یک ماجرای عجیب در روستای بهارستان / آشتیان

دیزی آبگوشت سحر آمیز

عجیب اما واقعی….

نقل است درزمانهای قدیم،زمان حمله ی  مغول ها به  ایران و در نهایت به روستای ما ( بهارستان از توابع شهرستان آشتیان ) اتفاقی عجیب توسط پیرزنی می افتد که باعث نجات روستا از دست دشمن می شود، وحالا ماجرای جالب وشنیدنی ……..!

در زمانهای بسیار دورودرزمان حمله ی مغول ها به روستا پیرزنی تنها دربالای کوهی که هم اکنون منزل امین آقا خدا بیامرز است و به قول خودمان به (قلای امین آقا ) معروف است، سکونت داشته است.

زمان حمله ی مغول ها به روستا، فصل رمستان بوده وهمه جا پوشیده از برف….

پیرزن وقتی از بالای کوه و جلوی خانه ی خود شاهد حمله ی سربازان به روستا و منازل مردم می شود، فکری به خاطرش می رسد. 

سریعاً به سراغ دیزی سنگی که در آن آبگوشت بار گذاشته بوده و روی اجاق قل قل مشغول جوشیدن بوده می رود و دیزی را برداشته و کمی جلوتر از خانه روی برف می گذارد و خودش هم بالای سر دیزی می نشیند و به تماشای سربازان مشغول می شود. در این هنگام سربازان به نزدیک خانه ی  پیرزن می رسند. 

پیرزن خونسرد و در کمال آرامش نزدیک شدن دشمن را تماشا می کرد. 

سربازان وقتی به پیرزن می رسند از او سؤال می کنند که اینجا چه می کنی؟

و در پاسخ می شنوند: اینجا خونه ی منه و من هم مشغول پختن غذا هستم.  

یکی از سربازها با تعجب پرسید: غذا؟! اونم روی برف؟! 

معمولاً غذا رو اجاق و با آتیش می پزند نه روی برف!

پیرزن می گوید: من و همه ی مردم روستا غذامونو رو برف می پزیم. 

سربازها که از تعجب دهانشان باز مانده بود به یکدیگر نگاه میکنند. 

یکی از سربازها در دیزی را بر می دارد ومی بیند بــــــــــله! دیزی به شدت در حال جوشیدن است (بد نیست یادآور شوم که دیزی های سنگی به دلیل ضخامتشان دیر از جوش می افتند و تقریباً مدت زمان بیشتری غذا رو جوش نگه می دارند).

سربازان با دیدن این صحنه دچار ترس و وحشت می شوند، چون فکر می کنند این روستا طلسم شده است!

پس سریعاً پیش فرمانده ی خود رفته و ماجرا را برایش تعریف می کنند، 

فرمانده دستور داد تا سربازانش هر چه زودتر روستا را ترک کنند.

و بدین ترتیب بود که پیرزنی با تدبیری بجا و هوشمندانه باعث نجات روستا و اهالی آن از دست دشمن  می شود.

به یاد همه ی اون پیرزنایی که در زمان خودشون، واسه ی خودشون مردی بودن….!