کلوان – کمیجان – مرکزی
با نگاهی به کتاب « فرهنگ جغرافیایی همدان « سال ۱۳۷۶ جلد ۴۷ در صفحه ۳۵۵ آن به اطلاعات زیر در مورد کلوان برمی خوریم :
کلوان دهی از دهستان اسفندان ، بخش وفس شهرستان اراک استان مرکزی است که در طول جغرافیایی ۴۹،۲۱ و عرض جغرافیایی ۳۴،۳۹ و ارتفاع متوسط ۱۷۸۹ متر از سطح دریا در ۶ کیلومتری جنوبشرقی کمیجان قرار دارد و آب و هوای آن معتدل خشک و وضعیت دشتی دارد . تعداد جعیت آن ۱۵۰ خانوار است که به زبان ترکی صحبت می کنند و به زبان فارسی نیز آشنا می باشند .
مردم همگی مسلمان شیعه و به کارهای کشاورزی ، باغذاری دامداری کارگری و قالی بافی اشتغال دارند و کشاورزی آنها وابسته به کشت های آبی و دیمی ، از آب قنات و چاه می باشند .
فرآورده های زراعی و دامی آنان گندم ، جو ، نخود و لوبیا ، یونجه ، انگور و چوب تبریزی و بید و شطر و ماست و کره و پنیر است .
در صحراهای کلوان می توان به گیاهان خودرو گل گاوزبان ، شیرین بیان ، آجی بیان ، کاسنی ، بارهنگ ، گل اروانه ، پونه ، گون و ترشک برخورد نمود که کاربرد های دارویی و صنعتی دارند و ÷وشش گیاهی مراتع را برای چرای دام تشکیل می دهند .
در دشت و صحرای کلوان می توان به جانوران و پرندگانی از قبیل : شغال و گرگ و روباه و خرگوش و کبک و کلاغ و سار و زاغ و بلدرچین و باقرهقره و قازالاخ برخورد نمود .
روستای کلوان دارای برق ، دبستان ، مدرسه راهنمایی و ۲ باب مغازه ، ۲ مسجد و حمام ، شعبه نفت ، شورای ده و کارگاه جوشکاری است .
مردم آبادی از فروشگاه تعاونی خمارباغی و امکانات آموزشی و درمانی و تدارکاتی کمیجان بهره مند می شوند .
آقای محمدرضا محتاط در کتاب نامنامه ی استان مرکزی هیچ معنا و مفهوم کاملی برای نام روستای کلوان ارائه نداده است .
ولی احتمال میدهد که این واژه مرکب از دو کلمه ی کل + وان بدست آمده باشد .
در کتاب فرهنگ رازی کل(بفتح کاف ) را سر کچل و بی مو ، و جنس نر حیوانات عموماٌ و گاومیش نر خصوصاٌ بزکوهی نر خمیده و گوژپشت ، و دهکده و روستا معنا کرده است .
و در همان کتاب برای کلمه ی وان معادل بان دانسته است که در کلمات مرکب بکار می رود و گله وان را گله بان = نگهدارنده گله معنا کرده است .
در فاصله ۸ کیلومتری شرق کمیجان روستای کلوان قرار گرفته که دارای نفر جمعیت زحمتکش و شریف میباشد که شغل اصلی آنان کشاورزی و دامداری است .
مردمان کلوان انسانهای ساده و بی شیله پیله و زحمتکشی هستند و به لاپوشانی نکردن و رک گویی شهره محال برچلو میباشند .
اگر به اسامی روستاهای اطراف نگاه کنید مثل اسفندان که قبلا اسب بندان بوده یا چابار که قبلا چاپارخانه بوده به احتمال زیاد کلوان نیز کاروان سرا بوده که بعدها با تغییر نام به کلوان سرا و بعد به کلوان تغییر نام پیدا کرده است .