جوقان بزرگ / بستان آباد / آذربایجان شرقی

روستای جوقان بزرگ در فاصله ی ۱۱کیلومتری شهرستان بستان اباد قرار دارد و در کنار یک دره که از سمت جنوب به طرف شمال کشیده شده است واقع است. نهر ابی از وسط این دره جریان دارد که از دامنه های سهند سرچشمه میگیرد.

در داخل دره و در فواصلی چشمه هایی می جوشد که سالهای نه چندان دور اب اشامیدنی روستا از انها تامین می شد.دو تا از این ها هنوز هم جریان دارد ولی چشمه ی وسطی خراب شده است یکی از چشمه های حال حاظر حوضلی بولاغ (چشمه ی حوض دار) و دیگری قهرمان بولاغی(چشمه ی قهرمان)است.اب نهر هم در سال های دور تنها منبا در دسترس برای ابیاری محصولات کشاورزی بود ولی امروزه به دلیل حفر چاه های اب مردم اغلب از انها برای کشاورزی استفاده میکنند و کشاورزی که روزی بیشتر در داخل این دره واقع بوده با حفر چاه در خارج از دره کشاورزی آبی به زمین هایی که قبلا دیم بودند کشیده شده است٫البته  نه اینکه آب نهر دیگر مورد استفاده قرار نمیگیرد بلکه کشاورزی آبی در روستا گسترش یافته و دیگر مقدار زمین های زیر کشت رفته قابل مقایسه  با قبل نیست. زمین های کشاورزی واقع در دره از حدود ۲کیلومتری سمت جنوب غربی روستا شروع شده و تا ۳ الی ۴ کیلومتری شمالشرق روستا ادامه دارد. چون کشاورزان به صورت ناگهانی و طی کمتر از ۲۰سال کشت و کار در زمین های دیم را به صورت امروزی وبا استفاده ازاب چاه ها اغاز کردند و فقط به کشت محصولات یکساله و یونجه مشغول بوده و توجه کمتری به درختکاری داشته اند در زمین های امروزی کمتر درخت مشاهده میشود و بیشتر نهال هایی است که طی چند سال اخیر کاشته شده اند.برخلاف این موضوع درامتداد دره درختان زیادی وجود دارد که اغلب بید ، قلمه و گاها باغ های سیب و زرد الو مشاهده میشود علاوه بر این دره ،یک دره نیز در وسط روستا قرار دارد که از نصف به پایین سمت شمال روستا را در بر گرفته  پس از طی یک کیلومتر به دره بزرگ میپوندد 

روستا از دو بافت متفاوت تشکیل شده که بافت قدیمی تقریبا در غرب  ودر اطراف دره ها قرار دارد و خالی از سکنه بوده و در حال تخریب است. این بخش دارای دالان های فراوان کنده شده به دست قدیمیان است که از آنها به عنوان محل زندگی و محل نگهداری حیوانات و محصولات  استفاده میکرده اند قدمت این دالانها که به آنها کهل گفته میشود شاید با دویست سال نیز برسد.این کهل ها امروزه یا متروکند و یا به صورت پراکنده برای نگهداری دام ها و  یا محصولات مورد استفاده قرار میگیرند.

با اینکه روستا در فاصله کمی نسبت به شهر  گرفته است ولی ارتفاع ان از شهر زیاد است و به همین جهت زمستان ها بیشتر از شهر در معرض برف و کولاک قرار میگیرد و راه روستا نیز به علت برف گیر بودن زود بسته میشود و مشکلات زیادی را برای ساکنان  به خصوص محصلینی که در شهر درس میخوانند به وجود می اورد.

سکنه ی روستا عمدتاٌ کشاورز بوده و محصول اصلی آنها سیب زمینی،هویج،گندم و البته یونجه برای دام خود کشاورزان است.

سیب زمینی که اصلی ترین منبا در آمد کشاورزان میباشد به صورت سنتی کاشته  میشود و آبیاری نیز برای تمامی محصولات به صورت سنتی میباشد.

روستا از نعمت برق،آب آشامیدنی،تلفن بهره مند بوده و از لحاظ آموزشی نیز در حال حاظر مدارس ابتدایی و راهنمایی در یک ساختمان و در دو شیفت جدا دایر است. شایان ذکر است که پسر و دختر به صورت مختلط میباشد