علی آباد بالا – رودبار – گیلان

علی آباد  دارای حدود   ۷۰۰   خانوار  با جمعیت  ۱۵۰۰  نفر است. نز دیک ترین شهر به آن هم منجیل با فاصله  تقریبی  ۷    کیلومتر  است.

چند سالی است که برخی از اهالی، در بستر خشک شده دریاچه سد سفیدرود که در فصل گرم به علت کمبود آب پدید می آید به کشت برنج اقدام کرده اند که البته این کار در ابتدا به همت و تلاش یکی از اهالی انجام شد و کسی تصور نمی کرد که در آب وهوای گرم و خشک علی آباد این امر ممکن باشد. که با زحمات فراوان برنج بسیار مرغوبی نیز به عمل آمد.

سال ۱۳۶۹ساعت ۱۲  و  ۳۰ دقیقه اتفاقی  برای روستای علی آباد افتاد که باعث تحولی اساسی در   آینده آن شد. زلزله مصیبت‌بار ۳۱ خرداد ۶۹،با قدرت ۳/۷ دهم ریشتر، بر اساس آمارهای غیر رسمی تا ۳۷ هزار کشته و ۴۰۰ هزار بی خانمان بر جای گذاشت و با تخریب ۱۰۰ هزار واحد ساختمانی، یکی از بزرگترین خسارات را به مناطق شهری ایران در قرن بیستم وارد کرد و سه شهر بزرگ منجیل، رودبار و لوشان و روستاهای فراوانی را به شدت تخریب کرد                                       

زلزله ۳۱ خرداد ۶۹ (۲۱ ژوئن ۱۹۹۰) منجیل – رودبار در استان‌های گیلان و زنجان در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد به وقت ایران و ساعت ۲۱ به وقت گرینویچ به وقوع پیوست و در رودبار و توابع آن، طارم در شمال غرب زنجان و منجیل و توابع آن به محدوده شعاع ۱۰۰کیلومتری خسارتهای مالی و جانی به دنبال داشت                                    

بعد از آن حادثه اهالی روستا به محلی پایین تر از آن برای اسکان موقت و در کمتر از ۱۰ سال به طور تدریجی از اسکان موقت به اسکان دائم انتقال یافتند. در محل جدید زمینه برای پیشرفت وتوسعه فراهم شد و علی آباد از یک روستا به یک شهرک تبدیل شد. شاید تا قبل از سال ۶۹ کسی تصور نمی کرد روستای علی آباد که رفت و آمد از آن به نز دیک ترین شهر با سختی زیادی همراه بود و امکانات چندانی نداشت در عرض ده سال به این شکل متحول شود. درحال حا ضر علی آباد هیچ شباهتی با گذشته خود ندارد و این عدم شباهت را می توان از خانه های منظم که نصبت به قبل قابل اطمینان تر هستند و کوچه ها و خیابان های آسفالت و لوله کشی آب وخطوط تلفن و دسترسی اهالی به شهر و…  فهمید.

علی آباد از لحاظ مذهبی نیز دارای ویژگی هایی نیز هست به شکلی که سابقا به علی آباد قم منطقه نیز اطلاق می شد. مراسم مذهبی مانند تاسوعا وعاشورا با شکوه برگزار می شوند. در صبح تاسوعا، مردم به شکل دسته های سینه زنی از مکان جدید خارج می شوند و و راه محل قبلی که در اثر زلزله ویران شد را در پیش می گیرند و یاد کشته شدگان زلزله و رفتگان سالهای پیش وشهدای محل را گرامی می دارند.بعدازظهر تاسوعا نیز به شکل دسته سینه زنی به شهرک علی آباد پایین یا(شهرک سفید رود) که در نزدیکی منجیل واقع شده می روند وبه سینه زنان آنجا ملحق می شوند. بسیاری از ساکنان شهرک سفید رود سابقا از اهالی علی آباد بوده اند و به همین دلیل رابطه تنگاتنگی بین این دو شهرک وجود دارد.

صبح عاشورا دسته سینه زنان از مسجد امام زمان علی آباد به راه می افتند و پس از گذشتن از خیابانها و کوچه های اصلی، بر سر مزار اهل قبور می روند و پس از نثار فاتحه به مسجد بر می گردند. این مراسم تا ظهر به طول می انجامد که نماز ظهرعاشورا را نیز در مسجد به جا می آورند. نزدیک به غروب ، مراسم شام غریبان هم به همین شکل ولی خلاصه تر و سریعتر انجام می شود. در سالهای اخیر کمی از رونق این مجالس کاسته شده.

شاید در نگاه اول در زبان مردم علی آباد رگه هایی از زبان های گیلکی و مازندرانی وفارسی پیدا کنیم.اهالی علی آباد دارای زبانی قدیمی هستند که البته در حال حاضر بسیاری از آن در حال فراموشیست.