روستای پرور / مهدیشهر / سمنان

پرور یکی از روستا های شهرستان مهدیشهر دراستان سمنان میباشد این روستا در ۵۰ کیلومتری شهرستان مهدیشهر و در ۴۴ کیلومتری شهر شهمیرزاد واقع شده است .

منطقه حفاظت شده پرور که در سال ۱۳۵۵ مصوب شده است با وسعت ۶۴۸۴۴ هکتار در اطراف این روستا قرار دارد پرور در کوهپایه های البرز مرکزی در طول ۵۳ درجه

و ۲۹ دقیقه و عرض ۳۶ درجه جغرافیایی قرار گرفته است و ارتفاع آن از سطح دریا ۲۰۶۰ متر می باشد این روستا در دره ای واقع شده است که کوههای بزرگ آن را در بر

میگیرد این کوههای بزرگ شامل کالورد و ایوار میشود که در جنوب پرور واقع شده اند رودخانه پروراز ایوار سرچشمه میگیرد وپس از گذشتن از این آبادی به رودخانه تجن می ریزد.

پیش از انجام تقسیمات کشوری به شکل امروزی پرور جزء تبرستان تاریخی بوده و در دوره‌های تاریخی در محدوده‌ی شهریار کوه (شهریارکوه که نامِ آن، برگرفته از نامِ اسپهبد شهریار اول، از فرمان روایان باوند است، به رشته کوهی گفته می شد که از ارتفاعاتِ روستای ویران شده نِپنی nepni آغاز وبا تشکیل گردنه هایی چون گوگلی  gugeliو خرونرو   xeronaro، به درّه های خطیرکوه ختم می گشت. این رشته کوه، بخش تاریخی پریم را از بخشِِ باستانی شهریارکوه جدا می کرد. در دامنه های شمالیِ این کوه، جنگل های انبوهی چون جنگلِ بولا قرار دارد که در چشم اندازِ منطقه ی  پریم است. دامنه های جنوبی این کوه، پوشیده از درختانِ پهن برگ پاکوتاه ودرختان ِسوزنی برگِ اُرس است) و هزارگری (هزار گری نیز منطقه ای وسیع  بین گرگان، سمنان، ساری و سوادکوه بوده است. طبق آثار و کتب تاریخی مناطق شهریارکوه، پریم و هزار گری از کانون های اصلی تمدن تبرستان باستانی بوده اند. اکتشافات باستان شناسی اخیر در منطقه پرور این نکته را تأیید می کند. تنگه ی پرور با وجود چهار قلعه ی استراتژیک- نظامی بر سر راه باستانی قومس- تبرستان قرار داشت و از این رو من آن را دروازه ی تبرستان لقب داده ام. بقایای راه کهن قومس- تبرستان در دشت رمنده کوه و سنگفرش های آن هنوز دیده می شود) و آسران رستاق قرار گرفته‌است.

پرور یکی از نمونه های بارز و شاخص مهاجرت در جوامع روستایی ایران می باشد، این روستا که تا قبل از پهلوی دوّم حدود ۴۰۰ خانوار جمعیت داشت، بزرگ‌ترین روستای دودانگه مازندران بود و به تنهایی نیمی از جمعیت منطقه‌ی پشتکوه را دارا بود و اکنون متروک و خالی از سکنه می‌باشد.بر اساس سرشماری جمعیت سال ۱۳۷۰، در پرور ۵ خانوار (۱۳نفر) زندگی می‌کرده‌اند.

در فرهنگ جغرافیایی ایران جلد ۳، درباره پرور در سال ۱۳۲۹ آمده است: پرور قصبه از دهستان پشتکوه، بخش دودانگه شهرستان ساری، ۳۰ کیلومتری جنوب خاوری سعیدآباد کوهستانی، سردسیر، سکنه ۱۵۵۰ نفر، شیعه، زبان: فارسی و مازندرانی، آب از چشمه‌سار، راه مال‌رو و صعب‌العبور.

محصولات عمده: گندم و لبنیات. شغل: زراعت و گله‌داری. صنایع دستی زنان: شال، گلیم، جاجیم و کرباس‌بافی. توضیح: گله‌داری از مشاغل مهم سکنه محسوب می‌شود و عده‌ای گله‌های خود را حدود گرمه و جاجرم قوچان می‌برند. مراتع تابستانی پرور به کثرت و مرغوبیت معروف است.

اما پس از انجام تقسیمات به شکل امروزی پرور در محدودهی بخش دودانگه ساری قرار گرفت و از روستاهای آباد و پرجمعیت دودانگه شمرده می شد. از سال ۱۳۵۹ پرور همراه با سایر روستاهای دهستان پشتکوه، به بخش مهدیشهر دراستان سمنان ملحق شد. 

پرور اولین روستای دودانگه مازندران بوده است که دارای مدرسه شد. اولین مدرسه به سبک امروزی در پرور در سال ۱۳۳۱ تأسیس شد. این مدرسه ابتدا در منزلی تشکیل شد و در سال ۱۳۳۳ توسط مردم و با دستور و حمایت سهراب محمودیان مدرسه اصلی ساخته شد.این مدرسه که در محل تکیه قرقچی‌ها ساخته شد، در سال ۱۳۵۷ تعطیل شد.

اولین پاسگاه انتظامی نیز در سال ۱۳۰۲ تأسیس شد.