سلطان محمدطاهر – بابل – مازندران

بقعه امامزاده سلطان «محمد طاهر»،  مرقد یکی از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است و شماره ثبت تاریخی این بنا ۶۷ است، احداث این بقعه به قرن نهم هجری قمری برمی‌گردد و ساختمان آن برج کثیرالاضلاعی که با آجر ساخته شده است.

برج بقعه با طرح هشت ضلعی در نمای خارجی و بر روی هرضلع طاق نمایی در پایین و قاب مستطیل شکلی در بالا دیده می‌شود و ارتفاع برج ۲۲ متر است.

بانی ساختمان این بقعه «امیر مرتضی الحسینی» فرزند سید «علی»، از نوادگان میر بزرگ مرعشی است و معمار این بنا «شمس‌الدین ابن نصرالله المطهری» بوده است، که این بقعه را در سال ۸۷۵ هجری قمری ساخته است.

در این بقعه چهار لنگه در بسیار نفیس چوبی منقش کاری شده وجود داشته است که بر اثر بی‌توجهی این درهای نفیس به سرقت رفت، که دو لنگه از این درها پیدا شد و مجددا در محل اصلی آنها نصب شد.

سازنده درهای این امامزاده استاد «علی بن فخرالدین نجار رازی« در سال ۸۹۷ هجری قمری بوده است.

بر روی قبر امامزاده صندوق چوبی مشبک، متعلق به تاریخ ۷۸۵ هجری قمری، قرار دارد و داخل صحن یک سنگ قبر وجود داشت که اطراف آن با آیات قرآنی به خط نسخ ممتاز نوشته شده بود که این سنگ نیز به سرقت رفته است.

ساختمان مقبره توسط «امیرالحسینی» پسر سید «علی» از نواده میر بزرگ آغاز شده بود، که پس از او پسرش «امیر محمد الحسینی» و بعد از او «امیر محمد»، «امیر عبدالکریم» و «امیر عبدالرحیم»، پسران «امیر محمد» احداث بنا را ادامه دادند، تا در سال ۸۷۵ هجری قمری در دوره امیر «رضیالذین الحسینی» این بنا را به اتمام رساندند.

در گذشته در اعیاد مذهبی همچون عید قربان در کنار این امامزاده بازار بزرگ و شلوغی برپا می‌شد، که مردم علاوه بر زیارت، از امکانات و کالاهای این بازار نیز بهره‌مند می‌شدند که این بازار هم اکنون برپا نمی‌شود.