روستای فیض آباد / سبزوار / خراسان رضوی

وقتی از تهران به طرف مشهد در حرکت هستید در فاصله ۳۰ کیلومتر مانده به سبزوار یک روستایی هست به نام ریوند. بعد از اینکه ریوند را در همان جاده اصلی رد کنید به یک جاده فرعی آسفالته می رسید که احیانا تابلویی که نصب شده نوشته نامن یا باشتین.

بنابراین به جاده فرعی بعد از حدودا یک کیلومتری ریوند که سمت راست شما قرار دارد رسیدید می پیچید به طرف پایین و می روید تا می رسید به نامن – بعد باشتین یا همان مقر سربداران معروف  – بعد تاج آباد و بعد از تاج آباد هم فیض آباد قرار دارد.

فاصله این چند روستا تقریبا هرکدام سه کیلومتر با هم قرار دارد اما فیض آباد دارای تاریخی جالب ، خواندنی و بعضا غمناک است که انشاء الله به موقع به آن خواهیم پرداخت اما در مورد مسائل اجتماعی و مذهبی باید بگویم که فیض آباد از قدیم دارای تعزیه خوانهای بسیار خوب و متبحری بوده و اصولا مراسم تعزیه خوانی این روستا به خصوص در روز عاشورای حسینی از جلوه و شکوهی خواص برخوردار بوده و هنوز هم هست و دارای مردمانی مهمان نواز و خونگرم و البته تعذیه شناس هست.

خانواده ایی را پیدا نمی کنید که در آن خانواده تعزیه خوان  وجود نداشته باشد.

*************

این روستا در جنوب غربی شهر سبزوار و در فاصله ی تقریبا ۴۵ کیلومتری آن واقع شده است . مردم روستا عموما کشاورز یا دامدار هستند . محصولات عمده ی کشاورزی آن : گندم ، جو ، پنبه ، زیره و … است .

از شرق با روستای تاج آباد ، از غرب با روستای حسین آباد ، از جنوب با روستای شهرآیین و از شمال با روستای ریوند همجوار است . جاده ی آسفالته از جنوب آن عبور می کند .

جمعیت روستا به طور تقریبی ۷۰۰ نفر است . مدرسه ی ابتدایی ، خانه ی بهداشت ، دفتر مخابرات ، دهیاری و شورای اسلامی از امکانات اداری آن محسوب می شوند . مسجد جامع روستا قدمت تاریخی چندین ساله دارد . در گذشته ی نه چندان دور ، قناتی از شمال به روستا وارد می شد و از جنوب به زمین های کشاورزی می رسید ؛ اما به علت سیل سال ۱۳۸۲ این قنات تخریب گردید و تلاش اهالی برای احیای این قنات تاریخی به جایی نرسید .

درحال حاضر منازل از لوله کشی آب شرب مناسبی برخوردار است .  برق و تلفن  نیز که از امتیازات رفاهی به شمار می رود به اهالی واگذار شده است . خیابان اصلی روستا آسفالت شده و وسایل بازی برای بچه های روستایی نصب شده است .

در لغت نامه ی استاد علی اکبر دهخدا ( جلد ۱۱ – چاپ دوم از دوره ی جدید : ۱۳۷۷ – صفحه ی ۱۷۲۶۱ تا ۱۷۲۶۲ ) ۴۴ ده  با نام فیض آباد آمده است که در آن بین فیض آباد سبزوار را چنین معرفی می کند : " دهی است از بخش داورزن سبزوار که دارای ۱۱۸۶ تن سکنه است . آب آن از قنات و محصول عمده اش غله ، پنبه و زیره است . "

با کمی تامل در می یابیم که مطابق با نوشته ی استاد دهخدا روستای فیض آباد سبزوار نسبت به ۴۳ فیض آباد دیگر پر جمعیت تر است .

واژه ی "بفره "  Bafra  به گوش فیض آبادی ها کاملا آشناست . بفره به زمین های شمال روستا گفته می شود که تا دامنه ی کوه ها ادامه دارد . این واژه در کتاب اوستا Vafra و در زبان پهلوی Vafr تلفظ شده است و معادل همان واژه ی " برف " است . از آن جا که در این منطقه  نسبت به سایر مناطق همجوار برف بیش تری می باریده است به " بفره " مشهور شده است .

رودخانه ای از دامنه ی کوه های شمال روستا جاری بوده است که این رودخانه به همین نام ، یعنی " رودخانه ی بفره " معروف است . در دوران کودکی خودم ، آب این رودخانه  زمین های کشاورزی  نزدیک فیض آباد را مشروب می کرد و مالکین به کشت و زرع می پرداختند .