خیرآباد – تایباد – خراسان رضوی

روستای خیرآباد
خیرآباد روستایی نام آشنا، برای مردم خطه‌ی جنوب خراسان و بالاخص مردم دیار تایباد می‌باشد. این روستا طبق آخرین آمار ـ سال ۱۳۸۸ ـ دارای ۷۲۶خانوار و جمعیتی در حدود ۳۳۳۲ نفر می باشد که در سمت شمال‌غرب شهرستان تایباد و شمال شرق شهر مشهدریزه قرار گرفته است، گرچه از نظر مسافت، فاصله‌ی چندانی با تایباد ندارد، اما از نظر تقسیمات کشوری و اقلیمی از توابع شهر مشهدریزه به حساب می آید و در مورد شهر مشهدریزه همین قدر می‌توان گفت که این شهر، مرکز میان ولایت بوده که از اتصال دو روستای مشهدریزه و ریزه در سال ۱۳۸۵به شهر تبدیل شد و جمعیتی بالغ ۸۳۹۷ نفر را در خود جای داده است.
خیرآباد به دلیل نوپا بودن و نداشتن قدمت زمانی، فاقد هرگونه ابنیه‌ی تاریخی می‌باشد.اما جاذبه های دینی، فرهنگی و اقتصادی از قبیل حوزه علمیه انوارالعلوم «واحد خواهران و برادران» و مسجد جامع زیبا و دیدنی این روستا برای علاقه مندان جلب توجه می کند.

دلیل نامگذاری خیرآباد
هماره شرایط و عوامل موثر در محیط، در نامگذاری و اشتهار آن به یک اسم خاص نقش حائز اهمیتی دارد. این روستا نیز از این قاعده مستثنی نبوده و به سبب وجود افراد خیّر و انسان‌های دیندار در این روستا که با هزینه‌های مالی و فکری خود در راستای ترقی و اعتلای دینی و معیشتی مردم و کمک به فقرا و مستمندان گام برداشته اند بدین اسم نامگذاری‌ شده است.
علاوه براین تمام ساختمان‌های دولتی از قبیل مخابرات، خانه بهداشت و مدارس ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان اعم از پسرانه و دخترانه به وسیله‌ی کمک‌های مالی مردم بالاخص خاندان رجبعلی‌زاده ساخته و وقف عام گردیده است.

تعدد اقوام
روستای خیرآباد یکی از معدود روستاهای مهاجرپذیر این منطقه است که به علت وجود ظرفیت های گوناگون از جمله زمینه کار برای جوانان، افراد زیادی از روستاهای همجوار و غیره از قبیل: ریزه‌،پشته‌، آبقه، پلبند و…در این روستا سکنی گزیده‌اند.

علت افزایش جمعیت روستا
روستای خیرآباد در سال ۱۳۶۶ بیش از هفتاد خانوار جمعیت نداشت که از این تعداد خانوار، عده ای در فصل زمستان به روستاهای خود مراجعت نموده باز در فصل بهار دوباره در خیرآباد سکونت می گزیدند.
کم کم با زیاد شدن امکانات در روستا، این مشکل برطرف گردید و اکنون ـ سال ۱۳۸۸ ـ طبق آمار جدید تعداد ۷۲۶ خانوار را در خود جای داده است.
یکی از علل این افزایش جمعیت، وجود چاه های عمیق کشاورزی در پیرامون این روستا و مدیریت موفق کشاورزان آن بوده که برای مردم، خصوصا جوانان زمینه کار فراهم نموده است.
البته نقش حوزه علمیه را در رشد و ازدیاد جمعیت نمی توان نادیده گرفتَ؛ زیرا نظر به حس دین دوستی و علاقه فراوانی که جامعه ی اهل سنت نسبت به علماء و اهل علم دارند و از طرفی تعداد چشم گیری از علماء و طلاب در حوزه علمیه این روستا مشغول تعلیم و تعلم اند. همه این عوامل دست در دست هم داده تا مردم دین دوست با مراجعه به علماء و طلاب همواره از چشمه های معرفت آنان سیراب می شوند.گرچه شاید عواملی دیگر هم برای جذب مردم به این روستا وجود داشته باشند اما این دو عامل از همه مهم تر و ملموس ترند.

حوزه علمیه انوارالعلوم

تاسیس حوزه برادران
همزمان با فروپاشی نظام شاهنشاهی ایران درخت پیر جهل و بیسوادی با همت و کوشش مردانی دین دوست بر خاک مذلت افتاد و با غرس نهالی از علم و معرفت که کنون به درختی بارور و سترگ تبدیل شده، بساط خرافات و بدعات، برچیده شد.
حوزه‌ی علمیه‌ی انوارالعلوم در سال ۱۳۵۷با پشتوانه‌ی علمی، مالی و فکری مولانا غلام‌احمد علی‌بایی و برادارن رجبعلی‌زاده که در رأس آنها مرحوم شادروان حاج عبدالغفور قرار دارد، پایه‌گذاری شد. و ایشان با این کار بنیادین خود یاد نظام‌الملک را که بانی مدرسه‌های نظامیه بود را در ذهن تداعی نمودند.
حوزه علمیه انوارالعلوم در سال‌ اول، کار خود را با تعداد چهار نفر طلبه آغاز نمود و کم کم به سبب پشت کار بانیان این مرکز دینی، همه ساله بر تعداد طلاب افزوده می‌شد. تا اینکه محیطی را که در ابتدا برای خوابگاه و مجموعه آموزشی حوزه در نظر گرفته شده بود کوچک به نظر رسید.
در راستای توسعه‌ی حوزه و رفاه حال طلاب، حوزه به بخش جنوبی روستا در زمینی به مساحت۵۰۰۰مترمربع منتقل گردید که اکنون در بخش های مختلف از جمله بخش نظام درسی کتابهای دینی از مقدمات تا دروس سطح و عالی، حفظ و روخوانی قرآن کریم، آموزش زبان عربی، تجوید، ادبیات فارسی، کامپیوتر، و… فعالیت دارد و تعداد ۲۶۵ طلبه پسر مشغول تحصیل هستند.

تاسیس حوزه خواهران
از آنجا که زن یکی از اعضای جامعه‌ی بشری است که نیمی از جامعه را تشکیل می‌دهد، نمی‌توان سهم چشمگیر و مهم او را در ترقی و پیشرفت و یا افول و شکست یک ملت نادیده گرفت به همین خاطر می‌گویند: اگر زنی را به خوبی تربیت کردی جامعه‌ای را تربیت نموده‌ای،
در راستای تحقق این امر مهم و با اسرار مردم دین دوست منطقه و پیشنهاد مرحوم حاج عبدالغفور رجبعلی زاده با احداث یک واحد ساختمانی مجهز دو طبقه در جنب حوزه برادران، واحد خواهران نیز راه اندازی شد که در مدت زمانی کوتاه با استقبال زیاد مردم مسلمان از نقاط مختلف میهن اسلامی روبرو شد و در نتیجه در سال ۱۳۷۸ بعد از انتقال حوزه علمی برادران از مکان قبلی«وسط روستا» به محل فعلی «جنب روستا» ساختمان قدیمی حوزه برادران به واحد خواهران واگذار شد و اکنون حدود۳۷۰ نفر طلبه خواهر از سراسر مملکت اسلامی ایران در این بخش به صورت شبانه روزی مشغول به تحصیل و فراگیری علوم دینی هستند.
با تاسیس این شعبه دامنه‌ی کاری و فعالیت‌های علمی حوزه گسترده‌تر گردید. و هم اکنون قریب به ۶۰۰ نفر در دو بخش برادران و خواهران از مناطق مختلف کشور در این مرکز دینی مشغول به تحصیل هستند که از این تعداد بطور میانگین سالانه ۵۰ نفر خواهر و برادر فارغ التحصیل علوم دینی و حافظ قرآن می شوند.

نظام مدیریتی حوزه
نقش مدیر یا مسئول در ترقی و یا انحطاط هر موسسه یا مجموعه بر هیچ کس پوشیده نیست. زیرا مدیر مدبر می تواند با ایجاد وحدت و همسویی در بین افراد زیرمجموعه خود به اهداف عالی و والا دست یابد و اساسا تعیین مدیر مدبر یکی از سنت های حسنه رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و سلم است.
این مجموعه نیز از ابتدای تاسیس خود با مدیریت مولانا غلام احمد علی‌بایی و مشاورانی دانا و با تجربه همانند مرحوم حاج عبدالغفور رجبعلی زاده و حاج عبدالحکیم رجبعلی‌زاده کار خود را آغاز نمود، و بعد ازچندی بر اثر کهولت سن مولانا غلام احمد علی بایی ، جناب مولوی عبدالمجید رجبعلی زاده، خلف رشید مرحوم حاج عبدالغفور رجبعلی زاده مدیریت داخلی حوزه را به نیابت از مولانا غلام احمد علی بایی عهده دار شدند.
نامبرده نیز با حسن تدبیر خود و همکاری ناظم و مشوره و رایزنی دیگر اساتید و افراد صاحب نظر ، بحمدالله توانسته‌است موانع و چالش‌های فراروی حوزه را در هم‌شکند و با مدیریت کردن این محیط علمی توانسته همانند سد ذوالقرنین جلوی جهل و نادانی را بگیرد.و علاوه بر مدیر، ناظم نیز با پیاده کردن قوانین و ضوابط و برنامه های مؤثر در حوزه، نقش مهمی در این راستا دارد.

منابع مالی حوزه
از آنجا که اکثریت قاطع حوزه های علمیه از بدو پیدایش خود اساسا منبع درآمد خاصی نداشته و ندارند و به هیچ وجه به نهاد و یا حکومت و قدرتی وابسته نیستند، هماره از طریق کمک های مردم و انسان های دین دوست اداره می شوند و چه بسا کارگران عادی و بیوه زنان با اعتقاد به اینکه کمک به مراکز علمی در راستای تعلیم و تعلم از مهمترین وظایف آنهاست، بخشی از درآمد کارگری خود را ولو اندک در طبق اخلاص نهاده تحویل حوزه های علمیه می دهند و مسئولین حوزه ها همان کمک های ناچیز را مایه خیر و برکت دانسته می پذیرد. البته یکی از اعتقادات اهل سنت و جماعت اداء عشر و زکات است که فرض است هر کس یک دهم از درآمد کشاورزی دیم و یک بیستم از آبی و یک چهلم از اموال تجارت خود را به مستحقین زکات که از جمله آنها حوزه علمیه نیز می باشند ادا نمایند.
لذا حوزه علمیه خیرآباد هم از این قائده مستثنی نیست بلکه با لطف و عنایت پروردگار بر همان اساس یعنی از طریق کمکهای افراد خیر اداره می شود. ناگفته نماند که سهم خانواده رجبعلی زده در این بین بسیار چشم گیر و در خور ستایش است.
از خداوند منان مسئلت داریم به همه مسلمانان خصوصا هرکس که با درمی یا قلمی یا قدمی حوزه های علمیه بلاخص این حوزه را یاری می کند طول عمر با عزت و شرافت عنایت فرماید