مرزیجران / اراک / مرکزی

روستای مرزیجران در ۵ کیلومتری شمال غرب شهر بزرگ اراک قرار دارد و با روستاهای "هزاوه" (محل تولد و زندگی قائم مقام فراهانی ؛ امیر کبیر) و "ساقی" همجوار است.

این روستا به مانند شهر اراک سابقه چندانی ندارد و موجودیت آن به حدود ۲ قرن پیش باز می گردد. روستای مرزیجران در میان روستاهای همجوار خود از پر جمعیت ترین و بزرگ ترین روستاهای این منطقه است.

جمعیت این روستا با حدود یک هزار خانوار به چند هزار نفر می رسد. آب هوای مرزیجران معتدل و نیمه خشک است و در زمستانها بسیار سرد و در تابستانها معتدل به رو گرم است. این روستا به سبب نزدیکی به مرکز استان )شهر اراک( از کلیه امکانات رفاهی مانند گاز ؛ آب لوله کشی ؛ برق و تلفن برخوردار است.

اکثر جمعیت و ساکنان روستا از راه کشاورزی و دامپروری امرار معاش می کنند و اغلب جوانان جذب صنایع کوچک و بزرگ شهر اراک شده اند.

محصولات باغی ؛ زراعی و دامی مرزیجران عبارتند از : انگور ؛ سیب گلاب ؛ کشمش ؛ مویز ؛ کره حیوانی محلی ؛ پنیر محلی ؛ بادام و …

این روستا در سال ۸۳ از نعمت گاز برخوردار گشت و به تازگی با اتصال به شبکه فیبرنوری مخابرات ایران کد تلفنی آن برداشته و از نظر مخابراتی جزء شهر اراک به حساب می آید.

از جمله معروف ترین شخصیتهای معاصری که در روستای مرزیجران به دنیا آمده و در آنجا زیسته است سرلشگر شهید "رحیم آنجفی" است. وی از جمله سرداران بزرگ در هشت سال جنگ میان ایران و عراق بوده است. خانواده وی نیز هم اکنون در این روستا و شهر اراک زندگی می کنند.

روستای مرزیجران دارای چشمه ای کوچک به نام "کهریز" است که در ایام گذشته از آب این سرچشمه برای انجام اغلب اموری که در آن به آب نیاز داشته است استفاده میشده و هم اکنون نیز مورد استفاده برخی اهالی و آبیاری هکتارها زمین زراعی است. در گذشته زنان برای شست و شو و رفع احتیاجات آب خوردن در محلی به نام "سر کهریز" که در مرکز روستاست تجمع کرده و به شست و شوی البسه و ظرف و ظروف خود و همچنین برداشت آب خوردن از چشمه مشغول میشده اند.

روستای مرزیجران از سال ۸۳ و پس از وصل به شبکه گاز سراسری از نظر جمعیتی رشد بسیاری داشته است و می توان گفت آمدن گاز به این روستا سبب رشد مطلوبی در این روستا شده است. با امدن گاز رشد بی سابقه ای در خرید و فروش زمین و احداث مسکن در مرزیجران به وجود آمد که همچنان نیز ادامه دارد.

زبان مردم روستای مرزیجران فارسی و لهجه آنها "اراکی" است.

از جمله مناطق زیبای طبیعی در این روستا منطقه "شهرستان" است که از نظر سر سبزی و تاریخی سرآمد است. این منطقه در جاده اراک به هزاوه قرار دارد و همجوار با منطقه نظامی "باغ اربابی"ست.

باغ اربابی منطقه ای در غرب مرزیجران است که در ایام گذشته و سالیان پیش توسط ارباب حاکم بر روستا "خاکباز" به نظامیان واگذار شده است و هم اکنون نیز یکی از پادگانهای نظامی سپاه روح الله مرکزی در آن استقرار یافته است.

روستای مرزیجران دارای سه منطقه مسکونی است که از سالها پیش مردم این روستا نامی بر آنها نهاده اند : قلعه نو ؛ محل میان و ده.

قلعه نو از انتهای محله ی سر کهریز (مرکز روستا) شروع و تا انتهای روستا در غرب ادامه دارد. محل میان نیز از انتهای سر کهریز تا مسجد جامع روستا ادامه دارد و مابقی نیز جزء منطقه "ده" است.

مردم مرزیجران به برگزاری مراسم عزاداری ماه محرم و صفر اعتقاد خاصی دارند که همین اعتقاد باعث شده است تا در روزهای تاسوعا و عاشورا همگی در مساجد و حسینیه ها جمع شده و به عزاداری بپردازند. داستانی خرافی نیز در بین اهالی در مورد "علمی" از دست حضرت ابوالفضل (ع) که از مدتها پیش در روستا وجود داشته و دارد نقل زبانهاست. گفته میشود در سالهای بسیار دور این علم به طور غیبی بر سر یکی از خرمنهای محصولات کشاورزی ظاهر شده و اهالی آن زمان نیز آن را در مسجد حضرت ابوالفضل نگه داری می کرده اند.

این داستان حکایت ظهور و غیبت گاه و بی گاه این علم است که حتی برخی ادعای گرفتن شفا از این علم دارند و در ظهر روز عاشورا مردم با آوردن آن در مکانی به نام "بالای آبادی" که محل تجمع نخلها و هئیتهای عزاداری در آن روز است طلب استجابت دعا و گرفتن شفا از آن کرده و با زدن این علم در آب این آب را به بیماران می دهند.

البته باید گفت با رشد اجتماعی بسیاری از اهالی روستا و به خصوص جوانان این خرافه ها کمتر در بین مردم مرزیجران رواج دارد.