پردنگون – چالوس – مازندران
شهرستان چالوس – استان مازندران
www.pardangoun.com/
pardangon.blogfa.com
pardangoun.persianblog.ir/
www.pardangoon.loxblog.com/
تلفظ های دیگر این دهستان زیبا در طول زمان و مرور ایام – پرونگون – پُردنگون – هرتگون – پرونگان بوده است . دارای آب و هوای معتدل و مرطوب است مساحت آن قسمت معتنابهی از پهنه بیرون بشم را تشکیل می دهد که بیرون بشم اصطلاحاً به معنای مصون از سرما و یخبندان است.
حدود اربعه این پیر ولایت محدود و محصور است به روستاهای گویتر – بهکله – کلاک – گرمابک و شهر مرزن آباد . پردنگون ریشه عمیقی در عمق تاریخ دارد. غنای طبع ، شکیبائی ، سعه صدر و همزیستی مسالمت آمیز ساکنینی آن با قرب و جوار منبعث از سرشت پاک و اعتصام به حبل المتین الهی و شریعت مقدس نبوی است. از این رو بحمداله ، الی الدوام ، بالقوه محتشم، بالنده و شریعتمدار بوده و هستند ، اهالی و سکنه نجیب و اصیل پردنگون مرکب از چند فامیل و تیره اند که بلا استثناء همه با هم منسوب و وابسته نسبی و سببی هستند.
اثر تاریخی: تنها اثر تاریخی موجود در پردنگون، بقعه (آرمگاه) معصوم زاده لازم التعظیم عبداله بن الرضا است. بنای اصلی امامزاده مربوط به دوره تیموری یعنی حدود سال (۷۸۰ هجری قمری) است بر طبق کتبه موجود در اوایل دوره ناصری یعنی سال ۱۲۶۷ هجری قمری مصادف با حامیت فتحعلی خان بر ولایات سه گانه، در بنای امام زاده عبدالرضا تعمیراتی از جمله در سقف آن صورت گرفت و در سال ۱۳۲۰ هجری قمری همزمان با سلطنت مظفرالدین شاه قاجار ، سقف و بنیان و گلسته آن تمیر شد. بنای این امام زاده تحت شماره ۳۰۲۵۱۳۰۸۸ثبت سازمان اوقاف می باشد. در سالهای اخیر هیئت امناء محترم امام زاده به همراهی و مساعدت همه جانبه اهالی خیر و زحمت کش روستا موفق به احداث بنای جدید ساختمان و مقبره امامزاده گردیده است. آقا عبداله ابن الرضا به واسطه پنج نسل از انساب و اعقاب امام موسی کاظم(ع) می باشد، نام پدرش سید رضا و نام جدش ابوالمحسن قاسم الاشج نام داشت که فرزند ابراهیم عسگری از نوادگان ابراهیم الاصغر فرزند گرامی امام موسی کاظم(ع) از جمله سادات موسوی بود که در اوایل قرن چهارم (ه ق) یعنی در دوره حکومت آل بویه یا دیلمیان به مازندران هجرت کرد و فرزندانش در این جا مقیم شدند. قاسم الاشج نقیب سادات مازندران بود و نوادگان وی به بنی الاشج معروفند. آنان در منطقه شمال ایران دارای املاک فراوان بودند که این املاک به نوادگانش به ارث رسید.
امامزاده عبدالرضا در نیمه دوم قرن چهارم می زیست این دوره مصادف با حکومت حسن ابن بویه از سلسله آل بویه می باشد..