روستای شال / خلخال / اردبیل

در ۴۷ کیلو متری جنوب شهر خلخال یک روستای بزرگ وقدیمی و دارای طبیعتی چهار فصل با مردمی ار نژاد اریا که به زبان کهن و باستانی ایران تاتی که از شاخه های اصلی زبان  اذریست صحبت میکنند و جود داره.اسم این روستا شال.

یه توضیح کوچولو بدم طبق مطالعات من قبل از ورود اقوام ترک به ایران در اذربایجان تات ها زندگی میکردند و به همین دلیل تاتی هم یکی از زبان های اذری بود که البته اطلاعات کامل ندارم.

بگذریم ,بریم سراغ شال:

شالیها مردمی خونگرم با احساس و واقعا چیزی که همه شالیهارو به اون میشناسن میهمان نوازیشون.

کار و پیشه عمده مردم باغداری-زنبورداری-کارهای ساختمانی-دامپروری-کارهای دولتی و اداری و در مقدار کمتر مسافر خانه- صنایع دستی و کسبهگی میباشد.

از مهمترین محصولات و یا همان سوغات شال میتوان به گردوی اعلاو معروف در سطح استان-عسل درجه یک-شیر-ماست-دوغ و کره ی محلی-میوه هایی مثل سیب-گلابی-گیلاس-البالو-زرد الو و به و همچنین کدو-گوجه فرنگی-خیار و سبزیجات میتوان نام برد البته تقریبا هر محصولی در این روستا به بار مین شیند اما موارد ذکر شده شناخته ترین ها هستند.

همه هفته در شال بازار چهارشنبه دایر میشود که بهترین مکان برای فروش این محصولات است که با استقبال همیشگی و چشم گیر روستاها و شهرهای اطراف حتی خلخال و مسافران همراه میشود.

شال در زمینه داشتن امامزاده از نمونه ها در سطح کشور می باشد.

این روستا داری شش امامزاده است و تا جایی که من اطلاع دارم همگی داری شجره نامه دقیق میباشند و از نوادگان امامان معصوم هستند که دست تقدیر انها را به اینجا کشانده و اسیر خاک ساخته است.

متاسفانه به دلیل کم کاری, نبود بودجه-امکانات و مسائل دیگر این امام زاده ها حتی در سطح روستاها و شهرهای اطراف چندان شناخته شده نیستند تا در سطح استان یا بالاتر.

البته تا حدود ۱۰ سال پیش در معروف ترین این امازاده ها یعنی اقا سید ابوالقاسم(ع) جشن رغایب همه ساله برگزار میشده و با استقبال باشکوهی نیز همراه بوده اما به دلایل نا معلوم این جشن دیگر برگزار نشد و هم زبان های عزیز و کلوری ما ان را برگزار  و درامد چشم گیری نیز هر سال از ان بدست می اورند.

در سالهای اخیر تلاشهایی برای احیا این جشن قدیمی صورت گرفت از قبیل بهبود راه-باز شازی چشمه خانیان-تبلیغات وسیع.اما به دلیل کمبود بودجه که از طریق خود اهالی روستا تامین شده بود و مشکلات دیگر موفقیتی نداشت.به امید انکه بزرگان و سرمایه داران شال با خواندن این مطلب به فکر چاره ای بیفتند.

هوای شال در بهار بسیار مطبوع و همراه با نسیم ملایم و گهگدار باران های تند و حتی سیل اساست که موجب سرسبزی فراتر از وصف مناظر و کوهها و جوش و خروش چشمه ها می شود و انبوهی از مسافران و گردشگران رو از شهرها و روستاهای اطراف و حتی استان های دیگر مثل گیلان – تهران – تبریز و جاهای دیگر به کوهها باغها امامزاده هاو جاهای دیدنی دیگرش میکند.

در تابستان هوا گرم و دارای آفتاب سوزان البته نه مثل کویر  بلکه دلنشین و با برکت.

بیشتر محصولا و میوه ها در فصل تابستون برداشت و راهی بازارها می شود.

البته در چند سال اخیر به علت کاهش رغبت مردم و همچنین خشکسالی و مهاجرت بسیار زیاد رونق کمتری پیدا کرده است اما باز جای شکرش باقیست.(خدایا شکرت)

لازم به ذکر است که جمعیت روستای شال در این فصل تا ۴ برابر نیز افزایش میابد که اکثر انها شالی های مقیم استان های دیگر می باشند و درصدی از انها نیز توریست و حتی جهانگرد هستند که برای دیدن شال و یا روستای توریستی ماسوله اقامتی نیز در شال میکنند.

اوخر تابستون فصل برداشت محصول عسل از کندو هاست که اگه هوس خوردن عسل گرم و لذیذ با دسر نیش زنبور رو دارین یه سری به شال بزنین.

کم کم نوبت پاییز و محصول اصلی شال یعنی گردوی که بالا یه کم تعریف کردم ازش.

تو پاییز کم کم بچه های شال میرن سر خونه زندگیشون تو شهر و شال کم کم خلوت میشه و دلتنگ و پیر.برگ درختاش زرد میشن و میریزن باد های سرد و روزهای کوتاش شروع میشن…تا اینکه تقریبا از اوایل اذر نوبت اومدن برف و کولاک میشه.و این یعنی زمستون

زمستان سرد سرد سرد …

هوا سرد-کوچه ها سرد-خونه ها سرد-ولی بازم دلا گرم-(سرد ایهام داره دقت کنید)

زمستون شاید چیز زیادی واسه نوشتن جز قشنگی برفش و شبای سردش نداشته باشه ولی اگه همینا نباشن اون چشمه ها-میوه ها-سرسبزیهاو … هم نیستن.

این مطلب اولین مطلب وبلاگ بود امیدوارم اشتباهات و کاستی هاش و ببخشید و مارو از نظرات و اطلاعات سازندتون محروم نکنید…در مطالب بعد کاستی ها و فراموش شده ها رفع و  اضافه خواهند شد.

چو شال مباشد       &&&&          تن من مباد

یا علی