاشا،

ـ لارین (روستای باریک)،

ـ نهر،

ـ هاره (محل نگهبانی)،

ـ اخازیر (در زیر یا پایین چشمه)،

ـ وانا (محل بادگیر)،

ـ آب گرم،

ـ امیر آباد،

ـ گزانه،

ـ ملار (محل انگور)،

ـ فیره (کناری، دور، پیشین)،

ـ انهه (نزدیک)،

ـ کنار انجام (جایگاه کناری)،

ـ کندلو (محل کندو)،

ـ گرنا (زمین ناصاف)،

ـ گیلاس،

ـ لزیرک (دارای زمین لیز یا شنی روان)،

ـ پلمون (جایگاه گیاه آقطی)،

ـ نوا (پای آب)،

ـ نیاک (واقع در محل ته نشست و گود)،

ـ شهرک صنعتی،

ـ آب اسک (دارای سنگ آسیاب گردنده، محل آهو)،

ـ ایرا (پایینی)،

ـ لاسم (زمین هموار)،

ـ عباس آباد،

ـ معدن پوکه قرقه (غرق در پُرز)،

ـ پلور (تنومند و بزرگ)،

ـ زیار (سر سبز، شاداب)،

ـ کتل امامزاده هاشم،

ـ افسانه سرا،

ـ کمپ سد لار.

▪ دهستان لاریجان سفلی

ـ بوالقلم،

ـ پردمه (پُر مَه و دمه)،

ـ کنی بن (محل معدن یا چشمه)،

ـ لوط (لاهوت، دارای لایه های زمینی فرو ریخته)،

ـ نوسر(نی زار)،

ـ هفت تنان،

ـ بائیجان (محل پر محصول)،

ـ تینه (محل پنهانی)،

ـ حاجی کلا (در شکل اژی کلا یعنی قلعه مار)،

ـ رزون (دارای تاک یا رُز)،

ـ کرف (کرو، پای کوه)،

ـ میان ده،

ـ ناندل (دلنواز)،

ـ عکس شه (جای آبخیز)،

ـ محمد آباد،

ـ آهن سر،

ـ علی آباد ،

ـ مریجان (محل مار یا مرداب یا مورچه)،

ـ پنجاب،

ـ کهرود (رود خُرد)،

ـ کیان (منطقه چشمه خوب)،

ـ لهر (میخانه)،

ـ تیران (محل تیره یا تیر)،

ـ اطاق سرا،

ـ امره (گذرگاه سیل)،

ـ پلریه (راه دارای پل) ،

ـ دره کنار ،

ـ دیوران (ده کناری)،

ـ سوا (پر سود)،

ـ شیخ محله،

ـ عبدالمناف،

ـ کلری (مسیر بزکوهی)،

ـ نشل (محل به پایین شریدن آب، آبشار)،

ـ نمار (دارای نمناکی)،

ـ کفا (کوهستانی).

▪ دهستان بالا خیابان لیتکوه (کوهستان له شده)

ـ تلیران (جایگاه قوچ شاخدار یا دامنه شکافدار)،

ـ چالی کیاده (شالی زارشایسته)،

ـ دیورز (ده انگور یا رُز)،

ـ عالی جنگل،

ـ ورامده،

ـ سوته کلا (دژ سیاه و سوخته)،

ـ میان رود،

ـ میخران (واقع در گودی)،

ـ کارچی کلا (دژ صخره ای)،

ـ اسپند (مقدس)،

ـ خشکرود،

ـ کاسمده (ده میانی، ده قاسم)،

ـ سهری (دارای راه راست)،

ـ اسکو محله (محل آسیاب یا آهو)،

ـ سنگدرکلا (دژ دارای در سنگی)،

ـ شهرک صنعتی ،

ـ چندر محله (محل کوچک)،

ـ نوگردن ،

ـ هلومسر (محل گسل و دره)،

ـ تسکابن (محل درخت توسکا)،

ـ مرزانکلا (دژ حاکم)،

ـ خاص کلا (دژ برگزیده)،

ـ درازان (طویل)،

ـ درمه کلا (دژ مه آلود)،

ـ ترک کلا (دژ دارای ترک)،

ـ کنسی (مربوط به کنیز یا گسترده)،

ـ پلک سفلی (دارای حصار سفلی)،

ـ آب بخشان،

ـ تیرکان (محل تیره یا تیر)،

ـ پلک علیا (دارای حصار علیا)،

ـ پاسکی محله (محله پشتی)،

ـ کته پشت علیا (جایگاه پشتی علیا)،

ـ میان محله ،

ـ بزمیان (محل بزم)،

ـ رودبار دشت،

ـ زیارود (دارای رود زایا)،

ـ کمکلا (دژ خُرد).

▪ دهستان پائین خیابان لیتکوه

ـ شادمحله،

ـ کلاک سر (دارای دشت بایر)،

ـ هلی کتی (محل آلو) ،

ـ انصاری محله،

ـ آهن کتی (محل آهن یا آیین)،

ـ قجر محله،

ـ کرد کتی (روستای کُردان یا چوپانان)،

ـ تجنک (نیزار)،

ـ دارکلا (دژ درخت)،

ـ اغوزکتی (محل درخت آغوز)،

ـ تجن جار سفلی (نیزار سفلی)،

ـ چائو سر محله (محله چاهسر)،

ـ سرهنگ کتی،

ـ کاسب محله،

ـ مارکتی (محل مار)،

ـ انچ پل (پل باریک)،

ـ تجن جار علیا (نیزارعلیا)،

ـ زارونده (محل نشو آب)،

ـ شیرکاج (محل کاج دار)،

ـ نرم،

ـ اغوزبن (دارای بنا از آغوز)،

ـ سائیج محله (محله واقع در سایه)،

ـ چنگاز (محل مه)،

ـ روکش (در هیئت وروکش=گسترده)،

ـ گلان (محل درخت جنگلی یا گُل یا گِل)،

ـ ولیس ده (روستای بلدرچین)،

ـ درکاپی (محل دارکوب یا محل دارای "کپی=میمون")،

ـ سیاه لش (جایگاه خاک سیاه)،

ـ کوکده (محل کبک یا فاخته)،

ـ مرانده (محل آب آرام)،

ـ پیشگون (محل پشتی)،

ـ تازه آباد،

ـ حسین آباد،

ـ کوسه رز (محل تاک انگور)،

ـ مسکون،

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *