روستای حیدر آباد / گرگان / گلستان

سایتها و وبلاگهای روستای حیدر آباد

شهرستان گرگان استان گلستان

heydarabad.blogfa.com/

hydarabad.blogfa.com/

http://www.heydarabadi.blogfa.com/

http://www.abllfazl.blogfa.com/

heydarabadjavadaeeme.blogfa.com/

روستای زیبای حیدرآباد در ۱۲ یا ۱۵ کیلومتری غرب گرگان و در مسیر جاده گرگان- ساری واقع شده است. در ابتدای جاده ورودی روستا ، تپه زیبا و باستانی حیدراباد به چشم میخورد که در اکثر کتابهای تاریخی به این اسم خوانده میشود ولی به تپه چالکی هم معروف ا ست.

همسایگان حیدرآباد روستاهای نودیجه ، تخشی محله ، چالکی ، للدوین ، ترکمن صحرا ، گامیشلی ، آرخ  و… میباشند.

حیدراباد از چند طایفه معروف تشکیل شده است.عمده طوایف حیدراباد  اعم از بومی و مهاجر شامل: میرآئیز، قدمنان ، میرصالحی ، حسینی، صمدی، قجر ، آزاد ، آزاده حیدرابادی ، صالحی ،مهاجر ، ورامینی ، خلیلی ، پورمحمود ، فاطمی ، شبانی ، مهر پور ، اصغری ، بهمنی ،  خادمی ، اسلامی ، شهبازی ، ندیمی، قنبری ، میر ، میرانیان ، اسدیان ، ریگی و کیخا .

امامزاده حبیب الله یا عبدالله که در منطقه ولشک واقع است ، یکی از آثار مذهبی و باستانی حیدرآباد امحسوب می شود که متاسفانه به دلیل عدم توجه مسوولان ساختمان قدیمی و باستانی آن تخریب شد و در حال حاضر یک ساختمان جدید  در محل امامزاده احداث شده است.ولی با این حال این امامزاده در نزد مردم روستا و منطقه جایگاه خاصی دارد و در طول زمان کرامات زیادی از این بزرگوار دیده شده است.

حیدرآباد

در روزگاران قدیم  زمانی که اولین حیدرابادی پا بر روی خاک این منطقه نهاد تا فرسنگها آبادی وجود نداشت و اینجا منطقه ای  بود بکر و دست نخورده با طبیعتی وحشی.طبیعتی متشکل از درختان مختلف از سرو و چنار و ارار و تبریزی گرفته تا گردو و شاه توت و انجیر و آلو و انار و انواع درختچه ها و علفهای سبز و شاداب.حیدراباد منطقه ای بسیار پهناور بود که از یک طرف منظره کوههای سر به فلک کشیده البرز را به رخ میکشید و از سوی دیگر صحرای بی پایان و مسحور کننده ترکمن را.در میانه راه کوه تا صحرا چندین شاخه رودخانه کوچک و بزرگ جریان داشت که برخی از آنها مستقیم از دل رشته کوه البرز سرچشمه میگرفتند و برخی دیگر از شرق و از سوی دشت پهناور گرگان زمین…

و انتهای این رشته رودهای زیبا در منطقه ای پست در حاشیه شمالی حیدرآباد و سرحد زمینهای حیدرآباد و ترکمن صحرا به هم میپیوستند و در نهایت همان رودخانه معروف و خروشان قره سو را تشکیل می دادند. در آن زمان در قسمتهای پهناوری از حاشیه رود آبگیرهای بسیار زیبا و بزرگی تشکیل می شد که مامن بسیاری از انواع ماهیان همچون کپور و تلاجی و پرندگانی چون غاز و اردک و درنا  و حیوانات وحشی چون خوک و گرگ و گراز و حتی پلنگ شده بود. در فصل بهار شمار زیادی از ماهیان برای تخم ریزی به حاشیه رود و آبگیرها هجوم می آوردند که خود به خود تا قرنها غذای بسیاری ازپرندگان آبزی و حیوانات وحشی و انسانها(حیدرآبادیها و ترکمنها) را تشکیل می دادند و این گونه زنجیره غذائی این سرزمین جفت و جور میشد .همچنین در میان این آبها مارها و لاکپشت های بسیار بزرگی نیز زندگی میکردند که گاهی وجودشان برای حیدرآبادی ها خالی از خطر هم نبود.

حیدرآبادی بزرگ که تا آن زمان همواره در حال سیر و سیاحت به مناطق دور و نزدیک ایران زمین بود با دیدن آن همه زیبائی و ناز و نعمت به وجد آمده و در دل گفت:خدای بزرگ و بی همتا را حمد و سپاس میگویم که بعد از عمری گشت و گذار ،بالاخره در این مکان زیبا بهشت زمینی اش را به من نشان داد.  و او که تا به حال بارها و بارها این سرزمین رویائی را به خواب دیده بود اینبار زانوانش را به زمین زد و پیشانی به خاک نهاد و خدای بی همتا را سپاس گفت و اینگونه شد که او سرزمین آمالش را یافت و بار و بنه اش را در پناه درخت چنار ۴۰۰ ساله ای بر زمین نهاد و در سایه زمین گسترش ساعتی آرمید.

روزها و سال ها گذشتند و او با زحمت فراوان با استفاده از تنه درختان جوان کومه ای برای خود بنا کرد و سقفش را نیز با نی وگالی و بوریا پوشاند و اطراف درخت را تا جائی که توان داشت از درختچه و علف هرز پاک کرد تا به کشت و کار بپردازد.وی شبها به شکار میرفت و با شکار قرقاول و بوقلمون و صید ماهی شکمش را سیر میکرد…