قلعه بردی – بهبهان – خوزستان
اهالی روستای قلعه بردی که اکثرا به آغاجاری کوچ کرده اند همگی عرب زبان و از طایفه ی دیلمی می باشند. که قبل از سکونت در قلعه بردی در روستای کوتک وبدلی ساکن بودند.
چند دهه قبل از قانون اصلاحات اراضی فرزندان مرحوم زایرولی (مرحوم حاج حمدان و مرحوم شبو مرحوم حاج محمد و مرحوم حمد ومشهدی زوری ) و مرحوم مکتا (مگطاع ) و اسود در روستای قلعه بردی علیا سکونت داشتند .
در زمان قانون اصلاحات اراضی اهالی روستا که توسط دولت صاحب زمین شده بودند به دو دسته تقسیم شدند تا زمین بیشتری در اختیار داشته باشند .
حاج حمدان و فرزندان ( مرحوم زایر کاظم – حاج موسی – عیسی – احمد – جعفر و محمد ) و فرزندان مشهدی زوری ( حاج الوان – حاج سلطان – مشهدی عبد ) و فرزندان مرحوم شبو (مشهدی داوود و نصیر و فرحان ) و فرزندان مکتا (حاج غضبان و حاج یالی و حاج غویلی ) و مرحوم متشر در قلعه بردی علیا ماندند .
مرحوم حاج محمد وپسران (حاج درویش – حاج مجید – مشهدی حمید و…) و حاج عبدالرضا – مشهدی مزبان و پسران (مشهدی موسی و مشهدی عیسی وغلام ) ومشهدی غضبان – زایر شاوی و پسران (مشهدی منوا -نعمت و…)به دو سه کیلومتر بالاتر در روستای جدید به نام چهار قفا نقل مکان کردند .
اهالی روستا به شغل دامداری (بز و میش و گاو ) بصورت سنتی و کشت دیم گندم و جو به اندازه ی نیاز مشغول بودند . تعدادی از اهالی روستا قبل از انقلاب برای یافتن شغل بهتر و درآمد بیشتر به شهرهایی از جمله خرمشهر رفتند اما بعد از سالها به روستا برگشتند و به روستا رونق بیشتری بخشیدند ولی تعدادی از جوانان مثل مرحوم فرحان – یوسف – امید و مشهدی محمود تا زمان جنگ در آنجا مشغول بکار بودند .
