نیمچاه – نکا – مازندران

موقعیت جغرافیایی روستای ازملی (نیمچا)

این روستا در ۲ کیلومتری شمال شهرستان نکا از طوابع استان مازندران واقع شده است،

این روستا از شرق به اراضی روستای ولاشد و از غرب به اراضی روستای آلوکنده و از جنوب به بخش ماکرویوبه شهرستان نکا و از شمال به اراضی روستای سیاوشکلا متصل است. شغل اکثر اهالی این روستا، کشاورزی و باغبانی و دامداری است. نام ترکی این روستا ازملی بوده است که بعد از مرور زمان به نام، نیم چاه تغییر نام داده است.

تاریخچه روستای ازملی (نیمچا)

ازملی: واژه ای به زبان ترکی است که از دو واژه اوز + میل به معنای ( به میل و اراده خویشتن) تشکیل شده است، به این معنا که (افرادی از سرزمین قبلی خویش با میل و اراده خود به این مکان نقل مکان کردند.) در یک جمله می توان گفت با میل و اختیار خویش این مکان را برای سکونت برگزیدند. سال ها قبل گروهی از اهالی شوروی، روسیه کنونی بنا به دلایل سیاسی و منطقه ای از سرزمین مادری خود به شهر قوچان کوچ کردند. در دوره ی آقا محمد خان قاجار این افراد ترک برای نگهبانی و مرزبانی به این منطقه منتقل شدند، آقا محمدخان از این اهالی ترک خواست در قبال نگهبانی و مرزبانی چیزی از او بخواهند، این افراد از شاه خواستند که مزرعه، خانه و تفنگ در اختیار آنها قرار دهد و برای خود افرادی آزاد باشند. آب و هوای معتدل و زمین های حاصلخیز سبب به اقامت آنها شد. درکنار نگهبانی و مرزبانی به کشاورزی و دامداری مشغول شدند،

شخصی به نام عباس علی خان در آن زمان اداره روستا را بعهده گرفت به نوعی کدخدای روستا بود  و نزدیک چهل نوکر و خدمت گذار داشت، و تفنگ هایی با لعاب طلا برای خود داشت و برای خود شکوه و جلالی داشت، روستای ازملی در آن دوران مساحت زیادی داشت که روستای سیاوشکلا و طوسکلای کنونی جزیی از روستای ازملی بودندکه بعدها به دلایل نا مشخصی از روستای ازملی جدا شدند و برای خود روستای جدیدی تشکیل دادند، در دوره قاجاریه روستای ازملی یکی از رورستاهای مطرح در سطح طبرستان به شمار می رفت به دلیل مردانی مبارز، جنگجو، شجاع، دلاور، و قدرتمند هم از حیص نگهبانی و مرزبانی از این خاک زیبا و هم از حیص جوانمردی و مروت در بین اهالی روستاهای دیگر. بعد از گشت سالیان دور و دراز و اتفاقات زیاد و مرزبانی از این کشور عزیز در مقابل شوروی، این روستا همچنان با اقتدار به زندگی خود ادامه می دهد.

در دوره محمد رضا شاه پهلوی جاده های این روستا آسفالت و ساختمان های اهالی برق کشی شدند. روستا روشن و نورانی شد همچون قلب اهالی که با نور ایمان روشن است.

 بعد از انقلاب اسلامی، جوانان رشید این روستا باز برای مرزبانی و نگهبانی از این خاک عزیز به جبهه های جنگ رفتند و خانه و کاشانه خود را رها کردند و جان خود را نثار این خاک و وطن کردند، جوانانی همچون شهید محمد تقی علیدوست، واحدیان، رستمی، یحیی زاده، ورزکن، و … . باز می بینیم که نسبت به مرزبانی از این کشور احساس مسئولیت در خود احساس کردند.   

بعد از انقلاب اسلامی، این روستا از نعمت گاز و تلفن برخوردار شد.