کاوه آهنگر / که بود و اهل کجا ؟
مشهد کاوه یکی از دهستان های شهرستان چادگان میباشد که با سرشماری سال ۱۳۷۵ جمعیتی بالغ بر ۵۵۷۵نفر را دارا می باشد. این دهستان را با نامهایی چون دهستان کاوه، دهستان کاوه ی آهنگر یا مشهد گویند. نام این دهستان در حدود ۱۲۰۰سال پیش تغییر نموده و به این نام تغییر کرده است. نام این دهستان قبل از ۱۲۰۰ سال پیش کودلیه یا کوادلیه بوده است و بعد از قیام کاوه ی آهنگر نام این دهستان تغییر کرده است، زیرا قبر کاوه ی آ هنگر و پسرش به نام قارن و دخترش نیز در کنار او آرامیده و در این مکان قرار دارند.
این دهستان در قدیم بسیار مورد توجه بوده است، زیرا در یکی از کتابهای قدیمی که نویسنده ی آن معلوم نیست مورد توجه نویسنده قرار گرفته است همچنین این دهستان جزئی از ۲۷ مشهد ایران میباشد. آثار تاریخی این دهستان غیر از مقبره ی کاوه ی اهنگر ۲ برج بزرگی می باشد که الان فقط یکی از آنها سالم باقی مانده است. نظر گاه قیه واقع در یکی از تپه های اطراف دهستان، نظر گاه پرپه که به معنای دور افتاده یا کنار می باشد که مردم این دهستان اعتقاد بر این دارند که امام زادگان در حال دوری جستن از دست دشمنان یک شب به همراه خانواده در این محل اتراق نمودند.
هنگامی که فریدون شیرخواره بود ضحاک پدرش را کشت. مادرش، فرانک، او را برداشت و در بیشه زاری پنهان شد. ضحاک که از منجمان شنیده بود تباهی او به دست فریدون خواهد بود همواره در جستجو بود تا او را نابود نماید. روزی به بزرگان کشور گفت، من دشمنی دارم که اکنون کودک است و باید مکتوبی بیاورید که من تا به حال به جز کار نیک نکرده ام و از پیر و جوان به این امر گواهی بگیرید. در این حال پسر مرد آهنگری به نام کاوه را به گواهی دعوت کردند که او نپذیرفت و آنگاه ضحاک حکم قتلش را صادر نمود.
در این هنگام کاوه از ظلم و ستمی که ضحاک بر او با قتل فرزندانش و دیگر مردمان روا داشته بود و مغز آنان را خوراک ماران نشسته بر شانه هایش کرده بود به خروش آمد و چرم پاره پیشدامنش را بر سر چوبی علم نمود و فریاد تظلم خواهی سر داد.
مردم که از ستمکاری ضحاک به ستوه آمده بودند به گردش در آمده و در کارزاری ضحاک کشته شد و فریدون به پادشاهی رسید. فریدون، کاوه را سپه سالار لشگر خود داشت و حکومت اسپادنا (اصفهان) را بدو سپرد و درفش کاویانی را به رایت آزادیخواهی در همه جا بر افراشت. فریدون پس از مرگ کاوه او را در کودلیه در کنار فرزندش قارن به خاک سپرد که اکنون به مشهد کاوه معروف است .
کاوه آهنگر یکی از اسطوره های تاریخی ایران است.امروزه در دهی از توابع فریدن اصفهان که مشهد آهنگران یا مشهد کاوه نام دارد، آرامگاهی منتسب به این قهرمان ملی ایران وجود دارد. رزم آرا در کتاب جغرافیای نظامی ایران درباره این آرامگاه آورده است: (گروهی از مردمان منطقه فریدن که در روستاهای مشهد کاوه، جمالو ، اورگان و بردشاه زندگی می کنند، خود را فرزندان کاوه آهنگر می دانند. آرامگاهی هم در روستای مشهد کاوه در جنوب داران (فریدن) برپاست که مردم محل آن را آرامگاه کاوه آهنگر می دانند. )
برای بازدید از این مزار ابتدا باید در جاده اصفهان به داران به سمت شهر چادگان تغییر مسیر داد و پس از گذر از چشم انداز زیبای دریاچه چادگان که در مجاورت دهکده تفریحی و گردشگری زاینده رود قرار دارد وارد شهر چادگان شد. سپس با گذر از چند خیابان به روستای مشهد کاوه که در کنار این شهر قرار دارد، وارد شد.آنگاه از تپه باستانی روستا بالا رفت تا به بنای آرامگاه کاوه آهنگر رسید.
این بنا نوساز و مربوط به دو دهه اخیر بود و برپایه گزارش افراد محلی بر آثار به جا مانده از یک بنای قدیمی تر تجدید بنا شده است. در داخل ساختمان، همه جا تصاویر امامان دوازده گانه و زیارت نامه آنها و شعارهای مذهبی و اسلامی به چشم می خورد و ضریحی بر بالای قبر منصوب به کاوه قرار داده شده است .
در خارج از ضریح و در پای در و در میانه موزاییک ها، نشانه ای قرار داشت که به گفته سرایدار، سنگ قدیمی قبرکاوه که در زمان بازدید ما در تاقچه دیوار کناری ضریح قرار داشت ابتدا در این محل قرار گرفته بوده است. بر روی این سنگ عباراتی ظاهراً به خط فارسی یا عربی نوشته شده بود که ناخوانا بود. در داخل ضریح سه قبر دیگر نیز وجود داشت. قبر میانی که بلندتر و بزرگتر از بقیه بود، بنا به گفته افراد محلی متعلق به پسر کاوه بود که اگر این نظر درست باشد این قبر باید متعلق به کارن (قارن) پسر کاوه باشد که در شاهنامه فردوسی از او به نام کارن کاوگان نام برده می شود. مردم محل قبر سمت راست را متعلق به دختر کاوه می‌دانستند، اما نوشته های سنگ قبر نه چندان قدیمی این گور خلاف آن را نشان می داد. این نوشته ها قبر را به دختر یکی از افراد سرشناس محلی منصوب می کرد.
نکته جالب توجه این است که همه اهالی منطقه از پیر تا جوان کاوه را به خوبی می شناسند و روایات مربوط به او را با جزییات شنیدنی می‌دانند و به درستی بازگو می کنند .این وابستگی قلبی مردم منطقه به حدی است که حتی مهاجران ترک زبانی که از دوران صفوی در این منطقه زندگی می کنند نیز آنچنان وابستگی به کاوه دارند که کاوه را هم ترک می دانند. نکته شایان توجه دیگر این که هنوز هم پس از گذر هزاره ها می‌توان جلوه هایی از روحیه دلاوری و جنگجویی و سپاهی گری نیاکان مردم منطقه فریدن را در شیوه زندگی مردم و به ویژه در بازی های محلی کودکان و نوجوانان و جوانان آن، مشاهده کرد.
منبع:
