برج ۱۵ طبقه‌ی زنده / خیرود / مازندران
با یک برج ۱۵ طبقه‌ی زنده در خیرود مازندران آشنا شوید!
شوخی ندارد، تعلل و بی تفاوتی در حفظ این بلندقامت‌ترین موجودات زنده‌ی ایرانی از مهم‌ترین اولویت‌های دستگاه متولی کشور باید باشد.
بلاغ – آسمان‌خراش جنگل‌های باستانی ایران، بلندمازوست … اینک خبر رسیده است که حال بلندمازوها در خیرود و گلنرود نوشهر و مینودشت و گلبند و … خوب نیست. شوخی ندارد، تعلل و بی تفاوتی در حفظ این بلندقامت‌ترین موجودات زنده‌ی ایرانی از مهم‌ترین اولویت‌های دستگاه متولی طبیعت ایران باید باشد. نوشتار پیش رو، به بهانه‌ی این یکتاترین موجودات زیباروی ایرانی به رشته تحریر درآمده است …
به حسود بگو:
من چه کنم که همه ی انگورهای جهان
در جان من شراب می‌شوند
ولی بیا
کمکت می‌کنم عاشقی کنی
فکر کنم در جنگل‌های هیرکانی؛ آنجایی که نبض سبز و تپنده‌ی دامنه‌های شمالی البرز هنوز هم از همه جا گرم‌تر می‌زند؛ اگر قرار بود زیستمندان و اهالی آن بوم‌سازگان بی رقیب ایرانی؛ راش‌ها، افراها، نارون‌ها، سرخدارها، نمدارها، توسکاها، ممرزها و دیگر درختان زیبایش بتوانند حس و حال‌شان را هنگامی که با این پری پرهیبت و بلندبالای تناور و سبزپوش روبرو می‌شوند، بیان کنند؛ بی شک هیچ عبارتی چون شعر جاودانه‌ی خاطره حجازی نمی‌توانست برگردان آن حس را به زبان آدم‌زمینی‌ها چنین مأنوس و باورپذیر ارایه دهد.
هموطن عزیز من!
روی سخنم با توست … با تو که در سرزمینی زیست می‌کنی که در آن درختانی به بلندی یک برج ۱۵ طبقه زندگی می‌کنند و سر به آسمان می‌سایند. دارم برای شما از بلند مازو می‌گویم، از بلوطی که نام علمی‌اش Quercus castaneifolia، است؛ اما تا دلتان بخواهد نام‌های گوناگون محلی با گویش‌های متفاوت دارد.
او بدون تردید یکی از میراث‌های طبیعی و غرورآفرین سرزمینی است که به بودن در آن فخر می‌فروشیم و با افتخار خود را با صفت مقدسش "ایرانی" صدا می‌زنیم. او بی شک از همه‌ی ما شاید ایرانی‌تر باشد. شهروند ۷۰۰ ساله‌ی جنگل خیرود در مازندران که بلندایش به ۴۰ متر می‌رسد.
توضیحات بیشتر در مورد این درخت و حواشی‌اش را می‌توانید در اینجا بخوانید و ببینید.
منتها دریغم می‌آید تا یک زنهار به خودم، به شما و به مسئولین و متولیان این آب و خاک ندهم!
اینکه از روز شنبه – ۵ مرداد ۱۳۹۲ – از طریق یکی از کارشناسان باسابقه‌ی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور – آقای دکتر کوچبیده – دریافتم که حال بلندمازوهای هیرکانی هیچ خوب نیست … و از آن روز، حال من هم خوب نیست …
بلندمازوها را دیگر نباید شوخی گرفت، آنها هویت جنگل‌های ما هستند؛ آنها داروغه‌ها و قلندران هیرکانی بوده و باید بدانیم که بدون قلندری که خواب به چشمش نمی‌آید، امنیت و امیدی برای دیگر زیستمندان هیرکانی نخواهد ماند! خواهد ماند؟
ما باید اینبار در عوض هفتصد سالی که کمک‌مان کرد تا در این خاک عاشقی کنیم، بخشی از انگورهای وجودمان را نثارش کرده و اجازه ندهیم تا ما را و ایران‌مان را ترک کند.
منبع:
