سرارو – سیریک – هرمزگان

موقعیت و تاریخچه روستای سرارو

روستای سرارو از توابع مرکزی شهرستان سیریک با مختصات جغرافیایی ۵۷ درجه و ا دقیقه طول شرقی و ۲۵ درجه و ۴۴ دقیقه عرض شمالی در ۱۵ کیلومتری شهرستان سیریک قرار دارد.

روستای سرارو از شرق به کوههای گوسمند و از غرب به کوه تغیرو محدود می شود . فاصله تا دریا ۱۵ کیلومتر می باشد و آب و هوای آن در تابستان گرم و خشک و در زمستان سرد و معتدل است .

کوه تغیرو

قدمت روستای سرارو به حدود هزار سال قبل می رسد . زمینهای مساعد باعث ، رونق کشاورزی و دامداری در روستا شده است .

مردم روستای سرارو به زبان فارسی با گویش شهری ( بندری )  سخن می گویند . و مذهب آنها تسنن می باشد .

الگوی معیشت و سکونت

بر اساس نتایج سرشماری سال ۱۳۹۱ جمعیت روستای سرارو در حدود ۵۳۸ نفر است .

اقتصاد مردم بر پایه فعالیت های زراعی و دامداری استوار شده است . و گروهی از مردم در کشورهای حاشیه خلیج فارس مشغول به کارند .

در این روستا جنگلها و نخلستانهای بسیار انبوهی وجود دارد . که خرما از مهمترین محصولات این روستا می باشد .

مصالح بکار رفته در ساخت خانه های قدیمی روستا از مصالح بومی مانند خشت ، گل ، چوب ، برگ و تنه درختان خرما می باشد و در ساخت خانه های جدید از بلوک ، آجر و تیرچه بلوک استفاده می شود

جاذبه های گردشگری

روستای سرارو به دلیل استقرار در کوهستان از لحاظ طبیعی بسیار جذاب و سرسبز می باشد . از معروفترین مکانهای گردشگری روستای سرارو سد خاکی این روستا می باشد که همیشه پر آب  و در ایام نوروز و تعطیل بازدید کنندگان زیادی دارد.

از مراسم ویژه روستای سرارو به عروسی های سنتی که همراه با ساز و دهل ( لوتی ) ، دعای باران و مراسم عید فطر و قربان می توان نام برد .

تپه ها و دشته های روستای سرارو با جنگلهای بزرگ و کوچک از دیگر مناطق گردشگری این روستا محسوب می شوند .

از بازیهای سنتی روستا هم می توان به : رمازا ، دراتوپا ، درا ، انتلا ، کفلیتا اشاره کرد .

انبه ، خرما و لیمو  از معروفترین سوغاتیهای روستای سرارو می باشد .

صنایع دستی روستای سرارو که به دست زنان و مردان تولید می شود عبارتند از : سون ، پری خرمایی ، تولک ، زری بافی ، خوس دوزی و جیگ .

زنان و دختران روستای سرارو با لباسهای بلوچی و عربی ظاهر می شوند . و مردان از لباسهای بلوچی و بندری بر تن می کنند . بیشتر زنان و دختران از برقع استفاده می کنند.

از غذاهای سنتی و رایج در روستا می توان به هواری ، روتینی ؛ رهته ، ترک ، نان روغنی ، بریجی ، حلوای محلی ، چنگال و … اشاره کرد .