شعر مازندرانی / دیگه بهار روستا بو نِدارنه
دیگه بهار روستا بو نِدارنه
همه بوردنه روستا سو نِدارنه
مِه دل خانه بِنالم روستاسِه
وِنه مظلومی و آب و هواسِه
وِنه خوبی پائین وبالا ملِه سِه
وِنه سوایی سر ونگ طِلاسِه
وِنه صفا خوبی گُم بَهییه
خرابی با کِلاج همگون بَهیه
همگی بوردنه خوبی بَمرده
ولی بدون ونه روزی نَمرده
همه سر بشتنه دشت و چِناره
کِلون و خِنه وگَندم جاره
آپارتمان وشونه جا بَهیه
آسانسور، پلکونی را بَهیه
لامپ و مهتابی و گاز چندِ خاره
تَشهِ دی چچییه شهربِلاره
دیگه بهار روستا بو نِدارنه
همه بوردنه روستا سو نِدارنه
زبون مازنی فارسی بَهیه
زَمونۀ مردم پارتی بَهیه
پلاستیکی کلوش دیگه کی کِنده
بخاری هیمه ای، هیمه کی کِنده
دیگه کی دره، دار جا بوره ور
دیگه کی تپه سر صدا دِنه سَر
دیگه کی هیمه جا پلا پَجنه
دیزِندون و ماشه جا کی تَجنه
شلوار پینه بَزه رِ کی کنده
چوقا و کلوش و چَکمه کی کنده
مه دل تنگ هائیته ونگ طلاسه
سیکای سروصدا،میچکا وتیکا سه
بزن جان برار شِه لَلِه وارِه
بزن جان برار من تِه بِلارِه
بزن لَلِه، دل غم تازه بَوِّه
چند سال دوری جا سازه بَوِّه
کجه بورده کِته کوله بازی
کجه بورده محلی های شادی
دیگه بهار روستا بو نِدارنه
همه بوردنه روستا سو نِدارنه
دیگه کاتی دَنیه بوم لوسَر
دیگه گِنده نَکته بخاری وَر
کِنسه هاکِنم لله زِبونی
کِنسه بهوم نامهربونی
نَنو و گره دیگه بورده از یاد
اون نَنوی اصالت بورده بَر باد
بهیم بوریم بَبویه حال نِخاره
بوریم شِه جان وطن بِلاره
بوریم اون چشمه ها رِ خار هاکنیم
کدورِت و بدی رِ پاک هاکنیم
